Pagbati

Churi mga badidap, witchiririt sabi ng ibon! Wichiririt ko nabuo ang aking nine mornings! Ahehehe... Yaan nyo na, beki lang! Madalas puyat sa paglandi kaya di nakakagawa ng blog..Tsaka laging shenglot si BM, alam nyo naman... Ipo-post ko pa rin naman ang pagkumpleto sa nine mornings ko eh!

Anyway, gift giving ng Pamilya Salamat sa Iskwateriffic, kasi nga Pasko at pasasalamat na rin na wagi si Payat sa nakaraang eleksyon davah... Sha na ang ang pinakapayat na Santa sa buong kalawakan.

Bilang tribute sa aking virtual kumare na si Mandaya Moore, idaan natin sa pictures ang post na ito...

Herelaloo ang mga maralitang shopetbahay ng dakilang si BM, nakapila para sa hamon at kembot na handog ni Kagawad Pa.




Si Byenang Hilaw, nagche-check ng mga names sa masterlist eklat...


Ang kahon kahong hamonado na pinamigay sa mga citizens ng Iskwala Lumpur.


Ang laman, at ang greeting card ni Kagawad Pa.


Eto pala sha, nakikisawsaw sa bigayan kembular.


Ang hipag na hilaw at ang pinsan ko... Pareho silang Lilet! Liletsunin at baklang maliet!


Dahil Pasko, kahit dinededma ko si Dating Pa dahil magkakaanak na naman sha, eh tumulong pa rin ako sa gift-giving project nila ng pamilya nya ditey sa Iskwater... at mejo kinilig kc wet-look ang hairlilet ng payat.


At ang regalo ko sa sarili ko...



At eto pa... bigay ng isang mabuti (pero malandi) na kaibigan...


At ang pinakabonggang bonggang gift ko sa aking pagka-BM for the year 2011... jaran! Bonggang bonggang bongambilya!



MERRY CHRISTMAS Bekilandia! Mwahugs!


XOXO! ~~~ BM

Upside Down

Ako ay nagbalik... at muli kang nasilayan! Parang ibong sabik sa isang pugad...

May nagbalik sa buhay ng maton. Pero umalis na uli sha ng tuluyan...

Simula ng mawala ng tuluyan si Budwire sa buhay ko, pinutol ko na rin lahat ng communication namin. Nag-iba ako ng number pero di ko naman binura ang number nya sa phone ko. Di ko rin sha binura sa friend's list ko, kc madalang naman sha mag-open sa FB. Duda nga ako kung kabisado nya yung password.

Pero may koneksyon pa rin kami. Yung pinsan nyang pinustahan ko na beki, friend ko pa rin sa fezbukelya. At minsan eh nagkaka-chat kami. Nakaka-tumbling naman si Kuya kasi ang wish nya raw eh maging kami, tumira sha sa hauslaloo ko, at magsama kami na parang sina Piolo at Yul. Ay wit! Pero dahil ditey ke cuzin kembot, nakuha ni Daduds ang bagong number ko.

Nagtext sya sa kin isang araw, magkita daw kami. Miss na daw nya ko. Dito na raw sha sa Manila uli, iiwan na nya ang farmville nila sa Quezon. Magkaka-work na daw sha. Gusto lang daw nya kong makita. November 29 yun nung nagtext sha, exactly a year ago nung naging kami. This would've been our first anniversary.

Curious din ako bakit nagbabalik si Daduds. Kaya naman nagpaunlak (naks, parang tagalog pocketbook!) ako sa kanyang paanyaya. Sabi ko, gora! 7pm daw ang arrival ng flight nya from Recto Station. So mega waiting for alas-syete naman ang beki. Eh sanay na rin ako sa eksena nya, kaya nung mga 9pm na waley na toh.

Biglang tumawag yung common frend namin ni Waldo, si Caipanget. Remember Waldo? My inevitable guy? Me mabigat na dalahin daw si Baby Waldo ko, and true enough nung kausapin ko sa phone ang lolo mo eh hinagpis na hinagpis kamo sa pag-eemote. I had to be there. Kaya sugod ang bakla sa Taguig, the land of buffets.

Literal, nakasalubogn ko si Daduds na naglalakad patungong Iskwala Lumpur. Ubos na pala load ng lolo mo, kaya wit na nakakatext sa akeiwa. Torn between two lovers daw ako bigla. Kasi nga to the rescue na sana ako ke Waldo. Eh kawawa naman lolo mo, galing pa ata sa bukid. So balik ang eksena ko sa Tore at nag-magic ng kung anik anik na fudang at refreshments kembular. In layman's term, pancit canton at RC Cola ahehehe...

Ang gwapo nya ngayun. Payat, pero gwapo! At di na sha mukhang magsasaka impernes. Di ko nga mapigilan eh, nagpakababae ako habang nagki-kiss kami uli. Nakaupo sha sa gilid ng kama habang nakakandong ako at nagpapalitan kami ng ngala-ngala at lalamunan. Ganun pa rin si Daduds, kung humalik eh makakalimutan mo talaga kung sino nanay mo.

Hay ning, kung naghihintay ka ng bloopers, pak! Wala shang baon! Tinatanong nya lang lagi kung masaya ba ko na nakita ko sha uli. Isang pa-gurl na sagot lang ang kaya kong isagot: smack sa lips.

Sinabi ko rin na tore ni Totong ang tinitirhan ko. May paselos effect ng konti, kinuwento ko ang past life namin ni Pa, kung bakit ako umalis dati ng Iskwater, at kung bakit at kelan ako bumalik. Nakita nya rin yung infamous piktyur ko na me boobing at cleavage ang bakla. Natatawa ko sa reaksyon ng lolo mo. "Pag nakasalubong kita, baka akala ko naglalako ka ng papaya!" Papaya talaga?!

Pati si Totong pinagtripan. "Naku pano pag biglang pumasok yun tapos nakakandong ka sa kin. Ihahagis kita sa sahig. 'Boss! Boy lang ako dito!' O kaya 'Delivery boy lang po ako. Sige po alis na ko.' Saka ako tatakbo pauwi."

Nun ding pababa na kami ng hagdan, pinapauna nya kong bumaba. Kasi pag bigla raw dumating si Totong, itutulak nya ko palayo. "Dumadalaw lang po, Boss. Kaibigan ko lang po yan."

Kako "Eh pano pag naabutan nya tayong naghahalikan?"

"Ay hindi po, halik lolo lang po yun. Sa noo lang po yun Boss." Sabay hagikhik na parang sinasapian ng heartrob na dwende. Baka daw kasi pagulungin sha sa hagdan o kaya eh di na sha makalabas ng buhay sa Iskwater.

Aaminin ko, kinikilig ako. Kilig na kilig ako. At as usual, nanamnamin ko lang ang kilig na liglig at umaapaw.

Pero di ko talaga pwedeng balewalain ang tawag ng naghihinagpis kong irog sa Malibay, kaya di na nagtagal si Budwire sa hauslaloo. Habang naglalakad kami papunta sa sakayan me nakalimutan ako sa tore kaya balik na naman kami. Me theory ang gwapo na di ko magawang i-deny. "Dinidisplay ako ni Daduds, langya." Andami kasing beki sa kanto namin.

Habang byahe, kini-kiss ko pa rin sha sa jeep. Holding hands pa kami na parang dalawang magsyotang jejemon. Tinanong ko ang lolo mo, bakit yung normal na mga nilalandi ko eh nahihiya na makita ng ibang tao na hinahalikan ko, pero sha eh ok lang. "Kasi love kita Daduds." Nag-blush yung katabi naming Manong. Hihihi.

Tinanong ko rin sha kung asan na ang asawa nya, o girlfriend kaya. Ilan na ba talaga ang anak nya, mga tanong na dati ko pang iniisip. Ang sagot lang nya eh "Wala pa ko nun. Wala ka talagang tiwala sa kin noh?" Tapos tinanong ko sha kung may syota ba shang bading. "Meron dati, isa." Aha! "Ikaw. Kaso dati pa yun eh. Nag-move on ka na." Ako naman ang nag-blush.

Naghiwalay kami sa Cubao, at nagpabaon pa sha ng sanlaksang garutay na pakiramdam sa kalamnan ko. Kasi nung pasakay na ko ng bus at nasa hagdan na ko, hinila nya yung kamay ko, at saka ako hinalikan. "Ingat." Ayun, lutang na lutang ako hanggang FTI.

Nakarating naman ako kay Waldo, mejo humupa na nga lang ang mga hinaing ng lolo mo, at nagyaya na lang sila na mag-mamam ng redhorse.

A week after, bumalik si Daduds sa tore. We slept together, konting inuman, konting landian at konting harutan. Finally eh nalaman ko kung bakit sha bumalik. Hindi para mangutang, hindi para manghingi ng kakanin. Kundi para magpaalam. Habang kinukwento ni Daduds ang mga balak nya, naiyak na lang ako, at the same time eh na-touch na di nya ko nakakalimutan.

Nasa hukay na ang isang paa ni Daduds. 6 months, maybe a year. Kung suswertehin, posibleng umabot ng dalawang taon hanggang lima, o baka higit pa. Kailangan lang na matuto shang lumaban. Bawal sumuko. Pag nagsimula na sha ng training, wala ng atrasan yun.

"Mami-miss kita. SOBRA." Limang beses namin sinabi sa isa't isa ang mga katagang yun. Sa buong buhay ko, eto yung isa sa bihirang pagkakataon na sincere ako sa sinabi ko. At totoong nalungkot ako sa maaring mangyari sa kanya. More than nalungkot, natakot ako sa maaring mangyari sa kanya.

He signed up. Military service. Sa Mindanao. Training nya na in two weeks sa Camp Capinpin. Tapos isi-ship na daw sila sa Basilan. Parang mga troso lang, sini-ship papunta sa kuta ng kalaban. Kung saan makita lang nila na naka-camouflage ka eh babarilin ka na lang ng walang pakundangan. Kung saan minsan ang mga bangkay eh nilalangaw lang sa kalsada. Baka magkita pa sila dun ng best friend kong si Aveño.

Muli na namang binaliktad ni Daduds ang mundo ko. Hay Daduds classic ka talaga. That night, while I held him in my arms, I said a little prayer. Nung una ko shang makita, I asked God to take him away before I completely, hopelessly, insanely fall for him. This time, I uttered a different prayer. Na sana maging ligtas sya. Na sana mabigyan sha ng buhay na makabuluhan. Na sana makita ko pa sha ng buhay, malakas, maligalig.

Pag-uwi ni Daduds kinabukasan, hindi na lang basta halik ang pinabaon ko sa kanya. Kasama na ang isang milyong panalangin.

Nung bata pa ko, pag napapagalitan ako ni Bibiana at di pinapayagang lumabas ng bahay, iniimagine ko na may superpowers ako at kailangan ko lang na malagpasan ang mga pagsubok ng evil witch na nagkulong sa akin sa sala.Tapos may Prince Charming na darating at sasagipin ako sa lukaret kong mudra at isasama ako sa playground kung saan pwedeng maglaro ang lahat ng bata at hindi na kailangang matulog sa hapon para lumaki.

Alam ko nang hindi ako pinagmamalupitan ni Bibiana. Alam ko na rin na kahit hindi matulog sa hapon eh tatangkad ka pa rin. Alam ko na rin na hindi ko kailangan ng Prince Charming para sagipin ako. At alam ko na rin na hindi kailangan ng superpowers para iligtas ang mga nangangailangan. Nalaman ko na rin na hindi lahat ng Prince Charming dumarating, at nagtatagal sa piling ng mga beki in distress.

Minsan ang mga Prince Charming, busy pa sa pakikipagbakbakan sa mga rebelde at Abu Sayaff. Minsan di sila nakakarating kasi kailangan muna nilang ipagtanggol ang bayan, bago ang kanilang prinsesa. Sana totoo na lang ang hundred lives. Sana rin pwede kong alayan ng flower at mushroom at 1up si Daduds.


Pagkabasa mo nito, please join me in lighting a candle for our soldiers. Kung wala kang kandila, kahit yosi, o kaya lighter, o kahit yung kalan nyo na lang ang sindihan mo. Sabay sabay nating ibulong sa hangin ang hiling ng lahat ng beauty queen sa buong mundo.

"World peace..."

Hopelessness

Na-delay yung nine mornings ko... Short post lang itu, di ko keri magsulat ng mahaba eh. Ouchie eh...

Simula ng magka-dengue ako, sobrang tumambling talaga ang mundo ko. Mali ata na nagpadala ako sa agos. Mas mali na isipin kong porke dito ako nakatira sa tore ni Kagawad, eh mayroon na kong babalikan. At lalong pinakamali na isipin ko na yung minsan namin eh magiging madalas, lalo na yung magiging palagi, o kaya eh habang-buhay.

Naging bahagi na ng araw-araw kong routine ang pag-akyat sa balur ni byenang hilaw at makikain, makichika o makiusyoso. Makikumusta na rin ke Kagawad Payat.

Nung isang gabi, me transaksyon kami ni byenan. Kaya nung dinner eh kinatok nila akeiwa para sumalo sa hapag-kainan. Masaya naman sana.. Kwentuhan, tawanan, asaran. Kasama ko sa pag-aasar lahat ng kapatid ni Payat.

