5.18.2010

Ladlad

Ang paglaladlad ko na yata ang pinakamalaking desisyon na ginawa ko sa buong buhay ko. Pero yun din ang isang desisyon na hindi man lang ako nagdalawang-isip. Hindi naman kasi yun public announcement na isang beses ko lang kelangang sabihin. Hindi rin sha isang desisyon na pag sinabi mo na eh keri-bambam na, iisyuhan ka na ng Bakla ID. Pasok na, dinggabelles ka na poreber.

It's a life decision. It's a form of committment. Committment to a chosen way of life, to a way of existence... Ika nga, once you go gay, you can never go back. At dapat yung pinili mo eh panindigan mo. Sa aspetong yan, nagpapakalalaki ang bakla.

Bawat paglaladlad eh me iba't ibang paraan. Yung iba, pinanganak pa lang eh nakatitig na sa gwapong doktor. Yung iba naman eh ginapang ng kung sino nung bata pa lang, at nag-enjoy ng fabulosa kaya ginaya na ang panggagapang. Meron din namang napapaligiran ng mga babaeng kapatid at tyahin kaya na-build mashado yung feminine side. At meron naman ding sadyang pinaglihi sa hasang na home-made.

Eto ang sarili kong teorya kung pano ba ang nabubuo ang mga Pinkenstein ng makabagong henerasyon.

Ang landas patungo sa Pinkantadia (in any order):


Busilak Moment

Puro pa at dalisay ang pagkatao mo. Wala ka pang muwang na may mga bakla pala sa mundo. Pero napapanood mo na si Kuya Dick sa pagganap nya sa lahat ng palabas na pawang bading ang role nya kaya kahit sabihin nyang straight sha eh ayaw mo ng maniwala. Pero kahit di ka naman nakakaisip na manlalake eh yun na ang bukambibig ng mga hurindat mong kamag-anak at kapitbahay. Tinutukso kang bayot kahit di mo naman sinasadya ang pagkembot. Tinutukso kang malamya kahit di mo naman sinasadyang ipilantik ang daliri mo. Care ba nila, basta kakanta ka ng walang humpay pag me bagong single ang Pussycat Dolls.

In fairness ganito ko nung bata. As in kahit beki na talaga ang turing sa kin ng mundo, paki ko?! Tumatalon pa rin ako sa bubong, naliligo pa rin ako sa baha, nagsha-shower pa rin ako sa alulod, nangungupit pa rin ako para me pambili ng text, namumulot pa rin ako ng palara, naglalaro pa rin ako ng joleyns at patintero, umuutot pa rin ako sa mukha ng tulog kong kaklase, at nakikipag-tongits pa rin ako na pitik sa bayag ang pustahan.

Dedma na kung may landi ang kilos. Bet ko pa ring makipag-away nun, as in gulong talaga sa lupa. Nagka-cutting classes din ako nun sa titser naming "Matutina" ang tawag ng lahat ng sambayanan. Umoober da bakod pag tatakas, naglalakad sa pader habang kumakanta ng shigi shigi, pasimuno sa pangunguha ng alatires sa bukid, at pagpa-follow the leader sa pagawaan ng hollow blocks sa likod ng iskwater.

Basta, hindi ako bakla. Tapos. Hindi pa...


Why Not Moment

Dito na magsisimula ang pagkalito sa atraksyon sa ibang tao. Kasi imbes na sa babae ka ma-attract eh sa lulurki ka nalulurki. Imbes na ang mga ST Queen, Sex Bomb o EB Babes ang pag-jekjekan mo eh Coverboys, The Hunks at Masculados Dos ang pinag-fifingeran mo. Kung me cutie sa schoolilet eh parang naiinis ka sa umpisa kasi nga inaasar kang bakla, tapos pag nasa bahay ka na eh kasal-kasalan at bahay-bahayan ang dine-day dream mo.

Sa case ko, nagkaganito ako matapos ang swimming namin sa V. Mapa. 2nd Year HS pa lang kami at nagkayayaan kaming mag-swimming na puro lalaki. Ewan ko ba bakit ang trip nila eh sisisid sa pool ang dalawa at magkikita sa gitna at saka maglalaplapan. Bet ko na ring gawin kasi cute naman karamihan sa mga kasama. Matapos ang swimming, hindi na David Hasselholf ang tingin ko sa sarili ko. Bikini Babe na! Sisihin ang makasaysayang laplapan sa V. Mapa!

