Happy New Year!
12.31.2009
12.24.2009
Merry Christmas!!!
I'm sure may handa kayo ngayong Pasko... Pero handa ka na ba para batiin ang birthday celebrant?
Let's take time to reflect and prepare ourselves for the true meaning of this day.
Natatandaan ko pa nung bata kami, talagang mega porma para makapunta sa mall at manood ng sine. Eto eh pagkatapos namin magbahay-bahay sa mga ninong, ninang, at kapitbahay na rin...
Ngayon ako na yung pinupuntahan... Ang shonda ko na!!!
Dahil jan... May nag-text!
Anu man ang handa nyo, pagsaluhan yan ng bonggang bongga, at ipagdiwang ang kaarawan ng Lumikha ng may saya at galak... Congratulations! Palakpakan!
May handa na ko, at sana nga, handa na rin ako.
Maligayang Pasko sa inyong lahat!!!!
Let's take time to reflect and prepare ourselves for the true meaning of this day.
Natatandaan ko pa nung bata kami, talagang mega porma para makapunta sa mall at manood ng sine. Eto eh pagkatapos namin magbahay-bahay sa mga ninong, ninang, at kapitbahay na rin...
Ngayon ako na yung pinupuntahan... Ang shonda ko na!!!
Dahil jan... May nag-text!
Anu man ang handa nyo, pagsaluhan yan ng bonggang bongga, at ipagdiwang ang kaarawan ng Lumikha ng may saya at galak... Congratulations! Palakpakan!
May handa na ko, at sana nga, handa na rin ako.
Maligayang Pasko sa inyong lahat!!!!
12.21.2009
Fides the Unfaithful (Part 2)
I'm telling you, you won't like me after this. And I'm not writing this kasi feeling ko eh super haba ng buhok ko, or dahil super ganda ko. Hindi. I'm just a confused asshole, wanting to tell myself that this dream I'm living right now is possibly my worst nightmare yet.
The day na naging kami ni Budwire, nagkita kami ni Marvin kinagabihan. Exklusibong Explosibong Expose! Pornstar na naman ang lolo mo. At nakakapanibago, kasi dati bago kami umawit ng pambansang awit (shugal ng flagpole!) eh ngawit na ko... Nung time na yun, sha ang guma-galore ng bonggang bongga, at si Mayor, reding redi na. Fireworks display agad itu!
Tapos, naglakbay-diwa na nga kami ng team ko sa Laguna para maglunoy sa hotspring ng aking Inang na si Malanding Makiling. Niyaya ko sha na sumama sa min, kasi bet ng team ko na makilala ang lolo mo (para dautin ng palihim siguro -- wag naman sana). Pero may-i-decline ang hombre.
Pati starcity adventure eh tumanggi ang binata kasi "Anung gagawin ko dun, wala naman akong telescope" ang rason nya sa kin, sabay tawa. Impernes, muntik na kong maniwala. Dahil di sha sumama, habang inuman sa Pansolita eh nawala pasumandali ang bakla... At kumembot ng palihim (not so lihim anymore)... Kunwari eh bibili ng apple vodka, di nila alam eh apple bongkang ang na-buysung ketch...
Isang Tuesday naman, naka-leave ako sa opis para mag-research. After ng research eh inuman kaming duwa sa recto. Kumusta ka naman, dalhin ba ko sa beerhouse! Habang me gumigiling giling jan na balakang eh inuman lang kami ng plentiful. Nung umuwi ako, nag-inuman din kami ng isang canton boy. Ako ang pulutan.
Nung minsan naman, Saburdey ng gabi ang usapan namen na darating sha, anumpecha na eh wala pa ang bowa. Eh halata ata ng canton boys -- the whole pack -- na ininjan na naman ang lola nila, kaya meh=ga volunteer na dadamayan daw akeiwa sa kalungkutan. Yung isang kumpare ko eh more than pagdamay pa ang willing ibigay. Dahil nga ininjan eh napabili kami ng canton at nagluto na nga sa bahay.
Habang kumukulo ang noodles, biglang me kumatok sa pinto. At bumulaga na nga sa lahat ang bulto ng lolo mo sa porch. Buti na lang wholesome pa kami nung dumating sha, kaya kumain lang ang mga boys at gumora na. Shempre kaming dalawa nag-inuman na naman hanggang alas singko.
Kinabukasan, pag-uwi nya eh kumatok si kumpare para makilaro ng psp.. Habang naglalaro ang lolo mo, nilalaro ko na rin ang joystick nya. Hay naku BM, makati ka pa sa gabi. Tinalo ko pa mga higad sa kati. At pwedeng pwede kong sabihin na "Ganito kami sa Makati" kc binay na binay lang ako sa pagka-caladryl.
Wala pa pala yung tatlong magpipinsan na kinakarir ko ngayonchi. Nakilala ko yung tatlo sa team building ng org namen.. Wholesome naman itu, super caring nung tatlo, may respeto sa nakatatanda (mga hayuf!) at may paggalang sa pagkababae ko. Todo bonding kami sa Sanctuary sa Antipolo, at nung uwian na eh ngalngal ako ng ngalngal mag-isa sa balay kasi home alone na naman akeiwa.
Buong linggo akong kinilig pag nagtetext si Bhebhe ng good morning araw araw ng walang palya. At pag nagme-message sa kin si Baby sa FB, calling me "my baby Jabo" na miss na miss na nya. At nung nakita ko sa xmas party si Bhie na titig ng titig sa kin na kala mo eh kinakabisado ang aparisyon na baka bigla na lang mawala. Sabay yakap pa ng yakap at ngiti ng ngiti. Nakakakilig. Nakaka-flatter. Nakakawindang.
Last Saburdey nga, imbis na si Budwire ang kasama ko, yung tatlo ang nasa bahay. At eto ka ha, kumapit ka sa bakal, kasi yung isa, si Bhie seryoso daw sha.
BM: Weh?
Bhie: Kala mo naman to pinapaasa. Wala ka bang tiwala sa ganda mo hehe...
BM: Aba, kala mo sa kin kaladkarin? Manligaw ka muna. (pakipot?!)
Bhie: Eh di manligaw. Pakipot.
BM: (halata ba?) Kumuha ka ng number sa guard.
Bhie: Meron na. Kelan pa ba kayo ng bowa mo?
BM: Last month lang.
Bhie: Pwede pa yan...
BM: ?! (clueless si bakla, mukhang cartoons na nakanganga at luwa mata)
Bhie: Basta.
Ang ending, sabay kaming naligo. Walang nalaglag na sabon. Shampoo lang.
Kung gano ko ka-attached dun sa tatlo ngayon, tsaka dun sa lider nila na parang nagiging best friend ko nowadays, ganun naman ako ka-detached ke Budwire. Sa 15 messages nya, tatlo lang ang reply ko. Sa inuman namin, tulog ang ending. At nung last na dalaw pa nya sa bahay, pancit canton lang pinakain ko sa bowa ko.
Meron kasi kong gut feel na me mali eh. Merong something na di ko ma-explain. Me "someone" na di ko kilala. Gento kasi yun...
Me nagtetext sa kin gamit ang phone nya. Nung una ang akala ko si Budwire un. Kasi pag pupunta sha sa haus yun ang gamit nya. Nung minsan na tumawag ako, sumagot naman sha. Pero nung minsan, magkasama kami, nagtext sa kin yung number tinatanong kung kumusta na ko at kung kumain na daw ba ko. Eh kasama ko nga sha!
Tinanong ko ang lolo mo, sabi nya "Mama ko." Wow. Kumusta naman yun. Ang sweet naman ng mama mo. Nung lasing na sha, pinsan naman daw nya yung nagtext. At kinabukasan eh kapitbahay daw nila yun, nakikigamit lang sha ng phone.
The only time na nagkembutan kami, it was not what I was expecting. It wasn't explosive. Wasn't even sweet. Parang he was just going through the motions, for the sake na magkembutan kami kasi gusto ko. It wasn't memorable. Wala lang.
I know this doesn't give me the right na maging unfaithful. Kahit pa anong sabihin ko na feeling ko eh me tinatago sha, still I shouldn't cheat on him. I'm wrong. Pero kasi, sa pagkakakilala ko sa kanya, kung pag-uusapan namin to and I'll explain yung mga gut feel ko at mga kutob ko, isa lang ang sasabihin nya. “Basta wag kang magselos."
We never had a meaningful conversation. Hindi bagay sa kanya eh. Feeling ko di nya ko maiintindihan. Di sa ina-underestimate ko lolo mo ha. Ganun lang talaga.
Feeling ko minsan, ako si Melay kasi di ako makapaniwala. Sha ang Jason ko. Di kami bagay. Minsan naman para kaming si Kimmy Dora. Ako si Kimmy kasi andami kong ineexpect sa kanya, sha naman si Dora kasi para shang... si Dora! Anu ba itu... Kaya mga mare, napapakanta talaga ko ng "Sweet dreams or a beautiful nightmare..." Sobrang gandang panaginip ko pa sha ngayon, pano kung maging isang haggard na bangungot sha balang araw?
What's it gonna be? Dreadlocks or cornrows? “Too good to be true” or “some good things never last”? “Together forever” at “Never gonna give you up” ni Kuya Dick? Or “I love you goodbye” ni Mareng Celine?
Whatever it's gonna be, one thing is for sure. Kung anuman ang mangyari, this time, wala akong karapatang mag-inarte.
The day na naging kami ni Budwire, nagkita kami ni Marvin kinagabihan. Exklusibong Explosibong Expose! Pornstar na naman ang lolo mo. At nakakapanibago, kasi dati bago kami umawit ng pambansang awit (shugal ng flagpole!) eh ngawit na ko... Nung time na yun, sha ang guma-galore ng bonggang bongga, at si Mayor, reding redi na. Fireworks display agad itu!