Biglang may pasabog si byenan...

"Ay naku 'nak, may bad news." intro ni Byenan

"Anu yun mudra?" kuda ko naman.

"Buntis ulit ang aswang."

Natulala na naman ako ng bonggang bongga. Parang bomba. Kitang kita sa iris ng mata ko ang mushroom cloud ng pinakawalang nuclear weapon.

Di pala narinig ng mga shupatid, ask sila anu daw ang eksena. Habang kinaklaro nila ang nangyari, exit na ko. Kako me nakalimutan ako sa baba. Walk out man o hindi ang dating, isa lang ang impact sa akin.

This is rily rily is it is it.

Tulad ni Jonel na nakasalubong ko rin lang kaninang umaga kasama ang gufra mae nyang Marie pala ang namesung, dapat ko nang bigyan ng ending ang kwentong BM-Totong. Dapat nang tapusin ang pag-asam ng minsan. Dapat ng tigilan ang paghiling ng walang hanggan. Dapat nang iwan ang nakaraan.

Isa na namang karakter ang pinapatay ko sa blog na ito. Sana magawa ko na rin shang iwaksi sa tunay na buhay. Sana magawa ko na ring magpaalam ng totohanan. Sana magawa ko na ring talikuran ang pagsabit sa estribo ng jeep na byaheng Totong.

Sabi ko nga dati, too bad you're taken, married, with a kid, and this is just a fleeting feeling that would evaporate as soon as your wife shows up on my doorstep, claiming what has been hers all along. Ikaw man ang paulit-ulit kong daungan, sa totoo lang, pag bata na ang pinag-usapan, wala akong laban.

Bakla ako, pero wala akong balak manira ng tahanan.

The "Malay Mo" Theory

Para sa aking 3rd post sa Nine Mornings... Ahahaha mandaraya ako ng time ha... nakatulog kc ako habang tinatype ko tong blogelya na to hihihi... Sabi ko lang "pasandal nga" tapos pagmulat ko ng mata ang langit nakatawa na sa batibot ahehehe...

Baket?! 1:43 pa rin naman ah!!! Hihihi...

***************************************************

Nasa Divine-Soria akeiwa kahapon. Sime and Sulay on their Christmas shopping for 2010. Pak! Sa sobrang dami ng tao, di ka na kelangang humakbang para lumakad. Glide na lang talaga ito, aandar ka na ng kusa. Ning ingatan nga lang ang bagahe, baka mag-glide din sha palayo. Tuwing anditrax aketchi sa Divine, naaalala ko lagi yung time na nagmaganda ako ng bonggang bongga.

Nung college kami, binuksan ang Wow Philippines sa Jintramurax. Naaalala nyo pa ba yoonchi? Di ba naman panalo talaga ang mga eksena nun sa Intramuros? Me mga live band, me acoustic performers sa damuhan at batuhan, may mga tiangge kembular at mga fud trip sa mga kalesa.

One time eh gora kami ng college tropa kez sa Acoustic Section dun sa may open area. Nung time na yun eh favorite na favorite ko talaga ang "I'll Be" ni Kuya Edwin Mcain. Impernes yun lang ang alam kong kanta ng lolo mo. Heniweiz, mega request kami dun sa songer sa entablado.

Shempre mega sulat akeiwa sa tissue ng request song. Kahit waley kaming order na mani at kornik, request pa rin ang bakla. Nung pagtayo ko, yung isang table sa kabila nakiusap na iabot ko din yung request nila. Hmmm, cute si kuyang chinito! Kinuha ko yung tissue na pinapaabot nya ke kuyang songer, at ninamnam ang tinig ng ibong adarna.

Habang nagngungumiyaw si songer na parang pusang taglibog, me sulyapan factor kami ni kuyang chinito. Ewan ko ba, feeling ko eh matitikman ko tong si chinito. Maya-maya, biglang nagsitayo ang grupo nila. Syet! Jujuwetiks na si Chinito! Uuwi na wala pa kong nakekembular!

Nakantyawan tuloy ako ng tropa ko, kasi ang hina kong lumandi. Nung mejo malayo na sila at nakalagpas na sa damuhan, adrenaline rush si bakla. Humablot ng tissue, nagsulat ng number ko, at humabol sa grupo ni Kuya Chinito. Nung maabutan ko sila, kinalabit ko si kuya at iniabot ang magic tissue ko.

"Ano to?" tanong nya, mejo nakangiti.
"Secret, tingnan mo na lang pag uwi mo." sagot ng bakla. Pa-mysterious effect.
"Pa-mysterious ka pa. Number mo to noh?" yung ngisi ni kuya parang may sound effects ~ he he he.
"Basta. Sige, ingat!" sabay talikod na. Di sanay si bakla, mejo nanginginig tuhod kez!
"Wait! Anong pangalan mo?" mejo lumalakad na sha ng patalikod kasi naiwan na sha ng grupo nya. About face ako uli.
"Kenneth. Kenneth ang itawag mo sa akin." with matching delivery ala-Rosanna Roces sa Ligaya, lakad paatras din, kesehodang natatapilok sa mga bato, sabay ngiti, konting blush, then exit.

Pagkatapos namin sa Wow Pinas ~ Ganda mo Teh~ eh dumerecho naman ako sa Padi's Point sa SM Manila. Andun yung iba kong tropa, yung mahihilig sa alak at yung allergic sa pusit. Dance dance, party party, ek-ek. Pag andun kami tribe dance at folk dance ang sayaw namin. Biglang may call simulation ang bakla.

Ring-ring!

"Thank you for calling the Bilibid Prisons. Hello!"
"Hello? Bilibid?!" familiarity ang timbre ng voice box.
"Ay wichiririt. Charotera lang akeiwa. Huz diz?"
"Huh?! Parlor ba to?" naguluhan lalo ang otokiz.
Hay! Eto na, boses maton na. "Hello? Sinu to?"
"Ahhm, si Kenneth ba to?"
"Kenneth? Ay uu. Sino to?"

Me alyas kasi ako. Kenneth Dominguez. Impernes me mga friendship ako na 5 years bago nila nalaman na di pala Kenneth Dominguez ang namesung ko.

"Si Chinito toh."

Ting! Da chinito guy prom da Intramuros Wow Pilipins?! Ay bongga!

Chikahan kami ng konti, kwentuhan (bakit ba, unli sha?!) tsaka mega tanong sha bakit ko ibibnigay number ko sa kanya. Lahat ng ito ay nagaganap habang sumasayaw pa rin ako ng maglalatik sa stage ng Padi's.

"Bakit mo nga binigay number mo sa kin?"

"Kasi cute ka." Alam kong bisikleta ka, at attainable ka. Tsaka cute ka naman talaga.

"Cute ka din." Pak! In the bag na si Kuya Chinito.

We agreed to meet up the following day. Ning guess kung saan ang meeting place namin? Tutuban Center sa Divisoria. Kala ko naman mamimili kami ng mga paninda sa tyangge. Yun pala, me sakayan dun sa likod papuntang Balot, Tondo. Sakay kami ng jeepaloo, at bumaba sa may bakery. Naglakad sa eskinita, at paglagpas ng eskenita eh me isang malaking gate na parang factory.

"Shet, baka rape toh ah. Sige na nga!" isip isip ko lang. Weh hanu pah nga bah gagawin namin?! Eh di habulang gahasa! Subuan ng puto bumbong at bibingka. Anihan ng talong at pechay.

Yung hauslaloo nila, para nga talagang factory. Me mga machine machine sa ground floor na parang pagawaan ng tikoy (hihihi), tapos me hagdan sa gilid na paakyat sa balur na talaga nila. Yung room nya eh parang lumang bodega -- pero may aircon! Pak na rin yan sa kin. Di naman ako choosy. Sa gitna nga ng dalawang bus na nakaparada nakipag chukchakan ako dati eh. Eto pa na winner sa aircon, amoy matanda nga lang.

Watch muna kami ng VCD. Yun pa ang uso nun eh. Konting pa-gurl, konting cuddling at hugs and kisses. Me sample din ng mga sweet nothings, spooning, gigil gigil at kurot kurot. Andun na rin yung kaplugan, kembangan, benggahan, barurutan at... anihan ng bungang kahoy.

Yung encounter namin, intense na me comedy. Minsan nagugulat sha sa mga eksena ko, tapos pipilitin nyang gayahin kahit di nya kaya.

"Nilunok mo?" gulat na tanong ni Kuya Chinito.
"Uu po... nakalimutan kong iluwa eh."

Tsaka mejo matamis naman yung buto ng santol kaya di ko na iniluwa. He-he-he! Maya-maya eh nilunok nya rin yung buto ng santol na kinakain nya. Give and take! Ang shuweet!!!

"Kita tayo uli ha." sabi nya.
"Oo naman. Malakas ka sa kin eh."
"Promise?"
"Para sa santol mo, oo magkikita pa tayo."

Pag-uwi ko, hinatid nya pa ko uli hanggang Divine Soria.

College pa lang ako nun, so OJT bago graduate. Eh si Bakla, bet na bet magsasama sa tropa. Kahit di ako taga-Cavite, nag-board ako sa Panapaan para lang pare-pareho kami ng tropa ko ng papasukang OJT. Nawalan kami ng communication. Basta pauwi-uwi lang ako sa Pandacan that time. Nung minsan na umuwi ako kay Dominga, me tumawag sa landline.

"Hello, pwede po kay Kenneth?"
"Uhmm, sino to?"
"Si Chinito."

Para kong binuhusan ng tubig na galing sa pinaglubugan ng Titanic. Uu nga pala ako si Kenneth. At uu nga pala, may isang maglalatik na umaasam-asam sa atensyon, pagtingin, at shempre sa katawan ko na rin.

"Oi Chinito! Musta?" Konting paliwanag bakit ako laging wala, konting hingi ng paumanhin, konting lambing, konting pa-sweet uli. Eh nagkataon na uuwi sa Batangas sila Dominga at ang buo kong angkan. Pero magpapaiwan ako sa balur, kaya niyaya ko sha to come over at dun naman kami magharvest ng mga biyaya ng kalikasan. Ang target ko naman ngayon, mga root crop.

Nung nagkita kami, mas intense, mas passionate, mas hot, mas... mas... Basta mas nakakaloka! Siguro yung anihan namin ng kamoteng kahoy, patatas at ube halaya, to put it more bluntly, mas sabik, mas kakaiba, mas may libido. Hindi generic, talagang kami lang ang makakagawa at makaka-appreciate. Tumigil lang kami nung maubos ang pagtitiwala namin sa isa't isa. In english, we stopped when we ran out of "trust".

Kung gano kainit ang pinagsaluhan naming kasalanan, ewan ko ba, ganun ding kalamig ang pamamaalam. Parang alam namin pareho na last na yun, di na kami magkikita uli. And true enough, di na nga kami nagkita uli. Bumalik na ko sa Cavite, at pag tumatawag sha, natural wrong number ang sasabihin ng tyahin at lola ko kasi wala namang Kenneth Dominguez dun.

Chinito remains a man of my past. Someone I let go easily. Ngayon nga hindi ko na matandaan ang pangalan nya. Nilasap ko lang ang linamnam ng katawan nya, inubos ko lang ang buto ng santol nya, hinalaya ko lang ang ube nya. Pero di ko sha iningatan. Di ako choosy sa lugar, dapat pala di rin ako choosy sa mamahalin. Kasi pwedeng pasok sha sa category ng "malay mo."


Walong taon na ang nakakaraan, ni hindi ko man nagawang magpakilala sa totoo kong pangalan.

Gwapo si Kuya Chinito. Kaya hindi ko maintindihan pano ko nagawang magpaka-choosy. Ganun siguro talaga, me mga taong inaasam-asam natin pero di tayo nakikita. May mga taong nagmamahal sa atin pero di natin masuklian. At mayron ding mga "sana" na hindi na natin mababalikan.

Kuya Chinito, kung mabasa mo man ito, at pamilyar ka sa kwento natin, paramdam ka. Magpapakilala na ko sayo. Ngayon, para sayo hindi na ako ang... The Choosy One!

Takbo, Talon, Tili, Hingal

Lagi akong late. As in! Ewan ko ba kung kelan nagsimula yung habit ko na yun. Karamihan sa mga lakad namin ng barkada, late ako.

Nasa LRT na.
Malapit na.
Anjan na.
Trapik.
Me emergency lang.
I'm on my way.
Sorry di ako nagising.
Baha. Ang lakas ng ulan.
Nasiraan ang jeep/fx/van/bus/lrt.
Naligaw ako.

Super bagal ko lang talaga kumilos. Tamad na tamad akong bumangon. Pag gabi feel na feel ko magpuyat. Pag umaga naman ayoko halos kumilos. Yung mata ko parang may padlock kaloka! Heavy duty pa kamo. Kaya dapat ang alarm clock ko, nananapak.