Hanggang ngayon eh dinedenay nung mga kasama namin sa swimming na nangyari toh.


Narnia Moment

Kahit may pakiramdam na kakaiba ka na nga sa normal na boys, di naman pwedeng basta ka na lang magladlad at baka di ka na kaibiganin ng mga frends mo at baka itakwil ka pa nina Mudra at Pudra. Baka di lang pingot ang makuha mo, baka tiradurin ka pa ng tatay mo sa pwet. Kaya quiet ka lang.

Isa kang Narnian citizen, closetted, bound, pretensyosa. Hiding Inside Myself ang theme song mo.
Dahil nga napukaw na ang iyong pagnanasa sa mga Adan ng maabagong mundo, shempre gusto mong makakita ng buhay na ibon. Pero dahil nga nagsho-shogo ka sa loob ng aparador ni Juday na may mumu, di ka rin mapakali dahil sa mga nagpaparamdam na malanding kaluluwa. Gusto mong i-express yourself ang mga pagnanasa mo, pero patago kaya mega eyeball ka na lang sa napakalayong probinsya.

Para kang Mt. Pinatubo na anumang sandali eh sasabog, kaya dapat laging kontrolado at monitored ang kilos at galaw. Walang dapat makahalata. Kahit secretly eh ina-idolize mo ang Spice Girls at gustong gusto mong bumili ng butterfly na ipit ni Jolina.

Meron nga akong shopetbahay na lulurki ang press release sa mga citizen ng iskwater. One time eh pumunta kami ng puerto gay-lera ng mga shupatembang ko. Sa dako pa roon kung saan may mga kweba at dinosaur -- knows mo kung san yan noh?! -- eh me naulinigan aketch na mga badesang nagmimiss gay miss gay-an sa dalampasigan. Aba, pagsipat ko, ang hitad kong neighborhood, nakasarong pa na ginawang haltered gown! Ay naloka talaga ko! Ang baklang inggitera, lumapit ke neighbor at kumalabit.

BM: Oi kuya! Musta? Kelan ka pa ditey?
Neighborhood: (natulala, namutla at napanganga ng 5 seconds, saka nakabawi) Oi BM, kanina lang. Uuwi na rin kami sa Sunday.
At dahan-dahang kinakalas ang haltered sarong sa pagkakabuhol sa leeg nya. take note, ang matinis na boses ni Ms. Uruguay, naging baritone ng walang kaabog-abog.


Borboli Moment

Shempre pa, para mapagtakpan ang lansa ng sirena, kelangan eh may after shave na men's cologne. Dapat super musky ng amoy para ma-focus sa sangsang ng pabango ang pagdududa ng gelpren mo. Dito na papasok ang pagkakaroon ng mga concealer -- also known as the girlfriend.

Ang beki, pipiliting kumuda ng babaylan, masabi lang na macho at papable. Kahit pag lumapit ka eh mahahatsing ka sa tindi ng pagka-paminta ni ate, wit aamin yan. Aakbay pa sa girlfriend, sabay halik sa buhok or noo or leeg.

Magkukunwari pa na babaero, na sabay-sabay ang mga jowawits, para nga naman chickboy ang dating. Lahat ng gawaing panlalaki eh gagawin, pati pagkokolekta ng kung anik anik na items mula magazines na fhm, hanggang number ng mga babae, at pag mejo um-um (mahirap) eh gagamba na lang kinokolekta. At least panlalaki pa rin! Pero wag ka, secretly eh umiindak-indak sa saliw ng "womanizer" ni Britney ang baklitang naka-kadena.

Kung napagdaanan ko ba to? Naman! Naka-limang syota din kaya ako. Nung minsan pa na me in-eyeball akong boylet sa Welcome Rotonda eh tinanong ng kasama ko sa apartment kung sino mineet ko, ang sabi ko na lang eh nakipag-eyeball ako kaso tomboy pala. Pinangalanan ko pa shang Ate Olive.

In fairness naging masaya naman ako dun sa una kong gf. Tawagan pa namin eh "mahal". Close ako sa pamilya nya, at bestfriend ko sha. Di ko na maalala kung bakit kami nag-break, basta ang alam ko after namin mag-break parang ang gaan-gaan ng feeling ko.