Tapos, naglakbay-diwa na nga kami ng team ko sa Laguna para maglunoy sa hotspring ng aking Inang na si Malanding Makiling. Niyaya ko sha na sumama sa min, kasi bet ng team ko na makilala ang lolo mo (para dautin ng palihim siguro -- wag naman sana). Pero may-i-decline ang hombre.
Pati starcity adventure eh tumanggi ang binata kasi "Anung gagawin ko dun, wala naman akong telescope" ang rason nya sa kin, sabay tawa. Impernes, muntik na kong maniwala. Dahil di sha sumama, habang inuman sa Pansolita eh nawala pasumandali ang bakla... At kumembot ng palihim (not so lihim anymore)... Kunwari eh bibili ng apple vodka, di nila alam eh apple bongkang ang na-buysung ketch...
Isang Tuesday naman, naka-leave ako sa opis para mag-research. After ng research eh inuman kaming duwa sa recto. Kumusta ka naman, dalhin ba ko sa beerhouse! Habang me gumigiling giling jan na balakang eh inuman lang kami ng plentiful. Nung umuwi ako, nag-inuman din kami ng isang canton boy. Ako ang pulutan.
Nung minsan naman, Saburdey ng gabi ang usapan namen na darating sha, anumpecha na eh wala pa ang bowa. Eh halata ata ng canton boys -- the whole pack -- na ininjan na naman ang lola nila, kaya meh=ga volunteer na dadamayan daw akeiwa sa kalungkutan. Yung isang kumpare ko eh more than pagdamay pa ang willing ibigay. Dahil nga ininjan eh napabili kami ng canton at nagluto na nga sa bahay.
Habang kumukulo ang noodles, biglang me kumatok sa pinto. At bumulaga na nga sa lahat ang bulto ng lolo mo sa porch. Buti na lang wholesome pa kami nung dumating sha, kaya kumain lang ang mga boys at gumora na. Shempre kaming dalawa nag-inuman na naman hanggang alas singko.
Kinabukasan, pag-uwi nya eh kumatok si kumpare para makilaro ng psp.. Habang naglalaro ang lolo mo, nilalaro ko na rin ang joystick nya. Hay naku BM, makati ka pa sa gabi. Tinalo ko pa mga higad sa kati. At pwedeng pwede kong sabihin na "Ganito kami sa Makati" kc binay na binay lang ako sa pagka-caladryl.
Wala pa pala yung tatlong magpipinsan na kinakarir ko ngayonchi. Nakilala ko yung tatlo sa team building ng org namen.. Wholesome naman itu, super caring nung tatlo, may respeto sa nakatatanda (mga hayuf!) at may paggalang sa pagkababae ko. Todo bonding kami sa Sanctuary sa Antipolo, at nung uwian na eh ngalngal ako ng ngalngal mag-isa sa balay kasi home alone na naman akeiwa.
Buong linggo akong kinilig pag nagtetext si Bhebhe ng good morning araw araw ng walang palya. At pag nagme-message sa kin si Baby sa FB, calling me "my baby Jabo" na miss na miss na nya. At nung nakita ko sa xmas party si Bhie na titig ng titig sa kin na kala mo eh kinakabisado ang aparisyon na baka bigla na lang mawala. Sabay yakap pa ng yakap at ngiti ng ngiti. Nakakakilig. Nakaka-flatter. Nakakawindang.
Last Saburdey nga, imbis na si Budwire ang kasama ko, yung tatlo ang nasa bahay. At eto ka ha, kumapit ka sa bakal, kasi yung isa, si Bhie seryoso daw sha.
BM: Weh?
Bhie: Kala mo naman to pinapaasa. Wala ka bang tiwala sa ganda mo hehe...
BM: Aba, kala mo sa kin kaladkarin? Manligaw ka muna. (pakipot?!)
Bhie: Eh di manligaw. Pakipot.
BM: (halata ba?) Kumuha ka ng number sa guard.
Bhie: Meron na. Kelan pa ba kayo ng bowa mo?
BM: Last month lang.
Bhie: Pwede pa yan...
BM: ?! (clueless si bakla, mukhang cartoons na nakanganga at luwa mata)
Bhie: Basta.
Ang ending, sabay kaming naligo. Walang nalaglag na sabon. Shampoo lang.
Kung gano ko ka-attached dun sa tatlo ngayon, tsaka dun sa lider nila na parang nagiging best friend ko nowadays, ganun naman ako ka-detached ke Budwire. Sa 15 messages nya, tatlo lang ang reply ko. Sa inuman namin, tulog ang ending. At nung last na dalaw pa nya sa bahay, pancit canton lang pinakain ko sa bowa ko.
Meron kasi kong gut feel na me mali eh. Merong something na di ko ma-explain. Me "someone" na di ko kilala. Gento kasi yun...
Me nagtetext sa kin gamit ang phone nya. Nung una ang akala ko si Budwire un. Kasi pag pupunta sha sa haus yun ang gamit nya. Nung minsan na tumawag ako, sumagot naman sha. Pero nung minsan, magkasama kami, nagtext sa kin yung number tinatanong kung kumusta na ko at kung kumain na daw ba ko. Eh kasama ko nga sha!
Tinanong ko ang lolo mo, sabi nya "Mama ko." Wow. Kumusta naman yun. Ang sweet naman ng mama mo. Nung lasing na sha, pinsan naman daw nya yung nagtext. At kinabukasan eh kapitbahay daw nila yun, nakikigamit lang sha ng phone.
The only time na nagkembutan kami, it was not what I was expecting. It wasn't explosive. Wasn't even sweet. Parang he was just going through the motions, for the sake na magkembutan kami kasi gusto ko. It wasn't memorable. Wala lang.
I know this doesn't give me the right na maging unfaithful. Kahit pa anong sabihin ko na feeling ko eh me tinatago sha, still I shouldn't cheat on him. I'm wrong. Pero kasi, sa pagkakakilala ko sa kanya, kung pag-uusapan namin to and I'll explain yung mga gut feel ko at mga kutob ko, isa lang ang sasabihin nya. “Basta wag kang magselos."
We never had a meaningful conversation. Hindi bagay sa kanya eh. Feeling ko di nya ko maiintindihan. Di sa ina-underestimate ko lolo mo ha. Ganun lang talaga.
Feeling ko minsan, ako si Melay kasi di ako makapaniwala. Sha ang Jason ko. Di kami bagay. Minsan naman para kaming si Kimmy Dora. Ako si Kimmy kasi andami kong ineexpect sa kanya, sha naman si Dora kasi para shang... si Dora! Anu ba itu... Kaya mga mare, napapakanta talaga ko ng "Sweet dreams or a beautiful nightmare..." Sobrang gandang panaginip ko pa sha ngayon, pano kung maging isang haggard na bangungot sha balang araw?
What's it gonna be? Dreadlocks or cornrows? “Too good to be true” or “some good things never last”? “Together forever” at “Never gonna give you up” ni Kuya Dick? Or “I love you goodbye” ni Mareng Celine?
Whatever it's gonna be, one thing is for sure. Kung anuman ang mangyari, this time, wala akong karapatang mag-inarte.
12.20.2009
Fides the Unfaithful (Part 1)
I just changed my status in facebook from "single" to "in a relationship"...
Then I cheated on my boyfriend.
Backtrack tayey mga beki ha...
Sa shugal ng pag-a-updeyt ketch ditey, baka forgetsung nyo na ever si Budwire my Budwire... Sha yung kembot ketch na winner sa paggigisa ng noodles.. Na nasabit sa "budwire", me uncle na me "bulltroop vest"... At favorite song "ekshushuner"... Kras nya si "Anne Cortez -- anak ni Rex Cortez... At gusto nyang uminom ng GSM blue at "kubra".
Me mga bago sha impernes..
Kuya nya raw member ng Philippine team sa bunong braso (meron bang ganitey?) at ang kuch (coach) nya eh si Pridi Wib, tatay ni Hobert Wib, yung nakakulong.
Napag-alaman ko na kung anu ba ang namesung nya sa prenster na wiririt nya sinasabi before.. Nagpagawa kasi sha ng new account, nung tinanong ketch anung shungalan ang type nyang isulat, sabi nya si Mr. Pak daw. Ask ng bakla "Anu ispeling?" Yung sa pakyu... Gusto ko apelyido "Yu"... Joray, fil-chinese ampotah... Mr. Pak Yu...
Gusto nya eh "Dadoods" ang tawagan namen. Wichikels ko knowings why oh why ganitech ang shuwagan namenchi.. Pero pag nagtetext ang lolo mesh, laging "Dadodz, oh kaya minsan eh shala naman, me "h", as in "Dhadodz" oh khayha eh "Dadhodz".. O dhi bha?!
Lagi daw shang kinukuyog ng mga supesor sa school. Buti na lang magaling shang umiwas.
Tuwing nagkukwento yan, he refers to himself as the "beda"... Kala ko dati dun sha nag-aral... Yun pala beda sa pelikula ang meaning nya... Ako kaya ang leading lady? Ewan ko ba, feelingerong akshon istar ata ang bowa ketch, kasi laging me konek sa baril, at basag-ulo, at rambol, at granada ang kwento ng "beda". Tapos, yun nga, 3rd person ito lagi:
Tang-ina, di nila kaya ang beda. Uubusin ko lahi nila.
Tinadyakan nung isang tambay ang beda, tapos nung nakasalubong ko sha, tinanong sha ng beda, ayun humingi ng pasinsya.