Nung bata ako, pag late kami ng nanay ko sa klase, pagpasok ko pa lang sa klase bubungad na si Mrs. Manlapig ng "Hijo wag mo ng paalisin yung hatid mo, kasi 5 minutes na lang di na sha tagahatid, tagasundo na sha. Pumasok ka pa." At shempre, pasok din sa kin yung classic line na "Ang aga mo... para bukas." Pag naririnig ko yun nung bata ako eh nagtataka talaga ko. Maaga pa daw ako?

Nung hayskul, talagang tumataginting na late akeiwa araw araw. As in di na ko nakakadalo ng flag ceremony kasi humahabol na lang ako. Kadalasan eh nagpa-Panatang Makabayan ako sa gate, o kaya eh nagba-bayang magiliw ako sa gilid ng stage. At minsan pa kamo eh nag-push up ang balingkinitan kong katawan habang umaawit ng "Oh dear Manila High... hear and protect us! Listen and whisper the blessings, we'll raise your banner to the sky... Let us all sing the song of love! Dearest to our hearts, oh Manila Haaaaaaaaaaayyyyyy! Forever will shine!" Ateng lawit betlog talaga ko pagkatapos ng push up...

Nung college wala naman akong ganong talamak na late, kasi neng evening shift ako. Alas kwatro na ng hapon klase mo, di ka pa rin nagising?! Kaloka naman yun... Eh inspired naman ako pumasok lagi nun, kasi nga si Aveno na bestfriend ko at lihim kong sinisinta, eh kaklase ko rin shempre. Basta nung minsan, ang excuse ko eh namatay ang lolo ko. Namatay naman talaga, 22 yrs ago. Kaso nun ko lang ginamit sa excuse letter.

Pero kundi man ako late, adelantada naman ako. Eksena sa Retorika 101. Si Ginang Emperado, napikon kay BM kasi nga dalahira at dakdakina. Eh finals namin yun, kelangan may talumpati. Topic ko eh panliligaw noon at ngayon. Intro si Bakla.

"Magandang umaga sa inyo." hirit bulilit ng badet.

"Hindi maganda ang umaga!" bara ng mangkukulam.

Kinabahan na ang bakla... Gamunggo na ang pawis, di malaman ang gagawin... Ah! Talumpati...

"Baro't saya... Baro't saya..."

"Baro't saya... Mga hagikhikan..."

"Baro't saya... (pabulong) putang ina..."

"Putang ina mo rin!" sagot uli ng mangkukulam.

"Hindi po kayo."

Lahat ng palitan namin na yun eh sa tono pa rin ng pagtatalumpati. Nakaraos naman ako sa talumpati ko, matapos kaming magmurahan ni Ginang Emperado. Ang ending: dos palakoles ang grade ko. 77! Kaloka! Di nga ako na-late, nakipagmurahan naman ako sa prof ko... Sana na-late na lang ako ng araw na yun.

Sa trabaho, madalas din akong ma-late. Lalo na pag regular na. At sangkaterba naman talaga ang excuses ko sa mga boss. Ning in fairness, di ko na minsan pina-praktis. Hinika ako, di makabangon, nagtatae, pinilit lang pumasok, masama ang pakiramdam. Ning waley yan! Pang amateur lang yang mga excuses na yan.

Yung level ng excuses ko, mapapraning ka. Binaha sa LRT, napagbintangan ang pamangkin kaya nasa presinto, me hearing sa kaso at na-late ang judge, "family emergency" at galing pa sa Batangas, me nagrambol at naipit ako sa sidewalk kaya di ako makaalis, nanganak ang kapitbahay at walang kasama sa hospital. Yung mga alibi ko na yan, nangyari naman talaga. Minsan nga lang, hindi sa kin nangyari. Nakita ko lang, nabasa sa dyaryo, o kaya narinig sa katabi sa MRT.

Kasi ba naman si Rebekla, 8PM ang usapan, maliligo sa bahay 830?! Kundi ba naman ako talagang nananadya. At nakahilata pa, ang reply na sa text kung nasaan eh "On the way na, wait lang po."

Eto ka na, nung Nov. 5 eh trip to Palawan kami. Pero nauna ang flight nila ng isang araw. Thurs sila, Friday ako gogora. 3:55 ang lipad ko, ning 11am nasa skul pa ko sa Taft Avenue at nagpapasa ng thesis. Ang adviser ko na duda ata sa gawa ko, ang gusto nya eh dun mismo sa harap nya isusulat ang buong Chapter 5. Kumusta naman yun davah?!

Nakaalis ako ng jopisina nya, 1pm na. Lipad Beki, lipad! Pagdating ko ng hauslaloo, 1:50 na. Empake pa lang ang beki nun. Ay Ateh, good luck! Impernes pag paspasan maaasahan naman si BM jan. Ayun, 2:15 nakaalis na ko ng haus. Abot-abot ang dasal ko na sana eh umabot ako ng 3PM sa airport. Anonas to NAIA 3 -- 30 minutes?!

LRT, MRT, boxibells. Nilipad ko talaga ang EDSA ning! Pagdating dun sa paikot, potah trapik pa! Mcdo pa lang sa tapat ng airport, bumaba na ko at tumawid ng hiway. Takbo, baliktad na yung payong ko, hingal na hingal na ko. Dumaan pa ko sa ilalim ng tulay, puro putik na stilettos ko, takbo pa rin! Potah, pati escalator di nakisama, waley! Sira si esca ampotah! Takbo, nilaktawan ko na ata yung benteng hakbang. Pak! Nakaabot sa gate ang bakla. 2:50PM. 35 minutes!

Sa sobrang hingal ko, yung bote ng mineral water nung ale, pasimple kong hinablot sa trolley. Keber na sa TB! Uhaw na uhaw na ang katawang lupa ko!

Akala ko, natuto na ko. After a week, Sime and Sulay conquers KL naman. Ang aga aga ng gustong oras ni Sime na magkita sa jerport eh 1055pm pa flight namen. 7pm, tumawag pa si bakla para pilitin akong umalis na. Eh ako lang ang me kopya ng tiket. Tiningnan ko yung tiket habang mega chat pa kamo kami sa FB. Syet! 2055 yung time... Putek! 855pm pala alis namin! Ayun, lumipad na naman ako papuntang Terminal 3. Habal habal na kamo ang sinakyan ko mula Ayala.

Eto na, arrive on time na ako sa check in counter. Eh si kuyang ungas, mega offer. Free rountrip ticket daw, anywhere, within 6 mos basta pumayag kami na ma-delay ang flight, kasi puno daw. Mga oportunista payag naman agad! Around 850PM, last minute biglang di na daw kelangan kasi maluwag na daw uli. Potah! Takbo na naman kami papunta sa gate kasi aalis na ang planelilet. Lenshak hinarang pa kami sa immigration kasi di ko nai-print yung hotel accomodation.

Kaya nung makalusot, at nakalagpas kami sa metal and baggage xray, di na kami pinagsuot ng shoes at tumakbo na kami sa eroplano. Heto kamo ang pruweba:

Hay! I've learned my lesson the hard way. Wag magsusuot ng shoes na de-sintas pag eeksena ng takbo sa airport. Panalo, pwede nang pang-Koreanovela!



****************************************


Yan ha, tinutupad ko ang promise kong Nine Mornings... Aba mga beki, damihan nyo naman ang comment para inspired ang bakla... Ang sarap kayang magbasa ng comments nyo. Mwahugs!

The Beki Code

Sensya na at nanahimik na naman ang BM. Eh kasi nagpapagawa kami ng hauslaloo... Yung todong haus na pink na, wala ng lipatan, wala ng ibahan ng kulay, wala ng atrasan. Pag gawa na yung balur, post ko ditey ang piktyuraka ala-Mandaya Moore hihihi... Anyway, eto at sisipagan ko ang buong season ng simbang gabi. Every 1:43 ng madaling araw, abangan mo, magpo-post ako ditey ng bagong blog.

Nine mornings, nine blogs, nine stories, one BM to rule them all... Hihihi! Pak!


**********************************************


Halos linggo linggo eh nasa Casa ako ng sisteret kong si Mamagan. Present lagi ang mga beki. Palagi ding may dumarating na mga baka. Kaya linggo linggo din eh nagpapastol kami. At sa dinami-dami ng baka na naglabas masok sa balur na makasalanan, at sa dinami-dami ng eksena naming mag-aate, nabuo ang "Beki Code"... Isang koleksyon ng mga Do's and Dont's sa buhay ng mga citizen sa Bekilandia...


Rule # 1: Prioritize Bekihood Rule

Sa Ina ng mga rule na itey, ito ang pinakamahalaga. Laging mauuna ang kapatiran. Unahin ang sangkabaklaan, bago ang kalalakihan. Friendship muna bago kembang. Bekihood over Bros. Arya!

Pag inuna mo ang etits kesa sa friendship mong bekla, isang kang malaking EKS.


Rule # 2: Ang Kay Aya Rule

"Beks, walang talo-talo." Yan ang una at Golden Rule sa pagiging beki. Dati nga, me nakaaway ako na friendship kong beki kasi daw nilandi ko yung nilalandi nya. Impernes, nag-kiss nga kami nung otoko. Pero yung moment na yun kasi, nasa buffet kami. As in buffet ng mga saging na buhay. Kaya ang nasa isip ko eh free for all ang eksena. Eh hindi pala, minasama ni Beks yung eksena namin nung kulakadidang nya.

Sa amin ng mga ate ko, unspoken rule na yan. Pag napa-notaryo na, waley ka nang K -- as in kembot -- kasi respeto ateng... Pero kung karir lang naman, for the sake of pagpapastol at pagkamot ng kati, dapat eh clear ang usapan. Basta walang pailalim na transaksyon...

Nung isang linggo lang, nalurki ako. Me tatlong baka: Si White Ranger, si Green Two, at si Banana Man. Me tatlong beki din, si Mamalin, si Mamaru, at si Mama Trony. Kay Mama Trony napunta yung si Banana Man, hihihi... Hipon pero performance level! At impernes saba naman talaga ang lolo mo. Solve na ahehehe...

Si Mamalin, mega text sa organizer: "Akin yung naka-white." Pak! Reservation galore ito! So gora na rin sila sa pinto ng langit. Eh di isang beki na lang, at yung isang kuya na naka-green. Eh witchiririt nya raw bet si Green Two. Ang bet nya rin ay si White Ranger. C Mamaru, inoffer ang langit at lupa. Kahit wala nang ma-lafang ng isang buwan, matikman lang si White Ranger.

Ning, wagwag lang ang katapat. Sabon sabon, banlaw banlaw, pasok na sa banga. Kahit nalawayan na nung isang beki, gora pa rin si Beki. Kahit kay Aya na, sinunggaban pa rin ni Ara.

Isang malaking EKS!


Rule # 3: Lalaki Lang Yan Rule

Dahil sa madalas ma-violate ng mga beki ang "Ang Kay Aya ay kay Aya Rule", nabuo ang ikalawang rule na ito. Sa amin ng aking mga beki friends, laging linya ang "lalaki lang yan"... Meaning, kahit anong mangyari, dapat unahin ang bekihood -- ka-level ng braderhood at sisterethood.

Sa amin nina Sailor Pluto at Sailor Mars, pati sa kin, si Chebyusa, never kaming nag-away dahil sa lulurki. Nag-aaway kami dahil sa pagkain, nag-aaway kami dahil late sa usapan, nag-aaway kami dahil sa kataklesahan ng bawat isa, pero never sa lalaki. Kasi nga, "lalaki lang yan."

Isang giant TSEK!


Rule # 4: One-Week Rule

Kapag bet mo talaga si lulurki, pwede naman. Pero dapat "tinikman" lang sha ni beki friend mo ha, at hindi "bowa". Kasi kung bowa na nya itu, ning Galema ang arrive mo nyan. Pero kung kembot lang naman, at wala naman shang feelings ke boylet, magpaalam ka muna. Wag mo naman itext agad at offer-an ng mansyon at milyones. Tsaka maghintay ka atleast a week bago mo pormahan si kuya. At lalong-lalo na, wag mo namang tikman sa parehong gabi. Para na rin kayong nagkembangan ng ate mo nun!

Dapat palaging sundin ang "One-Week Rule". Kung sina Basha at Popoy me Three-month Rule, mas malalandi naman ang mga beki kaya isang linggo lang. Sabi nga, it's depends on the timings. Taymingan mo ateng!

Pag nakapaghintay ka ning, isang malaking TSEK!


Rule # 5: Hand Me Down Rule

Konektado ito sa ating "One-Week Rule". Pwedeng ma-bypass ang "Kay Aya Rule" pag lumipas na ang isang linggo, at di pa nagsisintimyento ang frend mo. Meaning, di sha seryoso ke otoko. Pwede ring arborin ang baka, basta kembot at kuda lang ang namagitan sa kanila. At dapat, laging magpapaalam.

Parang kami nung isang ate ko. Gora kami sa massage parlor kembot. Aba winner sa hagod si Kuya. After ilang sahod, gora kami uli sa same massage parlor. Si Ate Medusa ko naman ang nagpahilot ke kuya otoko kasi me bali daw sha sa palasingsingan. Eh di winner nga talaga si otoko, napatunayan na naming duwa. Kaya after uli ng ilang sahod, kaming duwa iba na kinuhang komadrona, at si Valentina naman ang kumuda, este nagpahilot. Proven and tested, talagang winner sa haplos si lulurki. At kaming tatlo, proven na pare-parehong makakati.