Yung pangalawa naman, dare lang namin nung bestfriend ko nung college. Sinagot naman ako ni lola mo. Kaso after a few days nag-break na rin kami. Ang ikina-tumbling ko, naging sila naman nung bestfriend ko! Umeksena pa kami ng iyakan kasi di raw nya sinasadya na mahalin ang ex ko. Humingi sha ng tawad kasi ayaw nyang masira ang pagkakaibigan namin. Sha yung kauna-unahang lalaki na umiyak ng dahil sa kin. At sha rin yung unang lalaking iniyakan ko. Kasi...


Di ko rin naman sinasadya na mahalin ko sha.


Adios Narnia Moment

Nung nalaman ni bestfriend na na-inlavavo na pala ko sa kanya, goodbye Narnia! Ayun na nagkaaminan na. Thus I entered into the next stage of my paglaladlad.

Sa pagpapa-despedida ko sa Narnia, eto na yung pagdinig sa tawag ng damdamin. Answering the call of your inner pechay. Being true to the the cauliflower within.

Peborit ko yung coming out scene ni Wanda Ilusyunada na nasa hapag-kainan sila at mega ispluk si badesa ng "Ma, pakiabot naman ng ketsup sa nag-iisang bakla sa pamilyang ito." Tapos inabot ng mama nya yung bote ng ketsup sa tatay nya! Kaloka!

Yung isang crush na crush kong cutie pie dati na maganda ang boses, nakitulog sa haus nung college ako. Sa kwentuhan, bigla nyang tinanong: "Kuya ano po ba yung BJ?" Aba, I smell an opportunity. "Di ko ma-explain eh, pero kaya kong gawin."

"Sige po. Gawin natin..." Eh di nung gabing yun nalaman nya kung ano ba ang BJ. At kinabukasan, pagmulat na pagmulat ng mata eh eto ba naman ang ispluk:"Kuya pwedeng isa pa?"

Why not!


Spelunking Moment

Ayan na, itodo ang pagka-katimora. Fabulosa sa explore at experiment. Lab gown kung lab gown ang bakla! SEB ditey, kembot jan, bembang doonchi, bongkang jan. Lahat na ng pwesto papatusin. Lahat na ng posteng may tite, kukudain. At lahat na ng posisyon, tirang-pasok talaga ang beki. Sabi nga nung opismeyt ko: "I'm in my 20s! I have needs! I'm hot! I'm horny!"

Ako in fairness demure na demure. Unang kuda ko, sa Rizal Stadium. Si kuya, pagdaan sa likod ko, dinakma yung... hinliliit ko! At nakipag-pinkie swear sa akin na pag sumunod daw ako sa kanya eh makakarating ako sa langit. E di sumunod ang bakla. Ayun, naganap ang di inaasahan. Nginig na nginig pa yung tuhod ko habang kinukuda ko si Kuya. Unang kuda ba naman!

Me naging bowa ako, nagpaabot lang ng request sa bandang tumutugtog sa stage, tapos inabutan ko rin sha ng papel na me number ko. Si cutie chinito ng wow philippines. Nakapunta pa ko sa haus nila sa Tondo na parang me factory sa baba. Asan na kaya sha?

Eto na siguro yung time na wet and wild ang hormones ng beki. Nakipagkembangan na ko sa gitna ng dalawang naka-park na bus sa malate, rumampa sa goldilocks na puro beki rin ang laman, at nakipag-eyeball kung saan saang lupalop ng mega manila.

One time eh nagkunwari pa kong anak ng parlorista na pinalayas ng stepfather. Nung time na yun kasi blonde ang buhok ko. Hindi highlights ha, as in buong buhok. Mukha akong leon na gutom. Ayun, naawa sa kin si kuyang tambay sa cubao, nagpaubaya sa kalandian ko.

Wag ka, yung unang bembang ko naganap sa tulong ni Kuyang umiiyak sa bar kasi iniwan ng bowa na gurlaloo. Mega console ako at listen sa dramarama. Tapos sinama ako sa haus nila sa San Andres kasi nga magkekembutan kami. Eh me tao sa bahay. Dun kami bumagsak sa katabing bakanteng lote na me labahan at sampayan. At yung mga sinampay pa ang nilatag nya ha. Matapos yun, para kong rape victim.