Kahit kasama ng beda ang syuta nya, pag me away, dapat wag aawat ang syuta. (Ako ata yung tinutukoy nya, pero neve rpa kasi ketch tinawag ninuman na syuta kaya witchiririt ko alam.)
Tapos, kumusta naman ang soundtrack namin pag umiinom: kung kailangan mo ako, kidrock, ako ay nagbalik, slapshock, lenken park, dis-tur-bed (tinanong nya na ko pano i-pronounce toh kaya tama na sha), the speaks, MY WAY, at suskopongmahabagin... Willie Revillame medley. *trip lang naman daw -- three times na shang nagtitrip sa playlist na toh*
Inuna ko na yung mga bloopers, kasi yun ang super daling ikwento. Yung mga susunod na part, malamang eh ikabuset mo na. You won't like me after this. I know. I don't like me nowadays either.
November 29, sa gitna na naman ng umaatikabong tagayan ng tequila at lemon, di na ko nakatiis. Nagtanong na ang bakla: "Ano ba tayo?" Di lang yun dala ng alak, dala na yun ng malanding espiritu na sumanib sa pagkatao ko. Ate Beth, isdatyu?
Sagot ng lolo ko, "Ikaw lang naman iniintay ko eh. Anu ba gusto mong maging?"
"Gusto kong maging supesor." ay mali. "Gusto kong maging tayo."
"Eh di tayo na. Baka lasing ka lang?"
"Di pa ko lasing," sagot ng bakla. "Ilan ba kami?" mabuti nang malinaw.
Kung pano nya sinabi yung "Di naman ako bayaran" nung first time ko shang makilala, ganun din yung expressions nya nung sumagot sha ng "Wala ka namang kahati."
"Sa kin me kahati ka. Pano yun?" tanong ko uli.
Parang natigilan ang lolo mo. Sabay sagot ng "Wag ka lang papahuli. Gugulpihin ko lalaki mo." Arrraaaaayyyyy.... Natapakan mo hairlaloo ketch!! Bakla paa mo!!!
Di ako gullible na tao, at sigurado kong mautak pa ko sa mga magugulang at madudupang sa kanto nyo. Kaya pag napaniwala mo ko, kundi ka nagsasabi ng totoo, panalo kang mamburaot kasi napasakay mo ko.
Sumakay naman ako. Or naniwala.
Ewan ko pa.
Basta that day, officially, mag-syuta na kami ni Budwire...
On that day as well, I started cheating on him.
Then I cheated on my boyfriend.
Backtrack tayey mga beki ha...
Sa shugal ng pag-a-updeyt ketch ditey, baka forgetsung nyo na ever si Budwire my Budwire... Sha yung kembot ketch na winner sa paggigisa ng noodles.. Na nasabit sa "budwire", me uncle na me "bulltroop vest"... At favorite song "ekshushuner"... Kras nya si "Anne Cortez -- anak ni Rex Cortez... At gusto nyang uminom ng GSM blue at "kubra".
Me mga bago sha impernes..
Kuya nya raw member ng Philippine team sa bunong braso (meron bang ganitey?) at ang kuch (coach) nya eh si Pridi Wib, tatay ni Hobert Wib, yung nakakulong.
Napag-alaman ko na kung anu ba ang namesung nya sa prenster na wiririt nya sinasabi before.. Nagpagawa kasi sha ng new account, nung tinanong ketch anung shungalan ang type nyang isulat, sabi nya si Mr. Pak daw. Ask ng bakla "Anu ispeling?" Yung sa pakyu... Gusto ko apelyido "Yu"... Joray, fil-chinese ampotah... Mr. Pak Yu...
Gusto nya eh "Dadoods" ang tawagan namen. Wichikels ko knowings why oh why ganitech ang shuwagan namenchi.. Pero pag nagtetext ang lolo mesh, laging "Dadodz, oh kaya minsan eh shala naman, me "h", as in "Dhadodz" oh khayha eh "Dadhodz".. O dhi bha?!
Lagi daw shang kinukuyog ng mga supesor sa school. Buti na lang magaling shang umiwas.
Tuwing nagkukwento yan, he refers to himself as the "beda"... Kala ko dati dun sha nag-aral... Yun pala beda sa pelikula ang meaning nya... Ako kaya ang leading lady? Ewan ko ba, feelingerong akshon istar ata ang bowa ketch, kasi laging me konek sa baril, at basag-ulo, at rambol, at granada ang kwento ng "beda". Tapos, yun nga, 3rd person ito lagi:
Tang-ina, di nila kaya ang beda. Uubusin ko lahi nila.
Tinadyakan nung isang tambay ang beda, tapos nung nakasalubong ko sha, tinanong sha ng beda, ayun humingi ng pasinsya.
Kahit kasama ng beda ang syuta nya, pag me away, dapat wag aawat ang syuta. (Ako ata yung tinutukoy nya, pero neve rpa kasi ketch tinawag ninuman na syuta kaya witchiririt ko alam.)
Tapos, kumusta naman ang soundtrack namin pag umiinom: kung kailangan mo ako, kidrock, ako ay nagbalik, slapshock, lenken park, dis-tur-bed (tinanong nya na ko pano i-pronounce toh kaya tama na sha), the speaks, MY WAY, at suskopongmahabagin... Willie Revillame medley. *trip lang naman daw -- three times na shang nagtitrip sa playlist na toh*
Inuna ko na yung mga bloopers, kasi yun ang super daling ikwento. Yung mga susunod na part, malamang eh ikabuset mo na. You won't like me after this. I know. I don't like me nowadays either.
November 29, sa gitna na naman ng umaatikabong tagayan ng tequila at lemon, di na ko nakatiis. Nagtanong na ang bakla: "Ano ba tayo?" Di lang yun dala ng alak, dala na yun ng malanding espiritu na sumanib sa pagkatao ko. Ate Beth, isdatyu?
Sagot ng lolo ko, "Ikaw lang naman iniintay ko eh. Anu ba gusto mong maging?"
"Gusto kong maging supesor." ay mali. "Gusto kong maging tayo."
"Eh di tayo na. Baka lasing ka lang?"
"Di pa ko lasing," sagot ng bakla. "Ilan ba kami?" mabuti nang malinaw.
Kung pano nya sinabi yung "Di naman ako bayaran" nung first time ko shang makilala, ganun din yung expressions nya nung sumagot sha ng "Wala ka namang kahati."
"Sa kin me kahati ka. Pano yun?" tanong ko uli.
Parang natigilan ang lolo mo. Sabay sagot ng "Wag ka lang papahuli. Gugulpihin ko lalaki mo." Arrraaaaayyyyy.... Natapakan mo hairlaloo ketch!! Bakla paa mo!!!
Di ako gullible na tao, at sigurado kong mautak pa ko sa mga magugulang at madudupang sa kanto nyo. Kaya pag napaniwala mo ko, kundi ka nagsasabi ng totoo, panalo kang mamburaot kasi napasakay mo ko.
Sumakay naman ako. Or naniwala.
Ewan ko pa.
Basta that day, officially, mag-syuta na kami ni Budwire...
On that day as well, I started cheating on him.
12.13.2009
Status Updates
Pasinsya na po mga dakila kong fans (tatlo na kayo: Bibiana, My at Estrella) hihihi.. Andami! Kakaloka! Churi churi kasi witchikells akeiwa nag-a-update. Update! Update! Puro na lang update!Najejebs ako! Najejebs ako! Hehehe *Kimmy Dora mode*
Anyhoo, mega ia-apdeyt ketch kayonchi. Now na!
Three weeks ago:
Ahaha mabibinbin muli ang pagkembot ko ditey... Kasi naputulan akeiwa ng interwarlanet kaya waiting for porerber lang ha mga beki... Dami ko kwentu.... Shoutout sa FB:
Di nagbayad sa BayanDSL. Goodbye intechuvanet. See you soon.
Apter a few days:
Sus mio, naikabit na intergalacticnet ko wiririt pa rin makasulat ang beki.. Busy sa paghimas sa pechay baguio.. Kinikilig ampotah! Kaya mega apdeyt ng status ang bakla:
I'm SOOOO back! I missed you manong intercheneznet.
Two and a half weeks ago:
Binabalahura ako ng prof ko sa iskulilet. Paulitin ba ng lahat from scratch! Wrong wrong daw lahat. Kumusta naman, ang layo ng tinalsik ng kilay ko. Ayun, nakareklamo na sha sa CHED. Hihihi... Shempre adik sa FB, kaya:
Reglabelles mode: ACTIVATE!
Month-end ng Nobyembre:
Friday pa lang, Pansol-bound ang kipay ng BM... Team chorvah namen sa opis... Umeksena ng bonggang bongga. Mga madaling araw, nawala at mabuhay na mag-uli bago sumikat ang Dakotang Araw. Naghanap ng wifi spot at nagwika:
Having a blast with my team. Ang OC ko lang.
Saburdey ininjan akeiwa ni Budwire. Dapat 9pm nasa haus na pink na ang lolo mo, walang naganap na pagdating. Paghihintay lang. Kaya ang shout out ng bekbek:
Eh kinabukasan, Linggo. Sumulpot sha bigla sa pinto ng haus ketch, me pasalubong na ngiti at halik. Nagbago ang ispluk! Naging:
BM is inlove. Parang lang...
Naging "in a relationship" din ang kipay ko.. Kasi that day, officially, me bowa na ko uli.
Makalipas ang isang linggo uli:
Team building ng org namen sa charch. Yesterday, isa akong maharlikang ipokrita.. Ahmm, di naman, knowings naman nila na silantro ang beki mae.. Basta tama daw ang pamumuhay, kahit beki keri lang. Lab lab pa ren akeiwa ni Papa Jesus. Sana lang tama nga ang landas ko pag di ko sila kasama davah naman?! Aktibo bigla ang FB, daming new friends to add, new kembots to nourish.