Isang malaking TSEK kasi di kami nag-away kasi nga "lalaki lang yan." Pwede naman ang hand me down...


Rule # 6: Beki-talk Syndrome Rule

Magsalita ng beki talk pag me kasamang otoko, hayaan mo shang ma-op kasi nga "lalaki lang yan". Hehehe... Kami naman ng friendship ko, depende. Kapag mejo shunga ang mga boylet, english englishan ang drama para ma-intimidate. Pag mejo madakdak si lalaki, as in maboka at makuda, silent kyeme kami. Meron pa kaming mga "beki conference" at "beki meeting" sa loob ng room para di kami maulinigan ng mga baka.

Ewan ko ba, kahit saan ang beki nakakakita ng imbentong bagong salita. Nung minsan di ko ma-gets yung spluk ng beki mae ko na sisteraka, isplukara kasi ng sisteret, "Getchina mesh na ang Dianne Castillejo sa refrigiratorade, iiskyerdahin ko na itembang para mag-baylamos ang mga tummy-tuckables ketch!" Asus ko, kunin ko na daw ang pills nya na "dianne" sa ref, iinumin na nya ito para mag-babye ang mga bilbil ng bakla. Hay kalurki!

Ang beki-talk eh hindi lamang yung popular na gay lingo, na mejo naiintindihan na rin kasi ng mga otoko. Ang mga boylet ngayon, pamilyar na sa tunog at pilantik ng mga salitang bakla, kaya nage-gets na rin nila yung mga "chaka, kembot, kuda, crayola, winona, lucila laloo" at anik anik pang mga salita na pambeki.

Considered na rin sa beki-talk ang paraan ng pag-iinarte ng isang beki, lalo na pag me kausap sa fonelilet at akala ng kausap nya eh babae sha. Beki-talk na puro hangin, halinghing, paungol, paungot, parang kinakapos ng hininga na hinihika pero malande, at palaging pabulong.

Kasi yung si Mamaru, me mga ka-chat yan na otoko, ang press release nya eh gurlilet sha at piktyuraka ni Mamagan ang avatar nya sa YM. Tapos pag mega call na si otoko, maririnig mo na lang yan sa ilalim ng kumot na umuungol ala Linda Blair. Sapi-sapi ang dating neng, uso pa naman ang horror pag Pasko.

Wag ka nang makiungol, kaya na nya mag-isa ang dolby digital na surround sound ng pag-ungol nya. Pag lumikha ka ng kahit anong ingay, isang malaking EKS.


Rule # 7: Mutual Friend Rule

Pag me naispatan kang cute na nasa friend's list ng beki friend mo, at bet mo si Cute na kuya, pwede mo naman shang i-friend. Basta nasunod mo na ang Hand Me Down Rule at One-week Rule. Pero shempre, sabihin mo pa rin. Kasi baka maloka na lang si friendship mo, mutual friend nyo na ang iniirog nya, kawawa naman sha davah. Baka labs na labs nya talaga si Otoko, tapos kinakarir mo na pala.

Eto isyu sa min ng friendship kong si Mamagan -- kasi nga laging nagmamaganda. Pano pag mahal mo nga si otoko, at kinarir sha ni beki friend? Katwiran nya, mahal mo nga, mahal ka ba? Ay naku, kung ako, shempre dapat walang pakialamanan. Ang kay Aya ay kay Aya, ang kay Ara ay kay Ara, at ang kay Ana ay kay Ana. Eh pano kung waley namang feelings si Felipe kina Aya, Ara at Ana?



Pag ganyan na ang tinginan nyo, at biglang minutual friend sha ng ate mo, magwawala ka ba?!

Sa blog kong ito, abstain pa rin ako. Kung magko-comment ka, isama mo na to sa isyung irereact mo. At pag nag-comment ka nga, ikaw ang may malaking TSEK!


Rule # 8: The Syokoy Theory

Kahit gano kapanget, pag tumatagal nagiging pwede na. Kung gano kataas ang "Syokoy" factor, ganun din kadaming beer at redhorse ang dapat inumin para sabihing, "Pwede na."

At dapat, kahit gano pa ka-syokoy ang bowa ng friendship mo, walang laitan ng minamahal. Baka naman lasengga lang talaga ang kumare mo, kaya gwapong gwapo sha sa tukmol nyang bowa. Kung ganun man, keber ka na lang. Titigan mo na lang maigi si Kuya, malay mo naman makita mo kung anu bang nakita nya.

Sabi nga sa "Syokoy Theory", pag mas tumagal pa, papasok na rin yan sa banga.


Rule # 9: Silencio Rule

Walang laglagan. Kung anong eksena ng beki friend mo, hayaan mo sha. Kung eksena nya eh babae sha, trip nya yan. Walang basagan ng trip. Kanya kanyang press release tayey sa mga karir natin. Nung minsan ang press release ko eh me bowa na ko, ang mga friendship kong beki, suportado ko sa statement ko na yun. Nung minsan naman, brokenhearted kuno. Pak! Pasok pa rin sa banga yan. Moment ko yun, walang pakialamanan.

Kami nung isa kong Ateng, magaling kami dito. Pag di nya bet uminom, ispluk ako ng "Ay may sakit yan sa tyan eh, acidic, keme-keme..." Pag di ko bet ang fez ng baka, ispluk naman yan "Ay di yan pwede ngayun, me bowa na yan magagalit sa kin yun pag nalaman na kinukunsinti ko sha..." Nung minsan, ang press relase ko sa payola nung isang boylet eh GL -- ganda lang -- pero kinudaan ko talaga ng tuition fee si kuya, quiet lang si beki mae kahit alam nya.

Ganun dapat ang mga beki, pag nasa casa, dapat saluhin ang bawat isa. Sagot ko ang kaldero, sa kanya ang takip. Sa kanya ang kwento, sa kin ang sulsol o backup info. Sa akin ang palusot, sha ang tagahawi sa talahiban. Suportahan shempre.


**********************************************


Marami pang unwritten at unspoken rule ang mga beki. Pero para sa kin at sa mga kaibigan ko, dalawang bagay lang ang rekado, at pag nasunod mo to lagi, asahan mong habangbuhay na buo ang beki-hood. Dalawang bagay lang: individual differences, at respect. Consider those two things ----> kapatiran ng sangkabaklaan habangbuhay!

Babae sa Hiway

Hanggang ngayon, di ko pa rin makalimutan ang isang eksenang nangyari sa min ng kaibigan ko na si Sime. Sha si Sime Kho. Ako si Sulay Mhan. Friends for life. Ahehehe!

December, 2007. Excited na excited kami ni Sime sa trip namin na to. Minsan lang kasi kami mag out of town at planado talaga tong travelocity na iteklaboo.

Destination: Pampanga. Murayray daw kasi ang mga yellow fin tuna dun. Mamamalakaya kami ni Ateng Sime. Complete with lambat, pisi at pamingwit, pak na!

Pers taym mag-drive ni Ateng Sime. Shempre nasa pasenger seat akeiwa, at sha ang nagda-drive. Ay kabado ang bakla kaya mega seatbelt kami pareho. Eh si bakla mejo kaskasera... Kaya todo kapit talaga akeiwa sa upuan...

Inabot ka mi ng gabi kasi kalndian, si potah me date pa muna bago kami nagkita. Kaya halos 9pm na nung nakalagpas kami ng NLEX. Sa SanFernando pa kasi kami pupunta, mejo di rin namin tukoy panu magpunta dun.

Eto na, naligaw na kami... Paikot-ikot na kami sa kalsada, nadaanan na namin ng paulit-ulit yung mag-asawang bato na nasa gilid ng kalsada. Pareho pa naman kaming duwakang kaya ultimo pamahiin pinatulan na namin: binaliktad ko ang damit ko. Si Sime dakdak na ng dakdak kasi ako ang incharge sa navigation.

Sa isang part ng kalsada, me paliko na mejo madilim. Ewan ko ba, parang biglang nagtayuan balahibo ko. Pati si Sime napatigil sa pagdakdak kahit dire-direcho ang takbo namin. At sabay pa kaming nagtinginan, sabay lingon sa rear view mirror.

Putang ina!

May babaeng nakaputi na nakaupo sa likod. Maitim ang paligid ng mata. Mapupula na parang puyat. Maputi ang mukha. Mapula ang labi na parang mga natuyong dugo. Maiitim ang ngipin.

"AAAAAaaaaaaahhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Sabay na sabay pa kami ni Sime. Sumigaw kami ng pagkalakas lakas. Tumili kami ng tumili habang nagpapapadyak ako sa upuan. Si Sime naman eh biglang tinapakan ang preno habang hinahampas ang manibela na para bang mawawala ang bangungot na angkas namin sa likuran.

Sa sobrang lakas ng pagkakapreno ni bakla, napasubsob kami pareho sa dashboard. Nagpapakiramdaman pa kming dalawa, parehong ayaw umangat dahil baka pag-angat namin eh nasa tabi na namin ang misteryosang babae.

Dahan dahan akong umangat at umayos ng upo. At napanganga sa aking nakita.

Ang babaeng nakaputi, nasa harapan na ng kotse. Nakahandusay sa kalye habang gumagapang na papalapit sa amin! Sigaw na kami ng sigaw ni Sime. Di ko na malaman ang gagawin ko. Kung tatakbo ba ko palayo, iiwan ang kotse at kaibigan ko, o sisigaw nang sisigaw.

Lalo pa kong naloka ng biglang may lumulutang na isa pang babaeng nakaputi na mas matanda sa babaeng sakay namin sa likuran kanina. Huminto ang matandang babaeng nakaputi sa tabi ng babaeng gumagapang papalapit sa amin at...

Piningot ang babaeng nakaputi.

HUH?!???

Nagkatinginan kami ni Sime at inilapit ang mga mukha sa windshield ng kotse.

"Sabi sayo, lagi kang mag-seatbelt pag mananakot ka! Shunga shunga ka talaga! Hala! Uwi!" at saka kinaladkad ang babaeng nakaputi papalayo sa amin. Kawawang White Lady, nabangasan dahil hindi nag-seatbelt.

Ang alamat ng sinturong pangkaligtasan, baw!



Ahahahaha! Wala lang, napanood ko lang sa FB, magawan ng alamat. Ahehehehe! Yung totoong post, mamaya na po ahihihihi!

Suyuan sa Damuhan

Kahit di nyo tinupad ang pramis nyo na dadamihan nyo ang comments, dinadamihan ko pa rin ang post ha! Comments naman jan mga beki... Ang sarap kasing basahin ng comments nyo eh... Pansinin nyo naman ang blue eyes ko ahihihihi...


-------------------------------------------------------------


Para sa Todos Los Santos at para din sa padasal sa aking butihing lola na si Dominga, jumuwi kami ni Tita Valentina sa Batangas para magpadasal. Ay mali mag-forty one pala. Tsaka magdasal. Ive been looking forward to going back sa aking minamahal na Sirang Lupa. Kasi pag andun akeiwa, back to basics talaga ang eksena.

Saburdey pumunta na kami dun. Before kami dumirecho sa bukid eh buylaloo muna kami ng yellow cab na pizza at supdrenks. As usual, dadaan ka muna sa lahat ng kamag-anak bago ka makarating sa mismong ancestral house.

Bago kami bumoga ng padasal eh lumibot muna ko sa kabilang bakod at nakipag nomoan ng redhorse kina pinsan. Sarap ng pulutan, pinatisang tulingan tsaka indian mango at bagoong. At shempre expected ko na andun c Utoy, este c Raymart. Mas masarap na pulutan yun...

Inuman na kami sa haus ni Utoy. Nakilala ko si MU -- Mas Utoy. Younger tropa ni Utoy. Ang kyowag naman nila sa kanya eh Palo. Pwes paluin nya ko mamaya. Potensyal din impernes, pero ayaw nga ni Raymart ng two-timing bitch davah? Kaya behave akeiwa. Maya maya eh nagyaya yung isa naming kainuman sa bahay nila. Swim daw kami. May pool daw sila sa backyard. Char!

Hay naku andami nilang eksena. Lumipat pa kami ng venue kaurat. Pero pagdating namin sa hauslaloo ni Kainuman bigla akong nainlove sa kanya. Ning! May pool nga! Sa backyard! As in! Literal na swimming pool! May tiles! May tubig! May hagdan! Damn! Kala ko lubluban lang ng mga water buffalo, yun pala shalang pool talaga itey. Kaw na! Kaw na may pool sa likod-bahay!

At bago kami magnomoan, nilibot muna ako ni Kainuman sa buong kabahayan. Ning dun ko nakita ang pangarap kong bath tub! Sa bawat kwarto! At astig yung isang kama, shotlong pinagpatong na airbed, yung nabibili sa Ace Hardware. Panalo pala yung ganun, anlambot impernes. Gagayahin ko yun sa Bahay na Pink.