Relapse

Minsan eh di maiwasan na mag-isip ang beki. Where do I go from here? What about my future? Lalo na pag nakakita sha ng beking majonda na at parang walang kinahinatnan ang buhay. O kaya eh mga baklang me anak. Or mga beki na happily married sa mga bowa nila of 20 years. Nalulungkot, nag-aasam ng kalinawagan, at ayun na. Ang baklang nag-iisip, natotomboy. Alam mo yan.

Eto na ang pagbabalik ng cancer cells. Tomboy once again ang ate mong badesa. Ang muling pagtikim ng dinuguan. Wa epek ang chemo bumalik ka na naman sa dati mong gawi. Nagtatago, natatakot, nakakanlungan. Good morning banga! Nasa loob mo na naman ako!
Ayan na naman, nauuso na naman ang mga Ogie Diaz at Arnel Ignacio ng sangkabaklaan.

So far naman eh wala akong ganitembang na feeling. Susko wag naman po sana akong maging dinuguan-fanatic. Parang di ko ma-imagine.


Dito Ba moment

Ditey na talaga magdedesisyon ang bakla. Habang umaawit ng dito ba eh unti-unting isinasabit ang alinmang mapipili nya. Ang wooden boy ba, or ang girlie figurine? Hula hoop ba, or baller ID? Jack or Jill? GL Card, o Kayod Card? Marvin o Jolina? Kc o Piolo? (ay parang no wrong answer!)

Jan na rin papasok yung "Dis is Rily is It Moment" na masasabi mo, once and for all: I'm GAY and I'm proud of it! Pag natanggap mo na yun sa sarili mo, magsisimula ang pagtanggap sayo ng ibang tao.

Sabi ko nga, ang paglaladlad eh mas mahirap pa sa pagpapakasal. Ngayun me annullment na. Sa pagkabakla meron ba?! Anal-ment lang meron. Pag talagang desidido ka na, at naisyuhan ka na ng BIN (Bakla Identification Number), there's no turning back. Pwedeng magbago ka, pero deep inside, alam mong sa kaibuturan ng puso't pagkatao mo, nakatago ang kaliit-liitang himaymay ng buto mo na nakatikwas, nakapilantik, at nababalutan ng pink na ribbonlet.

Ang paglaladlad eh parang The Journey to the Wonderful Land of Oz.
Gusto nang umuwi ng malanding si Dorothy kaya kelangan nyang baybayin ang yellow brick road. Nakasalubong nya si Cowardly Lion na nangangailangan ng katapangan. Nakisabay din si Tinman na witchikelles na bet maging heartless. Si Scarecrow na isang biktima ng dumb blonde syndrome, ayun nakisawsaw din para magkaroon sha ng isang kilong utak. Si Toto - anti dandruff / anti pulgas naman ang hanap.

Malay ba naman nila na sa Emerald City pala eh makikita nila ang Wizard na kailangan na ding magising sa katotohanan. At si Witch na biktima ng stereotype. Kasalanan ba nyang maging hadhadin? Ikaw ba naman ang matigang?! Tapos pag nag-wet sha eh mamamatay sha, kaya tiis-landi si bakla. Ayun tuloy dinaan na lang sa kamot sa walis ng pukengkay nya si Wicked Witch of the West.

Parang kabaklaan din yan eh. Kelangan mong isaalang-alang ang puso, utak, with an ounce of katapangan at katotohanan. At ang makawala sa stereotype na minsan eh nakakasakal at nakakaumay.

Super haggard bago ka makarating sa ultimate desisyon na "I'm coming out, I want the world to know, got to let it show!" Sometimes, you just have to click your heels and your silver shoes will take you...



HOME.

5.09.2010

Kakanin

Pano ba mag-move on? Pano ba mag-let go? Pano ba mag-give up? Pano ba mag-move forward?

I was doing good moving on from my previous break-up. Yung bote ng tequila halos ubos na. "Halos" kasi siguro tatlong tagay at isang baso na lang sha. Yung tshirt na iniwan nya, medyo naluma na kakalaba ni Yaya kasi nung bago-bago pa lang kami naghiwalay eh suot ko lagi. I was on my way to freedom.

And then he came back. Bumalik si Budwire -- complete with new words and new catchphrases. Fabulous talaga ang vocabulary ng Daduds ko.