Sobrang ispeysyal ng experience ko ditey, me tatlong magpipinsan pa kong naging babies: si babes, si bhebhe ko, at si bhie... kaya me separate blog toh mamaya.. Hehehe... At ang update ko ke budwire, mamaya rin hehehe... Shempre update na rin sa bloopers nya hihihi...
Walang status-status. Puro emote. Kasi matapos kong sumaya ng bonggang bongga sa team building, super na-depress naman ako kasi pagdating ko sa bahay... Empty. Mag-isa na naman ako. Isang linggo akong bangag, me hangover ng dumaang team building. Napasulat tuloy akeiwa ng blog ulit... hihihi!
At ngayon nga:
Kakauwi lang ni budwire... Este, Dadoods pala. Yup, yun na ang tawagan namin. And, yeslaloo... Sumuko na rin ang Bataan... Ahihihi... Status:
Tiis-Hapdi.
Anyhoo, mega ia-apdeyt ketch kayonchi. Now na!
Three weeks ago:
Ahaha mabibinbin muli ang pagkembot ko ditey... Kasi naputulan akeiwa ng interwarlanet kaya waiting for porerber lang ha mga beki... Dami ko kwentu.... Shoutout sa FB:
Di nagbayad sa BayanDSL. Goodbye intechuvanet. See you soon.
Apter a few days:
Sus mio, naikabit na intergalacticnet ko wiririt pa rin makasulat ang beki.. Busy sa paghimas sa pechay baguio.. Kinikilig ampotah! Kaya mega apdeyt ng status ang bakla:
I'm SOOOO back! I missed you manong intercheneznet.
Two and a half weeks ago:
Binabalahura ako ng prof ko sa iskulilet. Paulitin ba ng lahat from scratch! Wrong wrong daw lahat. Kumusta naman, ang layo ng tinalsik ng kilay ko. Ayun, nakareklamo na sha sa CHED. Hihihi... Shempre adik sa FB, kaya:
Reglabelles mode: ACTIVATE!
Month-end ng Nobyembre:
Friday pa lang, Pansol-bound ang kipay ng BM... Team chorvah namen sa opis... Umeksena ng bonggang bongga. Mga madaling araw, nawala at mabuhay na mag-uli bago sumikat ang Dakotang Araw. Naghanap ng wifi spot at nagwika:
Having a blast with my team. Ang OC ko lang.
Saburdey ininjan akeiwa ni Budwire. Dapat 9pm nasa haus na pink na ang lolo mo, walang naganap na pagdating. Paghihintay lang. Kaya ang shout out ng bekbek:
Love is such an overrated thing. I get it now.
Eh kinabukasan, Linggo. Sumulpot sha bigla sa pinto ng haus ketch, me pasalubong na ngiti at halik. Nagbago ang ispluk! Naging:
BM is inlove. Parang lang...
Naging "in a relationship" din ang kipay ko.. Kasi that day, officially, me bowa na ko uli.
Makalipas ang isang linggo uli:
Team building ng org namen sa charch. Yesterday, isa akong maharlikang ipokrita.. Ahmm, di naman, knowings naman nila na silantro ang beki mae.. Basta tama daw ang pamumuhay, kahit beki keri lang. Lab lab pa ren akeiwa ni Papa Jesus. Sana lang tama nga ang landas ko pag di ko sila kasama davah naman?! Aktibo bigla ang FB, daming new friends to add, new kembots to nourish.
Sobrang ispeysyal ng experience ko ditey, me tatlong magpipinsan pa kong naging babies: si babes, si bhebhe ko, at si bhie... kaya me separate blog toh mamaya.. Hehehe... At ang update ko ke budwire, mamaya rin hehehe... Shempre update na rin sa bloopers nya hihihi...
Walang status-status. Puro emote. Kasi matapos kong sumaya ng bonggang bongga sa team building, super na-depress naman ako kasi pagdating ko sa bahay... Empty. Mag-isa na naman ako. Isang linggo akong bangag, me hangover ng dumaang team building. Napasulat tuloy akeiwa ng blog ulit... hihihi!
At ngayon nga:
Kakauwi lang ni budwire... Este, Dadoods pala. Yup, yun na ang tawagan namin. And, yeslaloo... Sumuko na rin ang Bataan... Ahihihi... Status:
Tiis-Hapdi.
12.03.2009
Harang
Andaming nakaharang sa papel at bolpen ko. Ayaw lumipat ng mga kembot ko in real life, sa mga kembang ko ditey sa blogosperya... Aywan ko ba, parang me "blogger's block" akengkay nowadays...
I'm back to my old love, and I missed it... reading. Itey talaga ang pers lab ko, kaya tinotodo ko muna.. Dami ketch ebooks na nakolekta sa interwarlanet. Natalisod ako, at nagdupang ng bonggang bongga..
Kaya mga beki, read muna ang BM ayt? Give me a couple of days more... Pag hinog na ang pechay, pipitasin ko rin itey... Hang on!
I'm back to my old love, and I missed it... reading. Itey talaga ang pers lab ko, kaya tinotodo ko muna.. Dami ketch ebooks na nakolekta sa interwarlanet. Natalisod ako, at nagdupang ng bonggang bongga..
Kaya mga beki, read muna ang BM ayt? Give me a couple of days more... Pag hinog na ang pechay, pipitasin ko rin itey... Hang on!
11.29.2009
Paumanhin (next level)
I'm gonna be back soon, ta-travel lang ang kipay ketch sa makasaysayang lupain ng Pansolita at maglulunoy sa kamunduhan, este sa hotspring pala...
Salamat sa mga nag-subscribe... Nakakatambok kayo ng pechay... Pati sa mga mega-react at mega-comment.. Nakakabuhay kayey ng tinggil... Thanksnezz!
Pwamis sa mamaya, I'll look into it, I'll get back to you, I'll give you an update.
Paumanhin:
(binura ko po yun pix churi... me eksena eh explain ko sa next post.... *sigh* 69th post ko pa naman toh.... what a waste...)
Salamat sa mga nag-subscribe... Nakakatambok kayo ng pechay... Pati sa mga mega-react at mega-comment.. Nakakabuhay kayey ng tinggil... Thanksnezz!
Pwamis sa mamaya, I'll look into it, I'll get back to you, I'll give you an update.
Paumanhin:
(binura ko po yun pix churi... me eksena eh explain ko sa next post.... *sigh* 69th post ko pa naman toh.... what a waste...)
11.20.2009
Another Shirt
Siguro kung pwedeng ilagay sa garapon ang kilig, at ibenta sa mga pusong nalulumbay, ang rica-rica ko na. Kasi naman, siksik-liglig at umaapaw ang kilig sa kipay ng bakla. Ahihihi...
Saburdey ang regular naming pagkikita ni Budwire, kasi un ang araw ng school ko.. Last week, pagpunta ko, nagpahintay ng shugality ang lolo mo, kasi andami pa nya ginawa tapos wala na sha kasama. Yesterday, bonggal na si friendship nya mag-isa na lang sha dun. Susmio 6pm na kami nakaalis ng iskulilet, shopos eh biglang may-i-text si byenang hilaw ketch at pinapauwi sha sa Infanta-mania. Loss ang badeth. Family first.
Nangako ang lolo mo, pupunta raw sha sa min kinabukasan ng Linggo. Hmmp, maniwala ako sayo. Di ako gano nag-expect buti na lang. Kasi di sha dumating. Pokiams na un, ininjan ang beauty kez.
So nung sumunod na Saburdey, habang naglalakad akeiwa eh naisip ko na. Ampfufu na un, magpapalusot na naman for sureness. Kaya di na ko nag-expect. Pagdating ko sa stall nya...
"Oh, mamaya, sasama ako sayo."
Antaray, prisintado. E di kilig naman ako. Kasi pala hapon na sha nakauwi nung Linggo at me work pa ng Lunes kaya kiber na sa promises.
E di ayun na nga, gora ang ombre sa bahay na pink later. Pagal na pagal na ang mura kong katawan nung taym na yun, kasi wai pa kong borlogs or idlipany man lang. Kaya sabi kez, "Juwetiks muna ketch, borlogs sa balur. Kita tayey mamaya ng 7pm sa LRT Recto." and agree naman ang gwapo.
So gora home ang beki, para ipahinga ang gutay gutay kong kaluluwa. Pero mababaw lang yung idlip kez, as in maya't maya eh napapa-jump and grab ang bakla sa phonelilet kasi baka nagtext na sha at nasa recto na. Ay nining, agaw-diwa ang bakla pero walang text.
7pm... 730.. 8pm.. 830.. 9pm.. ay loss na naman akez. Tinanggap ko na, walang darating na umaga sa buhay ko ng araw na yun. Gabi ng lagim na naman ang eksena ko.
Yung araw na yun eh reunion namin ng hayskul batch ko. Dinedma ko ito, kasi inuna ko ang budwire ko. Kaya para winner ang weekend kez, naligo na lang akez ng shugal ever at nagbabad sa pabango.
Paglabas ko sa banyo ng mga 10 oclock, windang kasi 4 missed calls at 6 messages! Galing lahat sa lolo mo! 915 pa lang pala nagtext na sha na papunta na, naipit lang sa bahay. Kahit tumutulo pa ko eh mega tawag na sa kanya kasi baka umuwi ang lolo mo. Naabutan ko pa naman sha, so sabi ko sakay na lang sha papunta sa casa de bouganvilla at dun na lang kami magkita.