Ayun, sosyal na nomoan ang naganap. By the pool ang eksena namin, ubusin ang bahay alak at lunurin ang atay ateng. Sayang naman kasi ang atay kundi magagamit ahehehe... Nung una naloka ko, ayaw nila ng redhorse, pambanlaw lang daw yun. Ning, kwatro kantos ang binili! AY wichiririt ng tiririt!

Pero no choice naman ang bakla. Dapat talaga pag beki ka, magaling kang uminom. Kelangan may shield at force field ang liver loverboy mo. O kaya naman, winerva ka sa panggugulang at pandaraya. Eh sa bukid di uso dagdag bawas. Ay ning ubusin talaga ang gin bulag! Nung maubos yung 2 kwatro kanto, pumayag na rin silang magnomo ng redhorse, ang national beerlaloo.

Shenglot na ang lahat. Ako at ang stilleto ko na lang ata ang matino. Tsaka si MU. Mas Utoy. Si Utoy talaga, ayun humilata na sa kama ni Kainuman. 5 minutes lang daw shang magpapahinga at mangunguha na kami ng sinigwelas. Pak 30 minutes na borlogs much pa rin ang lolo mo. Si Kainuman din, iidlip lang daw. Bukas na ang gising.

Pero si Mas Utoy, naloka ko. Napansin ko ang otoko, himas himas mesh galore ng pundyo at zipper. Umbok fiesta ateng! Parang may sprain ang notary public: namamaga! Kelangan nang sementuhan! Kung may shortage ng humps sa Pilipinas, malamang eh kontratahin ng DPWH ang bukol netong si Mas Utoy.

Ako ba naman eh shunga? Shempre hindi davah. Niyaya ko na shang pumwesto na kami sa isang kwarto dun. Aba mansyon ito! Kaming apat na nagnomoan lang ang tao. Go na sa isang kama davah?! Ay wit. Delicades daw, baka ma-julie yap daza kami ng ibang tao. Ayun, literal na naman na pumunta kami sa indianan.

Uso uso ba? Peer pressure ba ditey sa bukid na kumembot at magpakembot lang sa damuhan, sa pilapil, sa sinigwelasan, o sa sampalukan? This time naman, natupad ang plano namin na manguha ng indian mango. Dun nya ko sinandal sa nakahapay na sanga ng mangga. Actually dun nya ko isinakay. At saka sha umangkas.

Keber na sa hantik at higad. May mas kakati pa ba sa pantal ko?! Palong palo talaga si Palo! Palong palo bawat ayuda ng lolo mo ahihihi. Pasintabi sa mga kumakain -- ning laway lang ang katapat! Talo-talo na! Gawin nating Jergen's Body Lotion ang dagta ng kamachile ahehehehe. Buti na lang dati akong cubscout, binitbit ko si condominic ochoa. Kasi bago magnomoan, magkatext na kami ni Utoy na dadayo kami uli sa damuhan. Winner talaga pag laging handa. Hayun, ang kawawa kong panty. Kanina pink ka, ngayun putim ka na.

Umuwi akong bisaklat.

Eh maaga pa yun. Mga alas dyes pa lang. Pagdating ko sa balur shempre dapat di halata. Kaya yung lakad ko na akala mo eh nagbisikleta ako mula Calamba hanggang Pangasinan, naging lakad matimtiman. At para walang bakas ng krimen, naglaro pa kami ng forty-one. Yung bente ko nanalo pa ng 360. Pinambili namin ng merienda.

Kinabukasan, swimming kami sa ilog bitbit ang mga chichirya ni Aling Gloria. Me nadaanan pa kaming barbekyu -- paorder nga po ng isaw at betamax. Tsaka adidas at one-day old. Picnic galore! Bigla ko tuloy naalala yung mga kalibugan namin nung bata pa.

Elementary hanggang 2nd year hayskul ata, ditey ako nagbabakasyon. Ang mga kalaro ko, madalas magsipunta sa ilog. Shempre ang beki kaladkarin. Sama ng sama. Nung minsan eh nalurki ang aking mura at bubot na kaisipan. Aba ang mga kalalakihan, ang trip pala eh group kembot. "Puwitan" ang showag nila sa gamelaloo na itey. Ang mga mejo mas bata, tutuwad sa batuhan. Iipitin ni mas kuya si kembang nya, at "pupuwitin" ang kalaro. Kiskis lang naman, ipit sa hita at singit. Kahit na! Kaloka pa rin! Minsan pa eh sabay sabay sila na nakapila sa batuhan habang nagpupuwitan. Ahihihi...

Yung overnight ko na plano, at dapat eh Sunday ng madaling araw ako uuwi, inabot ng Monday ng tanghali. Kasi kinagabihan matapos kaming maglunoy sa riverbanks, shempre forty-one uli. Naku malalagot kami nito kay Dominga. Di na kami nakapagpadasal para sa kanya.

Nomoan uli maya-maya. Same alak, same crowd, same poolside. But somehow, it was different. Different Raymart. Eh kasi may duda pala ang lolo mo na gumawa kami ng nilupak ni Palo.

Deny to death ako. Di ba nga rule number one and two: Wag kang magpapahuli at wag kang aamin. Kasi malasing ba kagabi? Ayan hindi nya tuloy naselyuhan ang post office ko -- iba ang nagkartero. Sabi ko na lang, umuwi ako agad at nagsugal. Pero mamaya after ng inuman, kanyang kanya lang ang lawton ko. Ahahaha gumugulo na ang metapora ko, naubusan na ko ng gulay! Sawa na ko sa pechay!

Inuman, kwatro kantos, tulingan, langoy langoy, sisiran, salat salat, kissmark dito, hipo doon, bulong dito, asar doon. Hanggang sa di na ko nakatiis. "Akyat tayo dun sa kwarto. Notaryuhan mo uli ang prostate gland ko, Utoy." yaya ng baklang makati pa sa dandruff.

"Ala, ay ayaw ko diyan. Baka tayo'y mahuli, ay di nalintikan na. Sa labasan na la-ang, dun ga sa tapat nung kina Nanay Lapit, katabi ng sa Nanay Layo. Sa tabi ng kalsada, di ga'y may mga indianan don?" Sinong mga nanay daw yun? Ay sumunod na lang ako sa kanya. Nung may sumitsit sa kin, pak! Rendezvous point na pala yun.

Confirmed, uso talaga ang kembangan sa indianan. At dun pa ko dadalhin sa same spot na pinuntahan namin ni Palo. Kaloka! Kahit anong pagpupumilit ko na ditey na lang sa malambot na kama ng aming kainuman, witchararat-bumba! Ayaw talagang pumayag ng otokong masarap. Fine! Dun na uli sa puno ng indian mango.

Samakatwid, dun nga kami bumagsak sa pinagyarian, I mean pinangyarihan, ng krimen. Ang mangga na bininyagan namin ni Palo kagabi. Ditey bash? Oh ditey bash? Ang dapat kesh kalagyanesh, sa jilalim ng sunlaloo?! Anu ba to, kilala na ko nung puno, baka maengkanto ako lumaki ang bayag ko. "Boobs na lang po, mga engkanto... Boobs na lang." Makapag-wish na rin, para alam ng engkanto kung anong preferred ko na palalakihin sa kin if ever ahihihihi...

Ang ritwal, ginawa namin ng bonggang bongga, walang pag-iimbot at buong kahalayan, este katapatan, este kahalayan nga. Para kong miyembro ng tribong Sarakiki, bukas na bukas ang hasang ng bakla. Anong sinabi ng mga camel sa pagkauhaw ko?! Anong laban ng mga linta sa pagsipsip ko? Sa dami ng juice na nahigop ko, may pulp bits nang kasama!

At ang lolo mo, gus2 atang patunayan na mas masarap sha sa ibang kalalakihan. Matapos magsabog ng lahi sa leeg ko, nagtanim na naman ang Utoy ng binhi sa sinapupunan ko. Nagpunla ata ng buto ng santol, feeling ko nung matapos kami eh may suhay na ang binhi. Magtanim ay di pala talaga biro, lalo na kung magdamag kang nakaangkla sa sanga. Ikaw na BM! Ikaw na talaga! Pero kahit gano pa kami kahalay magdamag, sya pa rin si Utoy, ako pa rin si Ineng.

Pag-uwi ko sa Maynila, naiwan na naman ang isang part ng buhay ko sa Sirang Lupa. Yung colon ko ata naiwan... o yung one-fourth ng intestine ko? Baka naman naiwan ang atay at balunbalunan ko? May kurot eh, may kulang. Hindi kaya... puso ko ang naiwan?

Habang gumugulong na uli palayo ang bus, na-realize ko na kung anong nawawala...



Yung panty ko, nakasabit sa sanga.

Patintero

Habang tumitili ako dahil sa malaking daga na nakikipagpatintero sa kin, bigla akong nawalan ng ganang mag-patotot... anong sinabi ng daga sa magka-holding hands nyong paglalakad? Akala ko ba "malapit na"? Bat sa iba ka lumapit? Madaya ka. Di ka naman kasali sa patintero, bakit feeling ko ako ang balagoong sa gabing ito?!

Naalala nyo pa ba ang post ko about Jonel? Siya yung aking BLMDM -- breakfast slash lunch cum merienda y dinner plus midnight snack. Siya din si "malapit na" at si "napa-oo lang ako". Ito ang The End ng aming kwento.


------------------------------------------


Sa mahigit dalawang taon ko sa Iskwater, mahigit dalawang taon din tayong nagpatintero. Nakasalubong kitaisang madaling araw ng Simbang Gabi. Nakyutan, nilandi. Nakainuman kita Bagong Taon ng 2009. Nakisali ka pa sa "spin the kembot" at doon ko nakita ang lahat-lahat sayo mahal ko.

Naging tayo pa nga nung gabing yun davah? Tapos nung nagkausap tayo sa hagdan, "napa-oo" ka lang pala. Nag-wallow ako baka hindi mo alam. Nag-move on ako after ng isang linggong pakikinig sa Halo at Brokenhearted Girl ni Queen B. Nung redi na kong maglumanding muli, nakainuman kita at dun mo binitawan ang infamous mong linya na "Malapit na..." sabay ngiti na parang binudburan ng Magic Sarap.

Ayun, habang hinihintay ko ang pagdating ng matamis mong oo, ninamnam ko rin muna ang tamis ng oo ng ibang boylets sa Iskwater. Yung oo nila, may kasama pang ungol, halinghing at hingal. Oi itanggi mo man, alam kong alam mo na marami talaga kong kinakalantare habang hinihintay kita. Basta ang rule, pag kasali ka sa inuman, sayo ako.

Sa ganung sistema tayo naging close. Palagong pepot lang ako sa puhunan kong redhorse sayo, pero akalain mo bang lumago na rin ang pantaya ko?

Sa pagdating ni Budwire sa buhay ko, nawala ka rin BLMDM. Di na kita nakasalo sa almusal, tanghalian, merienda, hapunan at midnight snack. Di na kita nakainuman. Di na rin kita nahintay sa "malapit na" mo. Natuto akong umintindi ng isang gwapong jejemon. Pero kahit tuloy ang kembutan namin ng mga selected Canton Boys at ng ilang talubata, di ka na nagpunta sa bahay.

Hanggang sa isang araw eh magkasalubong tayey sa kanto ng junk shop nila Totong. Nakwento ko sayo na may Budwire na ako.

"Asawa mo?" tanong mo pa.
"Bakit selos ka?" buska ko sayo.
"Hehehe. -----." sagot mong pabulong.
"Ano? Bumulong ka na naman jan!" pero me idea na ko anu ba yung bulong mo.
"Konti." sabay ngiti na magpapataob sa Nam Nam ng Kanto Boys.
"Antagal mo kasi eh. Ayan naunahan ka na ng iba." paselos ko. Sana umepek.
"Bakit kasal na ba kayo?" with matching ngising aso at kindat.
"Hmmm... ngayon gaganyan ganyan ka. Kaw na lang kabit ko." kumagat sana.
"Hehehe. Malapit na." sabay talikod at uwi sa kanila. Hanudaw?!

Simula nun, masipag na shang mag-text. Araw araw me daily reminder yan. Kain ka na po. Sleep ka na po. Good morning po. Dinner ka na po. Miss u po. Vitamins ka po. Yubyu... Nung una di ko ma-getz yung yubyu, yun pala jeje-talk for love u... Awwwww... How sweet!

Nagkaron na rin kami ng routine ni Daddy Jonel. Basta pag pupunta sha sa haus, didirecho kami sa kwarto at magki-kiss. Pag me iba shang kasama, sa kwarto lang kami nagki-kiss. Pag pauwi na sha, babalik kami uli sa kwarto para mag-kiss. I guess nahihiya pa rin sha and yun naman ata talaga ang norm sa mga otokis na me gufra mae na badet.

Sa relasyon namin ni Budwire, saling pusa ka lang mahal ko. Saling ketket. Panggulo. Pero ikaw lang ata ang panggulo at ketket na pag nakikita ko, dumadagundong pa rin ang rib cage ko dahil sayo. Kasi di ka man sing gwapo ni Jake Cuenca, at di ka man sing-simpatiko ni Bosing, ikaw pa rin siguro ang pinakaespesyal na saling pusa sa buong mundo.