Sa pagbabalik nyang yun, bumalik na rin uli ang rigodon naming dalawa. Habang nagti-tinikling ako, nagsi-singkil sha. Habang nagpipiko ako, nagpapatintero sha. Habang nagka-casino ako, nagka-cara y kruz sha. Sa pagbabalik din na yun ni Budwire, may isang aspeto sa buhay nya na na-gets ko finally. Si Budwire pala ay isang... jejemon.

Tulad nung nauna naming bulagaan, basta sumulpot na lang sha sa pinto ng pink villa habang nagbabasa ako ng "City of Bones" sa kubeta. Ilang beses na nyang sinabi na pupunta sha sa haus pero ngayon lang natuloy. Pagpasok pa eh sabay sabi ng "Bolaga! Surprise!" Eto na naman po kami...

Tapos habang umeepal ang pinsan nya sa pagpapa-sweet namin eh me ispluk si pinsan na "Ako naiintindihan ko kung bakit nai-in love ang straight na guy sa gays. Kasi kaming straight guys, blah blah blah..."

Di ko na naintindihan kasi sumingit na si Budwire. "Nako! Eh bakla pala to! Bakla ka ba hoy? Naka! Bakla pala ito eh."

Sumingit ako "Daduds bisexual siguro kasi me girlfriend."

"Ahh bayot pala, hindi bakla. Anu ga yung bisexual?" Nung sinabi ko, lalong naloka ang lolo mo. "Hala eh silahis pala! Lagot! Ay gugulpihin ka ng tatay mo!" At nilait nya ng sunod-sunod ang pobreng pinsan.

What transpired was the usual inuman, kulitan, halikan, and everything.Masaya ko habang kasama ko sha, kasi I was saving the best for last.

Habang nagkukulitan, sabi ko ke Budwire "Last na to ha. Wag ka nang pupunta dito. (sabay subo sa kanya ng melon dice) Mag-break na tayo. Hahanap na ko ng bago."

Habang ngumunguya, "Nako Dadods, di ka makakahanap ng bago. Pag nagpunta ko dito, sisigaw ako sa labas ng 'Dadodz! Takbo! Me ihahagis ako! Grened tsaka atumic bam!' Takbo ka na agad nun! Sasabog tong pink haus mo!" Granada daw tsaka atomic bomb. Kayo talaga, judgemental!

Budwire has always been different sa mga nakembot ko. Kakaiba in the sense na di ko talaga alam kung anong habol nya sa kin. Walang line eh. Dun sa iba clear kung ano bang gustong machurvah mula sa akin. Ang yaman ko (parang meron), ang katawan ko (to die for!), ang atensyon ko (mga uhaw sa kalinga ng isang mapiling ina), ang puri ko (na puro at dalisay), o ang load ko (pasa-load o all-text20). Pag tumotodo sa pagka-demanding eh ang puso ko na ang target. Wow!

Si Budwire, mahilig sa kakanin. Puto, kutsinta, sapin-sapin, kalamay, ube halaya, maja blanca at leche flan. Lahat eh express padala. Nung unang tungtong nya sa Pink Street, walang kakanin na available. Sabi nya di naman daw yun ang trip nya. Basta gusto nya ko kahit walang kakanin. Consistent naman yun until umuwi sha sa Quezon.

Nung umuwi sha sa Quezon, at hanggang jeje-texts at jeje-quotes na lang kami uli, nagsimula ang pagkahilig nya sa mga native delicacies. Ilang beses din na sa kin pa sha humingi ng kakanin. At all the time, binibilhan ko naman sha, on the condition na pagkatanggap nya sa kakanin, pupunta sha sa bahay. Pero ilang beses na di sha nagpunta. Ang kakanin, kinain nila ng barkada nya.

Until I realized na kulang na pala ang mga bilao ko -- lahat nasa kanya. Ayokong dumating yung time na pag ako naman ang nag-crave sa kakanin, saka naman wala.

Ganun ba talaga? Pag gwapo ang bowa mo dapat willing kang magpaka-Inang Yaya? Sabagay yung iba nga kahit di kagwapuhan ang bowa eh extravagant pa rin sa paggasta. At least sa gwapo napunta ang pinagbentahan ko ng yema. Pero nung mabagsakan ako ng bote ng macapuno, ay lokohan na toh. Ayawan na.