Nun magkasama na kami, halos matulala ako habang naglalakad. Kasi para shang naglalakad na himala. Pag nakikita ko si Arjel, gusto ko ng maniwala sa greek mythology. Para shang greek god na bumaba sa lupa at nakihalubilo sa mga mortal. Anong meron sa kin para pag-aksayahan nya ko ng panahon, eh pinkantada lang naman ako?
Kung yun pa lang eh shocked na ko, mas lalo akong tumambling sa sinabi nya. "Nakakatakot sa recto, andaming snatcher. Buti na lang kabisado ko number mo. 0908**3814*.. Kahit mahablot phone ko, mate-txt kita."
Natulala ako, and at the same time eh napangiti. Kasya talaga hanger sa ngiti ko! He managed to flatter me in a way that no one ever did. Nanay ko nga, di kabisado number ko eh. Mga barkada ko, wala. I felt special. I felt treasured. I felt important.
Ewan ko ba, siguro rin kahit gano ko kawalangya, feeling ko jaded na rin ako kasi nga yung mga bowa ko, kundi nagpapakasal at kukunin akong ninang, eh di ko nagiging bowa kasi ayaw nila sa beki. I have my share of insecurities, and in his own little way, nasabi nya na I'm worth his time and attention.
That time, I asked God na bawiin na nya sa kin si Arjel. Sa mismong oras na yon. Kasi pag di nya binawi si Arjel sa kin, malamang mahulog na naman ako ng todo-todo, tapos baka bawiin Nya kung kelan di ko na kayang lumayo. Baka di ko kayanin. Kaya habang keri pa ng puso't puday ko, I was ready to give him up, para masaktan na ko ngayon habang kaya ko pa, kesa later kung kelan di ko na kaya eh saka sha mawala.
Buti na lang di ako sinunod uli ni Lord. Nagbibiro lang naman po! Shempre, kelan naman nangyari na pinangunahan ko ang Dyos at sinunod Nya ko? Me sariling timetable na nakaplano para sa kin, kaya sa ngayon eh ie-enjoy ko na lang ang mga labi ng Budwire ko.
As usual, andun yung mga usual bloopers ng lolo mo, na in fairness eh di ko napapansin pag nagkukwentuhan kami. Naalala ko na lang pag umuwi na sha at mag-isa ko ng binabalikan ang mga nangyari.
Nung bumibili kami ng alak:
Baklang Maton: Ano iinumin natin?
Budwire: GSM Blue na lang tsaka cubra. Baka kasi dumating si Anne Cortez. Gagawin kong syuta.
BW: Gusto kong magpalipat ng brans, nakakapagod dun sa pwesto ko eh.
BM: Bakit ilan bang branch meron kayo?
BW: Isa lang.
Habang umiinom, musical score namin yung mga kanta sa youtube.
BW: Research mo nga yung "The Sickness".
BM: Teka search ko sa youtube. Sinong kumanta?
BW: Yung dis-tur-bed. Tsaka yung ekshushuner research mo rin.
Bago matulog:
BM: Teka toothbrush lang ako.
BW: Ay ako din, me spare brush ka ba jan?
Habang nagtu-toothbrush.
BW: Di ka ba nahihirapan jan sa ngipin mo?
BM: Ok naman sanay na rin.
BW: Ako nga rin, magpapalagay ako ng grills sa ngipin para pantay.
BM: Ah, kala ko mag-iihaw ka eh. Hehehe.
Pero habang nagaganap ang mga yan, wala talaga ko napapansin.. Sa sobrang kaadikan ko lang sa kanya, naaalala ko lahat pag wala na sha. Hehehe...
Habang inuman, nagtext ang barkada ko ng hayskul, kahit daw dumaan lang ako, at umalis agad. So I asked him kung ok lang sa kanya na umalis kami. Game naman ang lolo mo. Pareho kaming naka-shorts at shirt na rumampa sa Makati. Pareho rin kaming naglagay ng pabango. Pareho rin kaming lasing.
Nung kasama na namin ang barkada ko, sobrang cheesy!! Basta sobrang cheesy talaga. First time kong magsama ng potential bowa sa lakad ng barkada, kaya di ko alam pano sha iha-handle. What he did, ako lang kinausap nya. Bulong ng bulong, ngiti ng ngiti, halik ng halik, hawak ng hawak. We even ate on one plate! Ganun kami ka-cheesy.
My friends were asking me kung "Siya na ba?" and all I can do was smile. Ewan ko pa. All I know is, when we were home, parang shang permanent figure sa bahay na pink. Parang matagal na shang parte ng bahay ko. Parang masarap umuwi kung sha ang kasama ko. The house suddenly felt... home.
When we drifted off to sleep, humuhuni sha ng isang kanta na familiar sa kin. Yun daw ang kanta nya for me. "Hanggang ngayon" daw yung title. Nung kinanta na nya "Laging Ikaw" pala ang nasa isip nya. Hehe.. Tutulog na lang me pahabol pa.
That time, him wearing my shirt while I was wearing his, as he was slowly drifting off to sleep, humming his song, softly turning to an even pace of inhales and exhales, bloopers and all, I slept in his embrace at last.
Saburdey ang regular naming pagkikita ni Budwire, kasi un ang araw ng school ko.. Last week, pagpunta ko, nagpahintay ng shugality ang lolo mo, kasi andami pa nya ginawa tapos wala na sha kasama. Yesterday, bonggal na si friendship nya mag-isa na lang sha dun. Susmio 6pm na kami nakaalis ng iskulilet, shopos eh biglang may-i-text si byenang hilaw ketch at pinapauwi sha sa Infanta-mania. Loss ang badeth. Family first.
Nangako ang lolo mo, pupunta raw sha sa min kinabukasan ng Linggo. Hmmp, maniwala ako sayo. Di ako gano nag-expect buti na lang. Kasi di sha dumating. Pokiams na un, ininjan ang beauty kez.
So nung sumunod na Saburdey, habang naglalakad akeiwa eh naisip ko na. Ampfufu na un, magpapalusot na naman for sureness. Kaya di na ko nag-expect. Pagdating ko sa stall nya...
"Oh, mamaya, sasama ako sayo."
Antaray, prisintado. E di kilig naman ako. Kasi pala hapon na sha nakauwi nung Linggo at me work pa ng Lunes kaya kiber na sa promises.
E di ayun na nga, gora ang ombre sa bahay na pink later. Pagal na pagal na ang mura kong katawan nung taym na yun, kasi wai pa kong borlogs or idlipany man lang. Kaya sabi kez, "Juwetiks muna ketch, borlogs sa balur. Kita tayey mamaya ng 7pm sa LRT Recto." and agree naman ang gwapo.
So gora home ang beki, para ipahinga ang gutay gutay kong kaluluwa. Pero mababaw lang yung idlip kez, as in maya't maya eh napapa-jump and grab ang bakla sa phonelilet kasi baka nagtext na sha at nasa recto na. Ay nining, agaw-diwa ang bakla pero walang text.
7pm... 730.. 8pm.. 830.. 9pm.. ay loss na naman akez. Tinanggap ko na, walang darating na umaga sa buhay ko ng araw na yun. Gabi ng lagim na naman ang eksena ko.
Yung araw na yun eh reunion namin ng hayskul batch ko. Dinedma ko ito, kasi inuna ko ang budwire ko. Kaya para winner ang weekend kez, naligo na lang akez ng shugal ever at nagbabad sa pabango.
Paglabas ko sa banyo ng mga 10 oclock, windang kasi 4 missed calls at 6 messages! Galing lahat sa lolo mo! 915 pa lang pala nagtext na sha na papunta na, naipit lang sa bahay. Kahit tumutulo pa ko eh mega tawag na sa kanya kasi baka umuwi ang lolo mo. Naabutan ko pa naman sha, so sabi ko sakay na lang sha papunta sa casa de bouganvilla at dun na lang kami magkita.
Nun magkasama na kami, halos matulala ako habang naglalakad. Kasi para shang naglalakad na himala. Pag nakikita ko si Arjel, gusto ko ng maniwala sa greek mythology. Para shang greek god na bumaba sa lupa at nakihalubilo sa mga mortal. Anong meron sa kin para pag-aksayahan nya ko ng panahon, eh pinkantada lang naman ako?
Kung yun pa lang eh shocked na ko, mas lalo akong tumambling sa sinabi nya. "Nakakatakot sa recto, andaming snatcher. Buti na lang kabisado ko number mo. 0908**3814*.. Kahit mahablot phone ko, mate-txt kita."
Natulala ako, and at the same time eh napangiti. Kasya talaga hanger sa ngiti ko! He managed to flatter me in a way that no one ever did. Nanay ko nga, di kabisado number ko eh. Mga barkada ko, wala. I felt special. I felt treasured. I felt important.
Ewan ko ba, siguro rin kahit gano ko kawalangya, feeling ko jaded na rin ako kasi nga yung mga bowa ko, kundi nagpapakasal at kukunin akong ninang, eh di ko nagiging bowa kasi ayaw nila sa beki. I have my share of insecurities, and in his own little way, nasabi nya na I'm worth his time and attention.
That time, I asked God na bawiin na nya sa kin si Arjel. Sa mismong oras na yon. Kasi pag di nya binawi si Arjel sa kin, malamang mahulog na naman ako ng todo-todo, tapos baka bawiin Nya kung kelan di ko na kayang lumayo. Baka di ko kayanin. Kaya habang keri pa ng puso't puday ko, I was ready to give him up, para masaktan na ko ngayon habang kaya ko pa, kesa later kung kelan di ko na kaya eh saka sha mawala.