Kasi kung sa kin salimpusa ka for now... Sayo, patotot ako. Lahat ng linya mo, pwede kong takbuhan. Lahat ng eksena mo, pwede kong tatakan. Kumbaga sa aso, naihian na kita. Namarkahan na kita. At in fairness, ako lang mag-isa. Wala akong ka-agawan base sayo mahal ko.

Nung lumipat ako sa House of Sonya, alam ko nasaktan ka. Hindi mo nalaman na lilipat na pala ko, nakita mo na lang, wala ng gamit sa Bahay na Pink. Aba maagap ka ha, kasi pinsan mo pa ang tumira sa balur kong iniwanan. Pero wala nang ala-ala ang Pink House, pininturahan na nila ng beige at off white ang dingding. Wala na ang kanlungan natin, wala na ang kwartong saksi sa pagya-yubyu mo.

Minsan pa nga, bumisita ako sa Iskwater. Nagluto si Yaya Flora ng sinigang, ipinahatid sa kin yung ulam sa bahay nyo. Nagchikahan pa tayo. Nagkumustahan. Nakikain pa ko sa ulam na dala ko. Tapos after 30 minutes, may kumatok. Si Jepoy, sinusundo na raw ako kasi sa House of Sonya sha matutulog.

Ako na! Ako na talaga! Ako na ang malandi. Sinusundo pa ko ng lalake sa bahay mo. Sorry ha, baka feeling mo ininsulto kita. Ikaw pa naman ang S.O. ko -- secret on! Tapos hinayaan kong yurakan ang pagkalalaki mo ng ganun na lang. Wag kang mag-alala igaganti kita. Mamaya sa bahay, isusubo ko naman ang pagkalalaki nya. Para quits.

Siguro nga kulang ako sa pagpapakita ng pagpapahalaga at pagmamahal sayo. Sabi nga ng Teh ko sa ofis, "Teh, pwede namang magseryoso di ba?" Imagine nga naman, nung nagka-dengue ako dahil sa bionic lamok ni Aling Sonya, ikaw lang ang dumalaw sa kin sa dinami-dami ng lalaking nakembang ko sa Iskwater. Dumalaw rin ang Mudra at Pudra mo, may dala pang nilaga at pochero.

Kinawawa na ba kita? Sa pagpapahalagang ipinakita mo, parang ikaw pa binalagoong ko. Kasi nga anjan ka lang, malapit ka lang. Pag ready ka na, iwe-welcome kita with open arms.

Kaya nung bumalik ako sa Iskwater, confident pa ko. Anjan ka lang. Malapit ka lang. Ikaw siguro yung constant sa buhay ko dito sa Iskwater. Feeling close ako sa pamilya mo, kasali ako sa mga okasyon sa bahay nyo, kabiruan ko nanay at tatay mo, katext ko ang pinsan mo. Sabi mo nga di ba, malapit na... Eh di habang wala pa, kakamot muna ako ng pantal ko. Kuda dito, landi doon, kembang dito, bongkang doon. Kasi nga, malapit ka lang.

Kagabi, naloka ako. Kasalukuyan akong nakikipag-patintero sa walangyang daga sa looban. Ang lintik na daga, ayaw ata akong padaanin. Ni hindi ako makasigaw ng "in!" sa takot na baka tayain ako ng putek na dagis. Pagsulyap ko sa likod ko, me pa-sweet na couple na inaawitan ni Yeng Constantino.... Hawak kamay! Di kita iiwan sa paglakbay. Dito sa mundong walang katiyakan... Hawak kamay di kita bibitawan sa paglalakbay... Sa mundo ng kawalan!

Wit ko pinansin ang couple kasi nga baka mataya ako ng dagang dambuhala. Paglapit ng couple: "May daga?" q&a ng otoko. "Uu anlaki!" sagot ko naman. Pak! Bigla kong nakilala ang boses mo mahal ko. Paglagpas nyo sa kin, dun ko na-realize na ikaw na pala yan. Malapit ka nga, pero dinaanan mo lang ako, at unti-unti ka nang lumakad palayo kasama ang petite na girlfriend mo.

Wala nang kinang ang terror na hatid ng daga. Wala nang takot ang epekto ng habulang-taga namin ni dagis. Biglang-bigla, di na ko scared. Wag shang humara-hara sa dinadaanan ko at baka gawin ko shang pusa bigla.

Nakauwi akong tulala at di makapaniwala. Wala akong nahabol. Wala akong naabutan. Abot kamay na yung hinahabol ko, di ko pa nataga. Ilang round na ako pa rin ang taya. Burot. Buraot. Buset!

Natanggap ko nang may ibang tao ka ng sasabihan ng yubyu. Narealize ko nang sa iba na iikot ang mundo mo, at iba na ang hahalikan mo sa kwarto. Nagets ko nang sa babae na lalapat ang mga labi mo. Nahulaan ko nang mula ngayon, di ka na kailanman lalapit, kasi may iba nang sayo ay kakapit.

Pasensya ka na mahal ko, kung di ako nakuntento. Makapangyarihan kasi ang Bandanang Itim na pinahiram sa kin ng mga taga-Planet Yekok. Nawala ang pilat sa aking mukha. Nawala ang balat sa aking pisngi. Akala ko, sapat nang mahalin kita pag may okasyon at selebrasyon. Akala ko, sakto nang pahalagahan kita pag kasama ka sa inuman. Akala ko, pwede nang maging tayo kahit may iba pa ko. Akala ko, ang ganda ko. Akala ko lalo, babae ako.

Pasensya rin mahal ko kung naging malandi ako. Ayoko kasing magseryoso, baka pag inasahan ko yung pangako mo, ngumalngal uli ako. Ayokong karirin ang paghihintay sayo, kasi baka napa-oo ka lang ulit. Malas ko kasi napa-oo mo rin sha. Malas ko kasi iniwan kita. Malas ko kasi bakla ako, lalaki ka, babae sha.

Malayo ka na. Ayawan na.

Forty Seven No More

Papang.

One of the sweetest words I've heard. One of the sweetest pet names I've been called. From one of the sweetest persons I've met... Si Placida.

Back in high school, usong uso sa Kada namin yung anak-anak, tatay-tatay, mama-mama, pami-pamilya. May mga clan pa kami, mga AMA at STI. Ang Mapuputing Angkan VS Samahan ng Taong Itim. Di ko na maalala pano ko naging anak si Placie at si Joselyn (fondly called Bato or Tysona). Basta silang dalawa ang mga anak-anakan ko.

I remember how I met Placie. Second year yun, mula section 11 ata, nalipat sha sa min sa section 1. Tahimik, humble, mahiyain, pero maganda. Di sha gaanong nakikihalubilo sa mga eksena ng Kada, pero kalog at makulit sa mga ka-close nya. Pasimpleng kulet.

Di ko sure kung sa Journal class ba kami naging close, or talagang epal lang ako sa lahat kaya pati sha na mahiyain at walang kadaldalan sa katawan eh naging kaibigan ko. Naging anak ko nga sha, pati si Bato. Pero lagi nyang kine-claim na ampon daw si Bato kasi hindi raw kasing ganda nya.

I used to know her as low-profile and shy. Pero sobrang ginulat nya ko nung minsan na school program, at kumanta sha onstage ng "You Ought to Know By Now" ni Ateng Angela Bofill. Grabe! Pak na pak! Talagang boses anghel si anak! Proud father ang drama ko, kahit ako naloka kung gano kaganda ang boses ni Placie.

During our fourth year sa hayskul, lahat ata kami eh nag-test sa PLM. Yung entrance exam na dapat eh December, na-move daw ng January. Tapos last minute eh binalik daw sa original date ng December. Eh karamihan sa Kada eh hindi alam yun, specially Placie. Ayun, sumugod ako sa bahay nya to inform her. At nakikain pa ata ako ng fish ball at squid ball.

Hindi sha laging sumasama sa lakad namin ng Kada, kasi super bait nga. Bahay-school-church lang ang normal routine ng lola mo. Pero dun sa mga importanteng lakad ng buong klase, kasama naman sha. Bale 47 kami sa klase. Ang motto pa eh "All IV-1, One for All!" Lahat ata ng hayskul na section 1 yun ang motto.

Mas naging close kami ni Placie nung 4th year, kasi pareho kaming soprano sa choir. Ay sha lang pala ang soprano, ako pala bass. Sa ilalim ng pamumuno ni Ginang Teresita Nicdao, at sa gabay at patnubay ni Ginang Alibudbud, bonggang bonggang choir talaga ang role namin sa buhay. Dun din sa choir nabuo ang Divas, kaming limang beki na puro emotera sa kantahan.

Sa UST Conservatory of Music sha nag-enrol. Akengkay naman ay sa PLM muna. Basta classmate daw nya si Aiza Seguerra sa UST, at classmate ko naman si Jimboy sa PLM ahihihi... Pag nagkikita kami eh super dalang na. Basta once naisama ko sha sa party-partyhan namin ng Kada. Sinundo ko pa sa haus nila at hinatid ko pa pauwi.

Nung isang beses din eh nagkasalubong kami sa Baguio. Umatend sha ng convention nila at camp sa church, ako naman eh kasamang naglamyerda ng pamilya ko para umatend ng burol at maglakwatsa na rin. Dahil nga nagkasalubong kami, nagtake advantage na ang anak ko at piktyur-piktyur kami sa The Mansion. Mega polo pa naman ako nun na anaconda inspired kaya panalo talaga ang pose! Nanghingi pa sha ng autograph bago kami naghiwalay ahihihi.

Placie is a real servant of God. Her spirituality is what makes her so pure and simple. Ilang beses nya kong inimbitahan sa mga bible studies, praise and worship, at church services nila. Isang beses ko lang sha napagbigyan. Di ko kasi gano naiintindihan ang system at beliefs ng simbahan nila, pero I felt grateful kasi alam kong she was trying to save me. In more ways than one, she did save me.

We drifted off after that. Basta nawalan na kami ng communication. There are those obligatory Christmas and birthday greetings, some customary his and hellos, a few exchanges of text messages. Sa frenster naging connected din kami. Pero nung nawala na sa uso ang frendster, nawala na rin ata sa uso ang friendship namin.

October nang magparamdam sa kin si Bato.



Wala. Na. Nasagasaan. Motor. Dead. On. The. Spot. July. Placie.

Di ko ma-process. Di nagsi-sink in sa utak ko yung nabasa ko. Parang biglang natahimik ang mundo, at nakatitig lang ako sa screen ng laptop. Habang nakatitig ako sa monitor, unti unting pumatak ang luha ko. Pero initial reaction lang pala yun.

Galit na galit ako. Minura ko lahat ng walangyang motorista. Isinumpa ko lahat ng barubal na drayber. Kinasuklaman ko lahat ng harabas na magpatakbo ng motor. For my friend to die because of a vehicle that small, gano kalakas kaya yung impact non? Nabagok ba sha, tumilapon, gano kalakas ba yung damage na magagawa ng motor?!

After I learned what happened, nag-send ako ng group message sa barkada namin. Lahat na-shock, may hindi naniwala, may naiyak, may nagulat. Karamihan nanghinayang. She was such a kind soul. She's taken away too soon. And she's gone now. Gone, but not forgotten.

Hinalikwat ko lahat ng mga sulat na inipon ko since elementary. Winarwar ko lahat, sinuyod ko lahat, hanggang mahanap ko yung mga sulat ni Placie sa kin. Mejo natawa pa ko, kasi lahat coupon bond na nilagyan ng crayolang boarder. Me underline pang red ballpen para guideline ata. Me tupi-tupi pa na pang-origami ang dating.

Habang binabasa ko mga sulat nya, naiyak na naman ako... She wrote those letters nung malapit na kaming mag-graduation. Lahat ng sulat nya, iisa lang ang tema: pamamaalam. Goodbye Papang. I will miss you. Take care of yourself.

Those letters were written 11-12 yrs ago. Pero sakto eh. It's as if she prepared me for when this time would come. Ganun siguro talaga pag mabait, di hahayaan ng Dyos na mawala ka ng di nakakapagpaalam sa mga mahal mo sa buhay. Thru those letters, she was able to say goodbye.

Sa kakakalkal ko rin, nakita ko ang isang draft ng letter na di ko naipadala sa kanya. It was a poem I composed for her before our graduation. High school ko pa sinulat to. Ngayon nya lang mababasa. I guess, undeserving as I am, I am also given this chance to bid her farewell.

Even if the sky is green, even if the rain is sunshine,
Even if the waters aren't fine, you'll still be a friend of mine.
You'll still be my star, you'll still be my guide,
You'll still be with me inside, even if we're far apart.
You'll stay for the rest of my life, you'll be forever alive,
You'll still help me in times of strife, although alone I have to survive.
I'll be alone coz you're not there, I'll be alone coz you're far away,
I'll be alone but I'll always care.
Like a recorder, our memories will forever play.

Anak, di ko naman kineri na gone too soon ang drama mo. But I know this is a part of God's plan for us. If it's His will, sino ba ko para kumontra? I believe you're in a better place. I can't wait to join you there Anak, but for now I have to stay here for awhile. Someday Placie, our roads will meet again. Makilala mo kaya ako?