Wala talagang gamot sa tanga. Pero nung time na yun di naman tanga ang tingin ko sa sarili ko. Para lang akong nagka-casino. Tumataya sa roleta ng kalandian. Nagsusugal -- buwis puso at puday para lumigaya. Malay mo nga naman maka-tsamba.

Para shang casino, mananalo ka muna sa umpisa. Ke Budwire, ang casino chip ko, pinu-purchase ko pag wala na shang makain, pag wala nang feeds ang tandang, pag me bibinyagang anak ng jejemon sa Quezon, pag wala nang gamot si Mamang! At shempre, pag wala na shang load. Takbo agad si Bakla sa suking tindahan kalakip ang proof of purchase at signature. Dimo namamalayan, natalo ka na pala ng wala kang kalaban-laban.

Pero ang prinsipyo ko sa casino, dapat alam mo kung kelan ka aayaw. Ke nananalo, ke natatalo, me limit dapat. Kung hanggang ilang kakanin lang ang pwedeng ibigay. Kung slice lang ba o bilao ang ipapadala. Kung ilang casino chip lang ang dapat itaya. Kung ilang porsyento lang ng puso mo ang pwede mong isugal.

Para manalo, matalo, hindi ka man kumabig ng malaki, di ka pa rin naman lugi. At kung takot kang matalo, wag kang sumugal, at all.

Kaya nung umuwi na sha uli sa Quezon I've decided to really end things between us. Ganun ako kaganda at ka-confident. Na kahit super duper mega over gwapo sha sa paningin ko eh kakayanin ko pa ring makipag-break sa kanya. Yun ay nung pakiramdam ko eh sobra na ko sa taya.

Sa casino you should really know when to stop. Too bad di pa ko tumigil nung kumakabig pa ko. Nung di pa ko sumusugal nang malaki. But I think, naka-quota na ko. Time to send him home.

Kaya habang pauwi na sha, sabi ko last na yun, at mag-break na kami. Kasi ayoko na shang suplayan ng kakanin. Naintindihan naman nya, and we parted as good friends.



The End ~ I wish.



How I wish ganun talaga yung naging ending. But no. Binigyan ko pa rin sha ng kakanin that day. At after nun, naka-ilang kakanin pa uli sya. At sa bandang huli, ang naging palusot ko na lang eh sobrang lame. Nagpalit ako ng number.

I guess with Budwire, I would never be able to properly say goodbye. I can only pretend. He's busy fighting plants and zombies. He's busy plowing his farmville. And yes, he's busy being someone else's Dadudz.

Budwire: I knew you would break my heart.
BM: You broke mine first.

Sabay sara ng pinto at humahagulhol na sumandal sabay yugyog ng balikat, habang dumadausdos pababa paupo sa sahig.

5.08.2010

Strange Encounter

Isang araw, sa Imbiernes, Sta. Ana, Manila. Nakasalubong ko si Aiza Seguerra.

BM: Aiza!
Aiza: Oi hi!
BM: Aiza! Aiza! Aiza! (may paghawak sa balikat sabay yugyog)
Aiza: Oh bakit!
BM: (hawak pa rin ang balikat ni Aiza) Aiza ako si BM! Ako si BM! Natatandaan mo pa ba ko?!
Aiza: (confused) BM? Kilala ba kita?
BM: Hindi! Nakasalubong mo lang ako dito ngayon! Aiza! Dito mismo ngayon lang, nagkasalubong tayo!
Aiza: Ngayon lang? (naloka na si Aiza)
BM: Oo ngayon lang mismo! Oh sige! Ingat ka ha. (bumeso muna, sabay lakad palayo na parang walang nangyari.)
Sana si Piolo naman makasalubong ko o kaya si Mario. (bulong sa sarili)

That was 6 years ago. Pero sigurado ko pag nakasalubong ko uli si Aiza, maaalala nya ko. Three years ago sa interview nya sa The Buzz nabanggit pa nya yun as one of the weirdest encounter nya sa isang fan. Hehehe. Sureness ako, never nya kong makakalimutan.

Meron talagang mga taong ganun no? Anlaki ng impak sa buhay mo, kahit matagal na silang wala pag naalala mo, imposibleng di ka mapangiti, matawa, maluha o malurki.

Naalala ko si Budwire... di ko alam kung matatawa ba ko o maluluha.