Buti na lang di ako sinunod uli ni Lord. Nagbibiro lang naman po! Shempre, kelan naman nangyari na pinangunahan ko ang Dyos at sinunod Nya ko? Me sariling timetable na nakaplano para sa kin, kaya sa ngayon eh ie-enjoy ko na lang ang mga labi ng Budwire ko.
As usual, andun yung mga usual bloopers ng lolo mo, na in fairness eh di ko napapansin pag nagkukwentuhan kami. Naalala ko na lang pag umuwi na sha at mag-isa ko ng binabalikan ang mga nangyari.
Nung bumibili kami ng alak:
Baklang Maton: Ano iinumin natin?
Budwire: GSM Blue na lang tsaka cubra. Baka kasi dumating si Anne Cortez. Gagawin kong syuta.
BW: Gusto kong magpalipat ng brans, nakakapagod dun sa pwesto ko eh.
BM: Bakit ilan bang branch meron kayo?
BW: Isa lang.
Habang umiinom, musical score namin yung mga kanta sa youtube.
BW: Research mo nga yung "The Sickness".
BM: Teka search ko sa youtube. Sinong kumanta?
BW: Yung dis-tur-bed. Tsaka yung ekshushuner research mo rin.
Bago matulog:
BM: Teka toothbrush lang ako.
BW: Ay ako din, me spare brush ka ba jan?
Habang nagtu-toothbrush.
BW: Di ka ba nahihirapan jan sa ngipin mo?
BM: Ok naman sanay na rin.
BW: Ako nga rin, magpapalagay ako ng grills sa ngipin para pantay.
BM: Ah, kala ko mag-iihaw ka eh. Hehehe.
Pero habang nagaganap ang mga yan, wala talaga ko napapansin.. Sa sobrang kaadikan ko lang sa kanya, naaalala ko lahat pag wala na sha. Hehehe...
Habang inuman, nagtext ang barkada ko ng hayskul, kahit daw dumaan lang ako, at umalis agad. So I asked him kung ok lang sa kanya na umalis kami. Game naman ang lolo mo. Pareho kaming naka-shorts at shirt na rumampa sa Makati. Pareho rin kaming naglagay ng pabango. Pareho rin kaming lasing.
Nung kasama na namin ang barkada ko, sobrang cheesy!! Basta sobrang cheesy talaga. First time kong magsama ng potential bowa sa lakad ng barkada, kaya di ko alam pano sha iha-handle. What he did, ako lang kinausap nya. Bulong ng bulong, ngiti ng ngiti, halik ng halik, hawak ng hawak. We even ate on one plate! Ganun kami ka-cheesy.
My friends were asking me kung "Siya na ba?" and all I can do was smile. Ewan ko pa. All I know is, when we were home, parang shang permanent figure sa bahay na pink. Parang matagal na shang parte ng bahay ko. Parang masarap umuwi kung sha ang kasama ko. The house suddenly felt... home.
When we drifted off to sleep, humuhuni sha ng isang kanta na familiar sa kin. Yun daw ang kanta nya for me. "Hanggang ngayon" daw yung title. Nung kinanta na nya "Laging Ikaw" pala ang nasa isip nya. Hehe.. Tutulog na lang me pahabol pa.
That time, him wearing my shirt while I was wearing his, as he was slowly drifting off to sleep, humming his song, softly turning to an even pace of inhales and exhales, bloopers and all, I slept in his embrace at last.
11.10.2009
Panalo ka Bakla!
Kawawa Ka Ba, Bakla?
Sabi ni Sweet, kawawa ka daw bakla. Sabi ko naman, di ah! Winner ka kaya!
Me barkada akeiwa na magandang badet. Badet na mukhang babae yun pero di operada. Me asawang mashala na student. Madalas nasa haus lang sha at nagpapaganda, si bowa ang nagtatrabaho. Niligawan sha ni jusawa-to-be, ibinahay, at sinuportahan ang buo nyang pamilya. Ilang beses na shang pinadalhan ng dolyar nung ex nya na nakilala lang nya sa elevator, nag-hi sa kanya, at sinagot nya ng "I'm blessed!" Ayun, nahumaling na si Kuya. Madalas me sundo yan, naka-expedition, explorer, at kung anu-ano pang Ex. At pag kinakati ang tinggil ko, gora ako sa pad nyan. Rarampa sha ng mga 10 minutes. Pagbalik, me kasama ng pulutan, tig-isa kami. Kawawa ba sha? Winner ka, badet!
Yung isang bekbek sa min sa iskwater, si Malou. Naging jusawa nya si Amboro. "Amboro" tawag sa lulurki kasi yun ang tawag nya sa marlboro kahit 20+ yrs old na sha. Nagsama rin sila sa isang bubong at tumagal ng 8yrs ang pagsasama. Nung isang buwan lang naghiwalay sila kasi nakabuntis pala si Amboro. Nag-attempt ng suicide si Malou. Gamit ang kawad ng kuryente, nagbigti sa 3rd floor ng bahay nila. Kaso dahil mababa ang kisame ng 3rd floor, pag tumayo sha ng tuwid eh mauuntog na sha. Kaya nung nagbigti sha, paluhod para maisabit nya yung leeg nya.
Dahil di nya malaman kung papano pupuwesto sa tali, sa tagal ng eksena eh nakita sha ng mga kasama nya sa bahay, inawat at pinakalma. After a few cartwheels, umuwi na lang sha ng Davao. Ilang linggo lang at nakakita na sha agad ng bagong asawa. Andaling naka-move on! Happy na sha sa pamimitas ng suha. Kawawa ba sha? Bongga ka, bekbek!
Dun sa labas ng iskwater, me isang parlorista dun na tarush. Yung me-ari, si Eric, me kinakasamang binatang ama, si Hansen. 7yrs old na yung anak nya, kaya 7yrs na rin silang nagsasama. Nung minsan, habang kinukulot nya ang shoulder length kong bigote at one-sided kong balbas eh tinanong ako ni Eric.
"BM, me alam ka bang penile enlarger?" Nawindang ako. Sabi ko wala.
"Bakit kelangan mo pa ng pampalaki ng kembot, eh biggie naman si Hansen?"
"Hindi para sa kanya. Para sa kin." Mas nawindang ako. Tumbling di ba?!
Sa katagalan pala ng relasyon nila eh me na-develop ke Hansen. Nung una daw ay lie-la-dee (naka-lie lang sa kama) si Kuya. After ng ilang years eh sinubukan nya na ring bodahin si Eric. Yes kumukuda na si straight kuya. At eto pa, kumapit ka. Pag nagkekembutan daw sila eh madalas "nasasaling" ng nota ni Eric ang puwetina ni Hansen. Napapansin daw nya na parang napapapikit ang lolo mio, kaya minsan daw eh sinubukan nyang uringin ang Hansen. Pumayag daw, at ngayon nga eh nasasarapan na sa uringan nilang magbowa. Shocking Asia! Best of both worlds ang drama. Kawawa ba sha? Ang sabi ko na lang ke Erik: Birador kang parlorista ka! Nakakaloka!
Madalas akong makabasa ng mga nahoholdap sa kalye na beki. Meron namang iba, pinasakan ng kung anu-ano sa kipay habang nasa mot-mot. Yung iba eh ninakawan naman habang bumu-booking. And worse, pinatay na badet sa sarili nilang apartment. Eto, walang argumento, kawawa talaga ang mga biktimang bakla. Pero di ako naniniwala na biktima lagi ang bakla.
Kasi nung bata akeiwa eh lagi akong karay-karay ni Bibiana sa city jail kasi dun nagwo-workaloo si Stepdad. Ning andaming beki dun na nakaka-orkot ang arrive! Me holdaper, snatcher, pusher, akyat-bahay, jailwalker, estapador. Yung ibang beki dun eh "asawa" ng mga mayor, yung makikinis eh walang gawain kundi paligayahin ang ibang preso. Di ko sinasabing porke madalas na biktima ang beki eh dapat matuto shang gumanti. Pero tingin ko, kawawa man ang ibang beki, marami pa ring beki na palaban at di nagpapaapi. Ang taray mo, beki! Fight lang ng fight!
Ang common notion pag nakipag-bongkangan ang lulurki sa bayot, pera ang habol. Kung libre naman, bayot sa bayot ang labanan. Bibihira yung straight talaga na papayag makipag-bongkangan ng walang kapalit. Kahit pa dalawang boteng redhorse lang yan, kapalit pa rin. Sige andun na ko, di ko na kokontrahin yun. Pero on the colorful side of the rainbow, aba winnie cordero ang bayot kasi meron shang something na pwedeng ibigay.
Sabi ko nga, habang me poverty, me bayot na masaya. Ang bayot marunong dumiskarte, kaya nagkakapera. Ang bayot marunong kumayod, maraming kaututang-dila, maraming koneksyon, maraming datung, maraming kalakal. Kaya sha ang pinupuntahan ng majijirap na nilalang. Di lang naman sa lalaki napupunta ang yaman ni beki ah. Maraming bayot na breadwinner. Plenty ang bayot na sandalan ng pamilya pag tuition time na ng shupatid at shumangkin. Havs ng mga bayot na utangan ng bayan kasi blooming ang raket. Sige, gurl, magsumikap ka. Para masabi mo sa mga jologs na tsismosa, Yaya! I'm such a winner!