Sa mga nagbabasa ng blog na to ngayon, I'd lke to propose a toast. To Placida. A pretty face, a beautiful soul, a warm heart, a full life. May you rest in His peace forever. Mahal ka ng Papang.

Minsan

Kakaiba talaga ang ambiance sa Iskwater kapag Eleksyon. As in. Buhay na buhay, aktibong aktibo, festive na festive. Akala mo eh Fiestang Bayan, in fairness sa Pandacan meron talagang banda ng musiko at mga ati-atihan. Pero ditey sa Iskwala Lumpur, simple lang. Bahay-bahay, kamay-kamay, tagay-tagay.

In full support talaga ang BM kay Payat. Mega gawa ng layout para sa tarpolin, mega iskemperdoo ng mga panukala at programang pangkabaklaan, este pangkabuhayan, mega kemerlou ng islogan na pangmasa at pang-showtime, at mega pili ng picthurakka na pang-politician.

Pero sa totoo lang kabado ako.

Three months ago, bago ko pa maisipang lumipat ng balur at hayaang magpasasa sa masarap kong dugo ang mga pokpok na lamok ni Aling Sonya, kasalukuyang nagkukuyangyangan kami ni Magic nang bigla kong ma-realize na waley na pala aketch suplay ng condominic ochoa. Lumabas ang bakla para bumaysung (bumili, shungaks!) sa may mini-stop. Pagbalik ko sa Iskwala Lumpur eh nasa labasan pala sa junk shop si Payat.

"Pa! Anung ginagawa mo jan?" tanong ko ke Payat. Pasimpleng ibinulsa ko ang condomelya.
"Wala kwentuhan lang." Kasama nya si E.T., ang pambansang alien ng Iskwater.
"Malamok jan, baka ma-dengue ka. Dun kaya kayo sa may ilaw."
"San ka galing? Punta ko dun ha. May tsibog ba dun?" ask ng payat.
"Ay, wala eh. Mamaya labas ako uli bili na lang tayo." Baka abutan pa si Magic, mahirap na.
"Wag na pala, uuwi na rin ako. Oi Ma, suportahan mo ko ha. Kaw campaign manager ko."
"Kiss muna." Kiss naman ang Payat. "Itutuloy mo pala ung pagtakbo ng tatay mo?"
"Oo, laban ni Erpat to."

Si Tataboy kasi, balak talagang shumokbo nun sa Barangay. Kaya kuntodo pamigay ng Christmas gift pack ang Pamilya Salamat sa buong Iskwater tuwing Kapaskuhan. For two years at pangatlo na sana this yearlaloo, bobongga sila ng grocery showcase kaso nga, na-tegi onor si lolo Erpat. Ipagpapatuloy ni Pa ang magandang nasimulan ng kanyang ama. Hmmm... pwedeng plataporma yun ah... pang-islogan!

Witchiririt ko naman sineryoso ang talkies na yun ni Pa. Malaybalay ketch naman na di pala yun joke time davah? Basta nung lumipat akeiwa, wit ko na nalaman kung aneklaboo ba ang plano ni Payat. Kaya nung ma-dengue ang bakla, at magbalik ang beauty kez sa Isakwala Lumpur, loka moment akesh nung makita ko ang namesung ni Payat sa pader: Vote Totong for Kagawad. Pak!

It's been a roller coaster ride after that. Char! Wala namang eksena gano! Eh hapon na gumigising c gago para mangampanya. Tapos pag naglakad na sha sa hapon, mag-isa lang. Wala pang kasama kung lumakad, mag-isa lang na kumakatok sa mga constituents (nakanam!) nya at nakikipag shake hands. Sa gabi naman, kagawad lasenggo ang drama ng lolo mo kasi lahat ng inuman, mag-aambag yan at makikitagay.

After din ng mga inumang yun, bonding kami sa hagdan o sa kwarto. Hindi na ko kinakatok ng aswang kasi pumayag na sha na during the kampanya eh sa kin, I mean sa bahay namin, I mean sa bahay ni Mami nya muna sha uuwi. Nung minsan pa habang nagkukwentuhan kami eh sumilip si Mami nya.

"Oh bat di pa kayo natutulog?" ask ni Mudra nya.
"Nagpapaantok lang 'mmy."

Pet name namin pareho sa mga mudra namin, wala yung "ma" sa "Mommy" Kwentuhan, update, asaran. Eto na naman po sa mga biglang Q&A si Totong at mega deliver ng question of the day na:

"Mmy, di ba legal naman kami sayo?" sabay turo sa aming dalawa. Muntik na kong magpagulong pababa ng hagdan mula fifth floor. Si Mami naman nya, napangiti lang sabay sagot ng... Ewan! Di ko na maalala kasi ang exact na ginawa ko nung tanungin nya ang mudra nya eh ngumanga, manlaki ang mata, kiligin ang bawat DNA strand sa katawan, at matulala lahat ng neuron at nerve ending.

Nung araw ng eleksyon, nagpunta pa ko sa Batangas at nagpahilot ng matres. Baliktad daw kasi ang bahay bata ko, kaya hinilot para makabuo na ko ng kabute -- an entirely different story. Anyhoo, pagkagaling ketch ng Jutangas, juwetiks na keiwa at derecho na sa Kalantyaw, ang aking butihing alma mater de elementarya. Half ng "campus" eh puro damo at puno na, venue para sa airsoft ng mga taong hilig magpaputok at maputukan.

Samu't sari talaga ang kaeksenahan sa eleksyon ditey. Yung mga worker, isang daan lang ang sahod. Mga senior citizen pa! Mamimigay lang ng pulyetos (pamphlet ata yun sa english?!) tsaka magbubulong ng name ng kandidato nila. Lahat ng kolorum na traysikel, boom na boom sa tarpaulin na ginawa nilang trapal. Impernes, walang bilihan ng boto na lantaran at kapalan ng mukha. Kuntento na sila sa tanghalian na adobong mantika.

Churi ka, me canvassing station pa kaming nalalaman! Mega setup ng ganung kembot si byenang mudra ni payat. Ang mga watcher, mabisa. Bawat poll precint na matapos ang bilangan at maging official ang number of votes, pak! Shokbo agad sa booth namenchi at mega tally kami ng votes. So far, so sad... Yun ibang precint naglalaro sa ten to twenty ang boto nya. Yun iba pa kamo, 3 to 5 lang.

Dehado. Tagilid. Omalabs. Mga adjectives na hindi mo iwi-wish na marinig sa mga tao kung tungkol yun sa betinola mong kandidato. At sa totoo lang ateng, medjo yun din ang adjective na naiisip ko. Me Pulse Asia Survey pa sa Iskwater, nasa pang-siyam ang lolo mo out of sampu na nag-aambisyon. Impernes, si Ate Minda na mudra ni Magic, panlima. Pasok sa banga!

Umuwi muna akeiwa para sana magpahinga at maligo. Maya-maya eh kumatok ang lolo mo. Sumunod pala, shower din daw sha. Eh open na open yung 5th floor, pinaakyat muna ako kasi dun sha liligo. Bantayan ko daw baka may pumasok. Parang shunga lang eh. Gawin pa kong bantatay. Kaya habang nagbabawas sha ng libag (at ng timbang) eh andun ako sa may table at nanginginain ng butong pakwan habang nagchichikahan kami.

Nagbawas lang siguro ng stress ang lolo mo. Bilangan na ng boto eh. Kabado rin siguro si Mokong kasi nga ayon sa survey eh malabo ang eksena nya. Kaya nung pababa na kami, bago kami bumalik sa Kalantyaw, sumilip muna sha sa kwarto ng tatay nya. "Daddy ikaw na bahala ah. Lam mong para sayo to."

Duwang presinto na lang. Yun ang pinaka-shugal bilangin kasi presinto yun ng mga taga Iskwater. Ning, sa 3k na botante ba naman ng barangay, 1k dun eh taga Iskwala Lumpur. Maloka ka! Kaya pag buong populasyon ng Iskwater namin eh mega vote wisely kay Pa, plangak na! Eh kaso mo maraming daot at buraot ditembang.

Nung ma-kyopos na ang kambas ng mga boto dun sa presinto ng bunso nyang shupatembang, mega enter kami sa excel sheet. Ang siste kasi eh me prediction at probability at estimate kembot pang nalalaman na mga what if what if nung nagtatype. Wiz, kahit bigyan namin ng 50 votes each yung mga nangunguna, aabot pa rin sa kangkungan ang score ng lolo mo.

Eto na, arrival ek-ek na ang panganay na ate, bitbit ang susi ng kinabukasan ng Barangay Bagumbuhay. Pak! Tinally ang mga boto ng lahat ng kandidato, mega sort from highest to lowest according to the number of vottes... Pigil hininga talaga ang bakla, maduling-duling na ko kakatitig sa monitor ng "laughtough" ng aswang.

Pak! Number 6! Sigawan talaga kaming lahat ng mga supporters, pati na mga miron, lalong lalo na ang pamilya ni "Kagawad Totong". Nagdiwang ang mga dukha. Pasok sa banga si Payat. Actually, slim chance ang dating: pasok sa flower vase! Naiyak talaga ko sa tuwa. Kasi alam kong gusto talaga nyang manalo para sa tatay nya.

Hanggang sa in-announce formally ang official tally of votes, i-proclaim ang mga winerva, i-present sa madla ang mga bagong public servant, at itaas ang kamay nila ng incumbent na chairman. Official na: politician's mistress. May title na ko!

Since karamihan sa mga tao sa paligid namin eh alam ang history namin ng lolo mo, at pati na nila ng aswang, sandamakmak talaga ang asar na tinamo ng lolo mo.

"Swerte ni BM! First lady!"
"Taray ng kabit, ibinahay na sa Iskwater, ngayon me kwarto pa sa barangay!"
"Si BM na ata asawa, sha ang inuwi sa magulang eh."

Yung mga close friends din ni Payat eh talagang ang aswang na ang inaasar.

"Bat ka ba nagagalit ke BM eh sha naman ang nauna!"
"Oo di ba Xmen palang tayo mag-loveteam na yan eh!"
"This song is dedicated to Kagawad!" sabay kanta ng Kung Malaya Lang Ako.
"Di ka na pwedeng magtinda pare, Kagawad ka na!"

Masaya ko para sa kanya. Pero alam ko pagkatapos ng eleksyon, tapos na rin uli ang role ko sa buhay nya. Muna. Uli. Aba naman, hanggang kelan ba itey?! Sabi nga nung friendship kong borboli... it has become a vicious cycle. Kaya nung matapos ang eleksyon, alam ko na rin, tapos na ang mga nakaw naming sandali. Hiram lang eh. Sinoli ko na. Pano ko nalaman? Nung victory party nya, hindi na ako imbitado.

First lady lang ako sa asaran. Asawa lang sa turing. Kung ako, sha ang daungan ko matapos kong maglayag sa buong araw, ganun din sha sa aswang. Ang aswang ang katig at angkla nya. Ang aswang ang nag-iisang babaeng uuwian nya. Ang aswang ang ipapakilala nya sa barangay. Ang aswang ang ina ng anak nya. Kabit lang ako. Kuntento na ko sa minsan.

Request

Kumusta naman mga Rebekla?! Shugal ko na nag-post noh? Andami kong drafts, puro putol. Kasi bago ko maisulat me mangyayari na namang bago. Dami ko pang requirements tsaka kalandian kasi inuuna ko.

Anyhoo, heto ang unang salvo ko para sa Nobyembre. Susunod-sunurin ko na hanggang maubos mga imbak kong kwento. Pls naman mga beki, mag-iwan naman kayo ng bakas para alam ko naman kung me sense pa bang isulat ko lahat ng kembot ko kung wala rin namang magbabasa.

I would really appreciate it if you could leave some comments. Mwah!

Finally

Me nag-text sa kin kanina. "Gabi! Pantal! Higad! Hadhad!"

Nagreply naman ako. "Oo na! Makati na ko! Ikaw na! Ikaw na hindi malande!"

Nareply sha uli. "Me pinadala kong trosyd at canesten cream. Ipahid mo sa pechay mo."

Mega banat naman ako. "Anong magagawa ko kung gusto nila ko?! Tao lang ako, I have needs."

Humirit sha uli. "Para kang maruming damit na iniwan sa sofa! Gamit na gamit ka lang."

Gaganti pa sana ko, pero natameme ako sa huli nyang text. "Bakla... may asawa na yan."

Pak! Boom! Ping!


I feel like I owe you an explanation.

Oo... Marupok ako.

Matapos akong magka-dengue at maglipat pabalik ng Iskwater, I've been living under Totong's roof. Of course, tenant naman akeiwa at hindi nya ako ibinahay.

Gento kasi yun. Nung lumabas akeiwa sa medical, nag-decide ang lahat para sa kin na wag nang bumalik ng Malibay at bumalik na sa Iskwater. Kasi daw baka ikamatay ko ang sobrang katahimikan sa House of Sonya.

Lumabas ako ng hospital ng Monday. Mega hanap pa sila ng hauslaloo na pwede kong upahan for two months. Two months lang, kasi before mag-Pasko kasi ang goal nila na maipatayo yung isang mansyon ditey sa iskwater, at may I reserve na daw aketch agad ng isang square meter.