Ginawa ko pareho... ng sabay.

5.03.2010

The Price is Right

Lately, feeling babae ako. Ninamnam ko ng simut-sarap ang pagiging babae. At tagos-buto kong nilasap ang pagtubo ng pechay ko. Kasi, nag-date kami ni Soulmate at sha ang gumastos.

A month ago, after ng klase ko eh nagtext si Kong. Tinatanong kung nasaan ako, kasi nasa Cubao daw sha at magkita daw kami. Sa dinami-dami ng beses na nagkita kami ni Kong eh never pa kaming nagkita ng planado. Laging coincidence, laging nagkasalubong, laging aksidente.

This time, magkikita na kami talaga. Hihiramin daw nya yung Percy Jackson series ko. Sureness! In return eh magla-lunch daw kami.

Nung nasa Cubao na ko eh nagpapamasahe pa ang lolo mo kaya hinintay ko pa sha. Ayaw pumayag na dun sa massage parlor ako maghintay kasi naka-brip lang daw sha. Bakit papasok ba ko? Sisilip lang naman ako ah!

Eh di yun na nga, nagkita na kami at nag-lunch. Tokyo-Tokyo. Tapos niyayaya pa ko ng lolo mo na manood ng sine. Sagot nya. Kinilig naman ako. Mukhang pinaghandaan ng lolo mo ang araw na ito. Amoy bagong sweldo!

Soulmate: Tara tingnan natin anong magandang palabas. Nood tayo ng sine.
BM: Ngayon?
Soulmate: Oo sa taas baka may magandang movie.
BM: Kong, madilim dun eh.
Soulmate: Oh, ano naman?
BM: Baka matukso ka eh. (sabay blush)
Soulmate: (nasamid bigla) Wow ako pa ha. Hehehe!
BM: Oo naman. Eh pag natukso ka, baka pumayag kasi ako.
Soulmate: Sabagay, kesa nga naman masaktan ka pa pag namilit ako.
BM: Exactly. Kaya next time na lang ha, pag wala ka nang feelings para sa kin. Hahaha.
Soulmate: Sige next time.

Tinuloy na lang namin ang kain sa Tokyo-Tokyo at umuwi sa bahay na pink para kunin nya yung mga book. And yes, sya rin ang nagbayad sa jeep.

Nagpakipot ako. Akalain mo yun! Minsan lang ako yayain ng straight na lalaki na manood ng sine, sa isang ina-assume ko na date, at TUMANGGI AKO!! What was I thinking?!

Nung Friday naman, nagtext uli ang Soulmate ko. Tinatanong kung pumasok ba ko sa office. Since naka-leave nga ako, sabi nasa bahay na pink lang ako.

Kita daw kami uli sa Anonas, sa Mcdo. Hihiramin na nya yung book 5 ng Percy Jackson. Kasi nung humiram sha dati, apat lang pinahiram ko. Para mabitin ang lolo mo at balikan ang book 5 sa kin. Hihihi... Kailangan pag tumira ka, me placing na agad para sa susunod na tira.

So ayun na nga nagkita na kami sa Mcdo at kumain ng merienda. Kwentuhan, reminisce sa lumang workplace. Napag-usapan ang dating crush, at kung pano ko umasa at nabigo.

Soulmate: Oi tayo ha, friends lang tayo. Baka umasa ka rin gago ka.
BM: Wow! Me disclaimer na agad?!
Soulmate: Siyempre. Sayang naman ang friendship.
Kumuha ang lolo mo ng french fries at sinawsaw sa ketchup.
Soulmate: Ayan ha (nag-drawing ng ketchup line) yan ang line. Wag ka magko-cross jan sa line na yan. (nilagyan pa ng french fries ang line)
BM: Me line talaga?! Eh andali-daling i-cross nyan eh.
Soulmate: Basta, hanggang jan ka lang sa line na yan.
BM: (kumuha ng isang fries dun sa line) Hmmm... Ako hindi ko iko-cross yan. Siguraduhin mo rin na hindi mo iko-cross. Baka matukso ka. Marami nang nagtimpi pero di nakatiis. (kapal!)
Soulmate: Hahaha! Sige, promise di ako mate-tempt. (sabay tawa nang labas ang ngala-ngala)

Naninibago man na nililibre ako ng lalaki, in-enjoy ko na lang.