Pag naghalikan daw ang dalawang kuya, nandidiri ang mga babaylan. Pag dalawang babaylan naman ang nag-lipchukchakan eh natu-turn on ang mga kalulurkihan. Try nga natin na dalawang borboli ang maglaplapan. Yung dalawang hiphop na borboli, mega baggy sweat pants at XXXL na shirt, me cap pa na baliktad at bling-bling na kwintas. Tapos silang dalawa eh magpapalitan ng gums at tonsils. Choosy ka pa! Di ba di mo rin keri? Sa dalawang macho na lang ako. Try mo manood ng plentiful na indie films, masasanay ka rin. Pag nasanay ka na, eh di kiss and make up na. Kawawa ba sila habang nagsu-swap sila ng ngala ngala? Ang shala kaya! Winona ka bakla!
Nung isang beses, pasakay ako sa LRT, me nakatayo sa pintuan na baklang marungis. Tapos nung lumakad sha, nakaluhod yung isang paa, kasi yung left leg nya, hanggang tuhod lang. Kaya pag naglalakad sha, laging nakaluhod yung isa. Lumapit sha sa mga kasamahan nyang bakla na marurungis din. Pero wag ka, nung nag-usap na ang tropa, nosebleed english talaga ito. Fluent sila, as in, at me accent pa kamo. Nagte-train pala sila sa city hall para maging call center. O davah, ang mga beking walang langit, me pangarap rin! Maligo ka lang beki, mahalia fuentes ka na! Shower na!
Nakakita ka na ba ng rambol ng mga bakla? Ay dumayo ka dito sa iskwater, normal na kaganapan lang yan. Isang beses nga, me kapitbahay kaming hinoldap habang naglalakad pauwi. Di kasi sha mukhang taga-iskwater, closet badet kasi lolo mo. Pasimple lang yung lakad nila, di mo mahahalata na me nakatutok na palang balisong ke bakla. Eh napadaan sila sa tropa ng mga beki. Akala nung holdaper hindi pipiyok ang lola mo, biglang umupo sa tumpukan at tinuro si holdaper. Ning, kinuyog ng mga beki si holdaper, me pumalo pa ng bote sa ulo di nga lang nabasag. Rumesponde yung mga tanod nung nakita nila na gutay-gutay na ang outfit ni kuya holdaper. Ang ending, nag-come out on the rain na si kuya closet. Goodbye Narnia party itu! Welcome, beki!
Maraming babaeng stand-up comedian pero siguro sa isang babae, sampung badet ang katumbas. At never pa kong nakakita ng tiboli na stand-up comedian ha. Lalo na sa mga comedy bars, patok na patok talaga ang patawa ng mga badet. Kahit sa normal na kwentuhan, mas masaya talaga pag me kasamang badet. At sobrang riot na pag higit pa sa tatlo ang badet na kasama mo. Ganun kasi ang mga badet, dapat masayahin, dapat malakas mangokray, dapat impaktita kung mag-react, at dapat lahat ng bone sa shutawan eh funny bone. Kawawa ba? Katuwa kaya! Patawa ka, bakla!
Sa mundo ng fashion, namamayagpag ang mga fashionistang baklita. Sa mundo ng showbiz, lalo na sa mga indie films, sandamukal ang mga baklitang reporter, direktor, writer, at producer. Sa mga skul na lang, pag me program, baklita ang incharge sa decor at arts. In short, intune ang mga baklita sa kanilang anima. Sa kanilang feminine side. Sa kanilang pagka-mapiling ina. Matres na lang ang kulang, ika nga. Pero wag ka, patalbugan pa yang mga yan sila sila na nga lang. Pero ganyan talaga. Baklita man, me masculine side pa rin sa ilalim yan. Kaya competitive at palaban pa rin. Kawawa ba sila? Winerva ka, baklita!
Maraming ambag sa mundo ang lahi ko. Ang ikatlong lahi ang nagsisilbing kislap ng kulay sa mundong madilim at puno ng anino. Habang naglalaban ang liwanag at dilim, nananatiling nasa gitna ang mga bakla, kumikinang ang setro at korona.
Ang point ko? Oo nga me kanya-kanya tayey na MMK moments sa layfsung. Me iba-ibang eksena tayes, me sari-saring kulay ang mga bahaghari natin. Pero at the end of the day, kawawa ka kung hahayaan mong maging kawawa ka sa mata ng iba. Totoong mailap ang kaligayahan, pero mas mailap naman ang kakuntentuhan. Pero pag yun ang nahuli mo, pasok ka na sa banga.
Pag mas marami na ang hindi normal sa mundo, magsisimula na ring magmukhang normal ang mga ito.
Sabi ni Sweet, kawawa ka daw bakla. Sabi ko naman, di ah! Winner ka kaya!
Me barkada akeiwa na magandang badet. Badet na mukhang babae yun pero di operada. Me asawang mashala na student. Madalas nasa haus lang sha at nagpapaganda, si bowa ang nagtatrabaho. Niligawan sha ni jusawa-to-be, ibinahay, at sinuportahan ang buo nyang pamilya. Ilang beses na shang pinadalhan ng dolyar nung ex nya na nakilala lang nya sa elevator, nag-hi sa kanya, at sinagot nya ng "I'm blessed!" Ayun, nahumaling na si Kuya. Madalas me sundo yan, naka-expedition, explorer, at kung anu-ano pang Ex. At pag kinakati ang tinggil ko, gora ako sa pad nyan. Rarampa sha ng mga 10 minutes. Pagbalik, me kasama ng pulutan, tig-isa kami. Kawawa ba sha? Winner ka, badet!
Yung isang bekbek sa min sa iskwater, si Malou. Naging jusawa nya si Amboro. "Amboro" tawag sa lulurki kasi yun ang tawag nya sa marlboro kahit 20+ yrs old na sha. Nagsama rin sila sa isang bubong at tumagal ng 8yrs ang pagsasama. Nung isang buwan lang naghiwalay sila kasi nakabuntis pala si Amboro. Nag-attempt ng suicide si Malou. Gamit ang kawad ng kuryente, nagbigti sa 3rd floor ng bahay nila. Kaso dahil mababa ang kisame ng 3rd floor, pag tumayo sha ng tuwid eh mauuntog na sha. Kaya nung nagbigti sha, paluhod para maisabit nya yung leeg nya.
Dahil di nya malaman kung papano pupuwesto sa tali, sa tagal ng eksena eh nakita sha ng mga kasama nya sa bahay, inawat at pinakalma. After a few cartwheels, umuwi na lang sha ng Davao. Ilang linggo lang at nakakita na sha agad ng bagong asawa. Andaling naka-move on! Happy na sha sa pamimitas ng suha. Kawawa ba sha? Bongga ka, bekbek!
Dun sa labas ng iskwater, me isang parlorista dun na tarush. Yung me-ari, si Eric, me kinakasamang binatang ama, si Hansen. 7yrs old na yung anak nya, kaya 7yrs na rin silang nagsasama. Nung minsan, habang kinukulot nya ang shoulder length kong bigote at one-sided kong balbas eh tinanong ako ni Eric.
"BM, me alam ka bang penile enlarger?" Nawindang ako. Sabi ko wala.
"Bakit kelangan mo pa ng pampalaki ng kembot, eh biggie naman si Hansen?"
"Hindi para sa kanya. Para sa kin." Mas nawindang ako. Tumbling di ba?!
Sa katagalan pala ng relasyon nila eh me na-develop ke Hansen. Nung una daw ay lie-la-dee (naka-lie lang sa kama) si Kuya. After ng ilang years eh sinubukan nya na ring bodahin si Eric. Yes kumukuda na si straight kuya. At eto pa, kumapit ka. Pag nagkekembutan daw sila eh madalas "nasasaling" ng nota ni Eric ang puwetina ni Hansen. Napapansin daw nya na parang napapapikit ang lolo mio, kaya minsan daw eh sinubukan nyang uringin ang Hansen. Pumayag daw, at ngayon nga eh nasasarapan na sa uringan nilang magbowa. Shocking Asia! Best of both worlds ang drama. Kawawa ba sha? Ang sabi ko na lang ke Erik: Birador kang parlorista ka! Nakakaloka!
Madalas akong makabasa ng mga nahoholdap sa kalye na beki. Meron namang iba, pinasakan ng kung anu-ano sa kipay habang nasa mot-mot. Yung iba eh ninakawan naman habang bumu-booking. And worse, pinatay na badet sa sarili nilang apartment. Eto, walang argumento, kawawa talaga ang mga biktimang bakla. Pero di ako naniniwala na biktima lagi ang bakla.
Kasi nung bata akeiwa eh lagi akong karay-karay ni Bibiana sa city jail kasi dun nagwo-workaloo si Stepdad. Ning andaming beki dun na nakaka-orkot ang arrive! Me holdaper, snatcher, pusher, akyat-bahay, jailwalker, estapador. Yung ibang beki dun eh "asawa" ng mga mayor, yung makikinis eh walang gawain kundi paligayahin ang ibang preso. Di ko sinasabing porke madalas na biktima ang beki eh dapat matuto shang gumanti. Pero tingin ko, kawawa man ang ibang beki, marami pa ring beki na palaban at di nagpapaapi. Ang taray mo, beki! Fight lang ng fight!
Ang common notion pag nakipag-bongkangan ang lulurki sa bayot, pera ang habol. Kung libre naman, bayot sa bayot ang labanan. Bibihira yung straight talaga na papayag makipag-bongkangan ng walang kapalit. Kahit pa dalawang boteng redhorse lang yan, kapalit pa rin. Sige andun na ko, di ko na kokontrahin yun. Pero on the colorful side of the rainbow, aba winnie cordero ang bayot kasi meron shang something na pwedeng ibigay.