Waley. Wichiririt kami nakahanap ng haus na pwede kong tirahan at pwede akong tirahin ahihi... Kundi majontot, majipis o madilim na parang kuta ng adik, maharlika naman na may limang kwarto ang nakita nila. Eh home alone naman ang eksena ko so di bagay ang malapalasyong espasyo.

Ang ending, dun ako sa kwarto ng ate ni Totong bumorlogs sa 4th floor ng tore. At kinabukasan, hinakot nila lahat ng gamit sa kwartong yun, inakyat sa 5th floor. Blagag! Instant tenant ang bakla. Kasi gamit ang trak ni Pa, hinakot din nila lahat ng gamit ko sa Malibay. Gabi ng Martes, nakaayos na lahat ng gamit ko at hausmate ko na si Payat.

It's been more than a week now. Madalas eh nasa kwarto lang ako, or nakikikain kila Pa. Madalas din eh kakulitan ko yung mga pamangkin nya or may mga bisita akong canton boys na na-miss ata ang aking presensya.

Araw-araw eh iba ibang halamang gubat ang hina-harvest ko. May oregano, may sambong, may bayabas, may chichirika. Iba't ibang gulay ang hinahalabos ko gabi gabi. May patola, may upo, may talong, may okra, may pipino, may saba.

Kagabi nakahalata na ata si Totong na andami kong dalaw, ni-lock ang gate. Pag bababa ako, sasamahan nya ko. Pag aakyat ako, itetext ko sha at bababa sha para sunduin ako. Kaloka! Ang sweet, pero kaloka!

Since tumatakbong kagawad ang lolo mo, gabi gabi eh nasa inuman, kung sino sinong nilalang ang tinatagayan at chini chika nia para makilala sha ng Barangay Bagumbuhay at maiboto ng madla. Gabi gabi rin eh me bonding kami sa hagdan ng tore, nagrerepaso ng mga pinuntahan nya, ng mga kinamayan nya, ng mga kalaban nya sa politika at ng mga kaalyansa nya sa tiket. Naks! Politicians!

Dito rin muna sha nakatira sa tore kasi nga nangangampanya. Kaya kami ang magkasiping sa gabi, walang magawa ang aswang kundi ang katukin ako gabi-gabi para malaman kung dito ba natutulog ang asawa nya. Di pa naman kami nahuhuli.

Akalain mo yun, 12 yrs ago eh si Bibiana at ang nanay ni Pa ang tumakbong kagawad. Parehong loss! Hihihi. Ngayun eh supporting na lang akeiwa sa kandidatura ni Payat.

Nang malaman ng mga anaconda sa paligid ko ang eksena namin ngayun, may litanya ang mga bakla.

Galema: Home wrecker!
Medusa: Bitch!
Valentina: Whore!
Galema: Slut!
Medusa: Desperate gay guy from hell!
Valentina: Fucking cunt!
BM: OA nyo ha! Ano lang ako... Mistress to a politician!

Ayun si Payat, kakaakyat lang. Tuwing uuwi sha eh dito muna sha tatambay, kwentuhan kami sa hagdan, kain ng kung anu-ano lang, bonding, landian. Making our bond grow stronger than ever. Pero tonight, umakyat sha na pikon at asar talo.

Gusto nya kasi i-single vote ko sha. Eh nangako ako ke Magic na iboboto ko rin ang nanay nya. Tumatakbo rin kasing kagawad si Ate Minda hahaha! Ayun walk out ang drama ng Payat. Magsama daw kami ni Magic na according to him eh "pokpok".

Sige na nga! Mamaya mangangako ako kay Payat na sa eleksyon, sya lang ang iboboto ko. At tutulungan ko shang ipagpatuloy ang magandang nasimulan... tungo sa pagbabago! Hay! Politics!

Marupok nga talaga ako. Umalis na ko sa Iskwater, heto't bumalik na agad ako. At isang linggo pa lang ako, si Totong na agad ang kinalantare ko. Oo sabi ko dati di na ko magba-blog tungkol kay Totong. Bakit ba?! Bakla ako, pwede kong magbago ng isip! Wala akong paninindigan!

Moving on and letting go? I tried. I honestly did. Ewan ko ba, para kong barko na larga ng larga kung saan saan. At the end of the day, babalik at babalik din ako sa pier.

Kung hanggang kelan, ewan ko pa. Pag handa na shang mag-move on, makakamove on na rin ako. Basta sa ngayon, si Totong ang daungan ko.

The Playbook --- Baklang Maton Edition

Sa mga fans jan ng How I Met Your Mother... Shempre kilala nyo si Barney Stinson ayt?! At kung nanonood nga kau nitey, malamang eh knowsline nyo rin ang kanyang famous na "Playbook" kung saan nakalista ang lahat ng eksena at drama nya para makabingwit ng mga babaylan...

Bilang beki, marami-rami na rin akong gimik na nagawa makapanlalaki lang. At para ma-inspire naman akong lumandi muli, naisipan ketch na ilista ala-playbook ang aking mga hirit...


The Lost in the City

Eto ata yung pinaka-spontaneous na gimik ko. Ilang beses na kong naligaw kahit ilang taon na kong nakatira sa Iskwater. Me eksenang magtatanong sa mga tambay at manghihingi ng directions. Me eksenang nagtatanong ng bahay ni Aling Gento at Mang Genyan. Basta naliligaw dapat.

Nung minsan eh hinatid pa ko hanggang sa tapat ng bahay namin sa Pasig. Pinainom ko na rin sha ng tsaa. Pinainom naman nya ko ng yakult with live lacto basili. Nung nag-jong kong akeiwa eh lagi kong props ang mapa at address ng hotel. Nung nasa Pineda pa ko nakatira eh mega sama pa sa kin yung isang tambay kasi baka raw bastusin ako ng mga nag-iinuman. At nung minsan na nasa Batangas ako eh naligaw ako kung pano pumunta sa indianan. Winner!


The Molested Istokwa

Kung meron mang pinaka-outrageous sa mga eksena ko, eto na siguro yun. Nabanggit ko na toh dati eh. Nung 2nd year kasi akeiwa sa college, as in Simba at Mufasa ang drama ng hairlilet ko. Blonde kung blonde ning! Buong ulo ko nun, dilaw. Naloka nga si Bibiana at lalo na si Dominga. Pati sa iskul lurki ang dakila kong propesora. Kasi ba naman, akeiwa ang gaganap na "Crisostomo Ibarra" sa Noli play namenchi. Me Ibarra bang dilaw ang buhok?! Muntik na kong jumogsak...

Tapos one night, kalandian ko lang talaga. Mega shombay akeiwa sa Cubao the Callboy Capital of the World. At me nakilala akeiwang jisang --hanufah?! -- eh di sholbam! Kwentuhan galore kami ni Kuya. Cute si Sholbam impernes. Pero dahil nga kolehiyala pa lang ang beki, um-um pa at murayta lang ang baon. In short, majiraffee pa aketch sa dagang majiraffe. Eh elya-elya na ko ke kuya wichiririt naman akong pambayad. Kaya dinaan ko na lang sa kwentong bayan-chi.

Sabi ko ke Kuya Sholbam, istokwa babe akeiwa. Three days na ketch sa Cubao at natutulog lang sa mga gilid-gilid. Gutter beauty ang drama ketch! Ay not so fetch! At parlorista ang mudra kez kaya ako blonde. Kuda ko pa ke kuya, nire-reyp akeiwa ng pinsan ketch sa hauslaloo kaya ako lumayas.

Tanong si Sholbam, anong ginagawa sa kin ni pinsan. Mega habi naman si bakla ng buhangin. Ginagapang ako ni pinsan, pinapasubo ng lakatan, pinapasakan ng talong sa pechay, at pinagsasamantalahan. Sabay segway ako ng "Minsan kasi, parang nagugustuhan ko na rin." Parang kumislap ang mga mata ng sholbam, "Sige reregaluhan kita ngayun. Minsan lang ako manlibre." sabay halik na parang wala ng bukas.

Nag-motmot kami ng lolo mo. Tumbling pa kamo kasi sha ang nagbayad. Wala kaya akong budget. Sa tulong ng aking blonde hairstyle at magic kamison... instant papremyo. Pak!


The Talent Manager cum Recruiter

Pag college ka talaga, dapat madiskarte ka. Dapat marunong kang kumembot ng libre... Kasi shempre sa liit ng baon, at sa laki ng landi, ning kulang na kulang ang kaban ng cash. Kaya si bakla, dalagita pa lang eh maparaan na.

Mahilig akong tumambay nun sa Quantum sa 3rd floor ng SM Manila. Me mga videoke, me mga arcade games, at shempre me dance revo. Dun ko nakilala si Mr. Dance Dynamite.

Ilang linggo ko ring napanood si Kuya Dancer sa Dance Revo kembot ng Quantum at ilang linggo ko rin shang inasam-asam. Ala stalker na nga ata ang dating ko dun kakanood sa lolo mo. Kasi bihira yung ganun, gwapo na eh me talent pa!

Nung di na ko nakatiis at talagang libog na libog., este crush na crush ko na sha, eh in-approach ko na ang grupo nya. Pakilala, kwentuhan, hingi ng number, bola bola na super galing nya sumayaw...

"Anak ako ng talent manager."

Boom! Manganak ka ngayon ng nanay na talent manager. Bakla ka, makalandi ka lang eh kung anik anik na buhangin ang tinitirintas mo. Hala, ibahin mo ang karir ni Bibiana na ang tanging pangarap eh maging politicians. Gawin mong Wyngard Tracy at Boy Abunda si Bibiana.

Mga ilang araw ko rin shang niligaw-ligawan para maging "talent" sha ng Mommy ko. Exactly one week after ko sha kumbinsihin na mag-sign up sa "agency" ni Mudra, napapayag ko rin shang sumama sa bahay. Nagtataka man sha na lola ko ang kasama ko, since friends na rin naman kami eh sleepover ang drama nya that night.

Let's just say... nag-dance revo ng bonggang bongga ang tonsils at esophagus ko dat night. At namuhi na sha sa kin afterwards, nung nalaman nyang charot lang ang lahat. Sayang, sana pala sinabi ko me mga training at workshop muna kami para mahasa pa sha at maging mas magaling. Baka mas maraming dance revo rin ang naganap sa pagitan namin. Oh, well... Kahit bitin, finger lickin good pa rin!


The Interviewer aka Shunga Manipulator

Itong scam na to eh di ko pa actually nagawa. Pero ang kawawang biktima eh ang aking iniirog na mejo shunga. Gento ang modus operanding itech.

Kunwari eh mega writer ka ng isang newspaper. Pwedeng tabloid, pwedeng broadsheet kung mukha kang shala, at kung estudyante pa lang kayo eh pwedeng school paper. Tapos mega ask ka dun sa prospect mo na kunwari eh interview ek-ek at sha ang iyong iinterbyuhin, kung ok lang sa kanya na isama mo sha sa article mo.

Shempre pag pumayag, pakainin mo habang iniinterview kuno. Me props ka dapat na mga notes, guide questions, kahit ala-slumbook lang na mga questions para makilala mo si prospect at may maisulat ka kuno.

Ewan ko kung eepek to ngayon ha. Pero ang next step eh yayain mong manood ng ST film si prospect. Kung mejo shunga nga ito eh sasama yan. At pag elyang elya na sha sa ST film na pinanood nyo, gora na sa suking motmot.

Yung iniirog ko dat tym, sabi ko na kasing wag sumama eh. Si shunga, me kayabangan ding taglay, akala ata eh sikat sa buong campus. Feeling congressman na lahat kinakamayan. Ayun, nauto lang ng interview ek-ek kumagat na. Sabi pa sa kin bago sila lumarga "Wag kang mag-alala babalik naman ako agad. Interview lang to saglit lang."

Kinabukasan ko na sha nakita at todo remorse si gago. Kumain daw muna sila sa Jollibee (how cheap!) at isinama daw shang manood ng Sutla ni Priscilla Almeda. Kaloka! At sa isang not so fetch na apartelle sha dinala na 120 lang ang short time.

Ngali-ngaling sapakin ko yung hayup na bading eh. Ang iniingat ingatan kong nilalang, dinaan sa Sutla at saka pinapak! Hayuf! Shunga naman kasi talaga nagahasa tuloy ng pangit na bakla. Ang bitter ko lang -- 9 years ago pa nangyari to.



Anu nga ba formula para makapagpastol ng tupa? Anu nga bang hagod ang effective para magatasan ang mga baka? Ibat ibang paraan. Me rampa moment, me inuman, me vetsinan, me ganda lang, me career, fame and fortune na pang-uto, me dinadaan sa bango na kasinghot singhot, me naglulubid ng buhangin, me nangunguha ng sinigwelas at indian mango, at meron din namang diretsahan: tara sa kwarto at tayu nang magtikiman.

Ditey sa iskwater, basta may tatlong rule na dapat sundin.

1. Wag kang magpapahuli.
2. Pag nahuli ka, wag kang aamin.
3. At pag umamin ka, wag kang mandadamay.


Aru! Sino bang nagbukas ng banga? Nakawala na naman tuloy ako.