Hindi ko alam kung bakit ganun ang notion ko. Dapat pag bakla, laging me bayad. Ikaw ang gagastos pag lalabas kayo, ikaw ang kekembot pag kulang ang budget nya, pag me mot-mot moment, sagot mo, pag me kuda at bembang me talent fee dapat, pag nagtext ka padalhan mo ng load para makapag-reply. Basta pag bakla, walang free ride. Bawal ang 1-2-3.

Technically me kapalit nga naman yung mga lafang namin ni Soulmate kasi hiniram nya yung libro ko. Pero operative word, hiram. Yung mga canton boys ba, hiram lang yung kanton na pinalamon ko sa kanila? Si Marvin at Magic ba eh hiram lang yung mga kinembot ko sa kanila? Pag kinati kami at nagpapamasahe kami, hiram lang ba yung talent fee?

Me kilala pa naman ako, reyna ng extra. Extra rice. Extra gravy. Extra service!

Bakit pag bakla laging me bayad? Yung mga pagkakataon na libre ang kembot, its either lasing ang lalaki or hindi talaga yun lalaki. Or walang kamalay-malay, tulog lang at naalimpungatan na lang sila nilololipop na si Mayor. Pag ganun ang nangyari, asahan mo, gera patani ang kasunod, me mga betrayal ek-ek pang sumbatan at take advantage na kachurvahan. Ang naging kabayaran ng pagkembot nya, yung pagkakaibigan nila.

Me friendship naman ako, iba ang eksena. Nung isang linggo tumawag sa kin. Iyak ng iyak kasi ang sakit sakit daw at hindi na nya kaya. Straight ang bowa nito at nag-break na sila. Nag-worry ako kasi I know the feeling. So nagkita kami. At nung kinuwento nya yung nangyari, nag-somersault talaga ko sa Gateway Mall.

Si jowa nya na straight, di raw nagte-text. Kina-cancel ang tawag nya at eventually eh nakapatay na ang cellphone. Nung tinanong ko kung bakit, kasi daw di nya pinayagan makipag-inuman sa mga kabarkada, pero sumige pa rin ng punta. Eto rin yung jowa nya na me rule sha na dapat eh holding hands sila sa public, at bawal na mag-text sa ex-girlfriend nya.

Naloka ako! Hindi ko alam kung mashado na bang distorted ang tingin ko sa pagka-bakla ko, oh mashado lang maarte yung kaibigan ko. Para sa kin kasi, bakla ako kaya alam ko yung lugar ko. Di ako demanding sa bowa ko, di ako nagseselos sa asawa nya, at di sumasama ang loob ko kung me nilalandi man shang ibang babae. At para sa kin, lahat me kapalit. If the price is right.

Bakla ako eh. Tanggap ko. Di ako magkakagatas kahit pa ngumuya ako ng isang buong puno ng malunggay. Di ako magkakamatres kahit pa artificial at me expiration date. Di ako magkaka-pechay kahit pa itanim ko ang lahat ng halaman sa bahay kubo. Kasi yun ako. Pwede akong mag-inarte habang panahon, o pwedeng tanggapin ko na beki ako at may scope and delimitation talaga ang buhay-vaklush.

Hindi ibig sabihin nito na maliit ang tingin ko sa sarili ko. Hindi ko nila-lang ang pagkabakla ko, kasi minsan hindi ako "lang", madalas eh "mas" pa nga ako. Siguro mashado lang akong nasanay sa sistemang ganito, kaya sobrang realistic na ng pananaw ko. You be the judge. Ano ba dapat? Bakla ka na, babaklain ka pa. O bakla ka nga, asal-babae ka naman.

Basta ako, kilig lang.

Tama na yung kiligin ka sa mga nakikita at nararamdaman mo. Wala na yung mga emote-emote kasi sayang ang tissue kung ipapamunas ko lang. Sayang ang uhog kung isisinga ko lang. Sayang ang luha kung itatapon ko lang.

Lately, feeling babae ako. Pero after a few days, balik sa feeling bakla na uli.

Sa merienda naming yun ni Soulmate, sha uli ang nagbayad. Hay, BM. Babae ka. Pero alam ko malabong maging kami. Kasi nung naghiwalay kami, lumingon ako sa kanya. Dire-direcho lang sha lumakad palayo.

Hindi sha lumingon.