Sabi ko nga, habang me poverty, me bayot na masaya. Ang bayot marunong dumiskarte, kaya nagkakapera. Ang bayot marunong kumayod, maraming kaututang-dila, maraming koneksyon, maraming datung, maraming kalakal. Kaya sha ang pinupuntahan ng majijirap na nilalang. Di lang naman sa lalaki napupunta ang yaman ni beki ah. Maraming bayot na breadwinner. Plenty ang bayot na sandalan ng pamilya pag tuition time na ng shupatid at shumangkin. Havs ng mga bayot na utangan ng bayan kasi blooming ang raket. Sige, gurl, magsumikap ka. Para masabi mo sa mga jologs na tsismosa, Yaya! I'm such a winner!
Pag naghalikan daw ang dalawang kuya, nandidiri ang mga babaylan. Pag dalawang babaylan naman ang nag-lipchukchakan eh natu-turn on ang mga kalulurkihan. Try nga natin na dalawang borboli ang maglaplapan. Yung dalawang hiphop na borboli, mega baggy sweat pants at XXXL na shirt, me cap pa na baliktad at bling-bling na kwintas. Tapos silang dalawa eh magpapalitan ng gums at tonsils. Choosy ka pa! Di ba di mo rin keri? Sa dalawang macho na lang ako. Try mo manood ng plentiful na indie films, masasanay ka rin. Pag nasanay ka na, eh di kiss and make up na. Kawawa ba sila habang nagsu-swap sila ng ngala ngala? Ang shala kaya! Winona ka bakla!
Nung isang beses, pasakay ako sa LRT, me nakatayo sa pintuan na baklang marungis. Tapos nung lumakad sha, nakaluhod yung isang paa, kasi yung left leg nya, hanggang tuhod lang. Kaya pag naglalakad sha, laging nakaluhod yung isa. Lumapit sha sa mga kasamahan nyang bakla na marurungis din. Pero wag ka, nung nag-usap na ang tropa, nosebleed english talaga ito. Fluent sila, as in, at me accent pa kamo. Nagte-train pala sila sa city hall para maging call center. O davah, ang mga beking walang langit, me pangarap rin! Maligo ka lang beki, mahalia fuentes ka na! Shower na!
Nakakita ka na ba ng rambol ng mga bakla? Ay dumayo ka dito sa iskwater, normal na kaganapan lang yan. Isang beses nga, me kapitbahay kaming hinoldap habang naglalakad pauwi. Di kasi sha mukhang taga-iskwater, closet badet kasi lolo mo. Pasimple lang yung lakad nila, di mo mahahalata na me nakatutok na palang balisong ke bakla. Eh napadaan sila sa tropa ng mga beki. Akala nung holdaper hindi pipiyok ang lola mo, biglang umupo sa tumpukan at tinuro si holdaper. Ning, kinuyog ng mga beki si holdaper, me pumalo pa ng bote sa ulo di nga lang nabasag. Rumesponde yung mga tanod nung nakita nila na gutay-gutay na ang outfit ni kuya holdaper. Ang ending, nag-come out on the rain na si kuya closet. Goodbye Narnia party itu! Welcome, beki!
Maraming babaeng stand-up comedian pero siguro sa isang babae, sampung badet ang katumbas. At never pa kong nakakita ng tiboli na stand-up comedian ha. Lalo na sa mga comedy bars, patok na patok talaga ang patawa ng mga badet. Kahit sa normal na kwentuhan, mas masaya talaga pag me kasamang badet. At sobrang riot na pag higit pa sa tatlo ang badet na kasama mo. Ganun kasi ang mga badet, dapat masayahin, dapat malakas mangokray, dapat impaktita kung mag-react, at dapat lahat ng bone sa shutawan eh funny bone. Kawawa ba? Katuwa kaya! Patawa ka, bakla!
Sa mundo ng fashion, namamayagpag ang mga fashionistang baklita. Sa mundo ng showbiz, lalo na sa mga indie films, sandamukal ang mga baklitang reporter, direktor, writer, at producer. Sa mga skul na lang, pag me program, baklita ang incharge sa decor at arts. In short, intune ang mga baklita sa kanilang anima. Sa kanilang feminine side. Sa kanilang pagka-mapiling ina. Matres na lang ang kulang, ika nga. Pero wag ka, patalbugan pa yang mga yan sila sila na nga lang. Pero ganyan talaga. Baklita man, me masculine side pa rin sa ilalim yan. Kaya competitive at palaban pa rin. Kawawa ba sila? Winerva ka, baklita!
Maraming ambag sa mundo ang lahi ko. Ang ikatlong lahi ang nagsisilbing kislap ng kulay sa mundong madilim at puno ng anino. Habang naglalaban ang liwanag at dilim, nananatiling nasa gitna ang mga bakla, kumikinang ang setro at korona.
Ang point ko? Oo nga me kanya-kanya tayey na MMK moments sa layfsung. Me iba-ibang eksena tayes, me sari-saring kulay ang mga bahaghari natin. Pero at the end of the day, kawawa ka kung hahayaan mong maging kawawa ka sa mata ng iba. Totoong mailap ang kaligayahan, pero mas mailap naman ang kakuntentuhan. Pero pag yun ang nahuli mo, pasok ka na sa banga.
Pag mas marami na ang hindi normal sa mundo, magsisimula na ring magmukhang normal ang mga ito.
11.04.2009
Ang Mga Iba
Nung malapit nang mag-end ang semester, ngarag na ngarag ako sa requirements. Sa dami ng hinabol kong school work at project na kelangang ipasa, nag-overstay ako sa office. Dun pa ko sa korean kong amo nagwo-work nun.
Bale sa 9th floor kami umuupa. Gus2 nga nung amo ko sa 8th floor kasi daw swerte ang number 8. Kaso di pa pwede sa 8th floor, under construction at wala pang mga tenants.
Around 3am, sa wakas natapos na ko. Mega print ang bakla ng lahat ng dapat i-print. Samantalahin habang wala pa ang amo para tipid sa gastos. Colored kung colored si bakla! Pati kokomban supply ng office ang tinira ko. Ultimo clearbook na pink dun nanggaling.
Matapos ang lahat ng eksena, ni-lock ko na ang office at gumora sa elevator. Mag-isa lang akong naglalakad sa hallway ng biglang...
"Tok-tok-tok!"
Bigla akong me narinig na tunog ng sapatos na naglalakad. Tumigil ako sa paglalakad. Tumigil din yung tunog. Naglakad ako uli.
"Tok-tok-tok!"
Tumunog uli yung sapatos. Parang sumusunod sa kin. Tumigil ako uli, at nawala na naman yung tunog. Lumingon ako sa likod at muntik ng mapasigaw.
Me nakatayong gwardya sa likod ko.
"Sir, sapatos nyo po yung tumutunog. Wag po kayong matakot." natatawang sabi ni Gardong Guard.
Oo nga pala, me wooden takong ang shoes kong mamahalin. Lintik na guard yun, kanina pa pala ko pinapanood.
So direcho na ang bakla, pinindot ang elevator at naghintay. Natatawa na rin ako sa kagagahan ko. Bumukas yung pinto ng elevator at sumakay na ko pababa sa ground floor. Pagdating sa 8th floor eh me sumakay na pretty petite na empleyada. Todo porma si Ate, at talaga namang kakainggit ever ang bag na winner!
Pakiramdaman galore kaming dalawa. Pagdating ng 7th floor, bumukas ang elevator. Naghintay kami ng konti pero walang sumakay. Sinara ni Ate yung pinto. Nasa may pindutan kasi sha, ako naman nasa may likod, nakasandal. Biglang me naisip na kalokohan ang bakla.
"Ate, naniniwala ka ba sa multo?" ispluk ko.
"Naramdaman mo rin ba yun?! Sa 7th floor! Nung bumukas yung pinto, parang me pumasok na malamig na hangin!" Halatang ninenerbyos si Ate pero relieved kasi me kakampi na sha. Takutin ko nga.
"Ate, wag kang mabibigla. Patay na ko. Nagmumulto ako dito sa elevator. Pinatay ako dito." binabaan ko pa ang boses ko para convincing.
Napatuwid ng tayo si Ate. "Ano ka ba? Wag ka ngang manakot jan! Kainis to! Mejo tumawa si Ate, tawang natatakot kasi ayaw nyang lumingon sa akin. Tinodo ko pa.
"Tingnan mo ko... mawawala na ko..." sabi kong pabulong.
Saktong bumukas ang elevator sa ground floor. Bigla akong tumawa sabay sabing "Joke lang Ate! Mashado kang nerbyosa." sabay hampas sa bag ni Ate na panalo talaga. Natawa na rin sha at sabay kaming naglakad. Shempre feeling close na kaya nagkakwentuhan kami.
"My gosh, alam mo ba kanina pa ko natatakot!" kwento ni Ate. "Kasi kanina sa taas, tumutunog yung takong ko akala ko me sumusunod sa kin. Patigil-tigil pa ko, nakikiramdam ako sa floor. Tapos natawa yung guard, sabi nya 'Maam sapatos nyo po yon!' Natakot pa ko sa sarili ko.. Kala ko naman wala lang, tapos naalala ko, isa nga lang pala guard on duty ngayong gabi kasi Undas, nasa entrance lagi. Ayun nagtatakbo na ko sa elevator." tumatawang sabi ni Ate.
"Ay! Shit! Pano ba toh?! Me naiwan ako sa 8th floor!! Sige balik muna ko... Ingat!" At nagmamadali ng bumalik si Ate sa elevator paakyat sa 8th floor.
Natigilan ako. Natulala. Nanlaki ang mata. Nagtayuan ang balahibo. At nagtitili.
******************************************
Sa tingin nyo, sino ang multo sa aming tatlo?
Bale sa 9th floor kami umuupa. Gus2 nga nung amo ko sa 8th floor kasi daw swerte ang number 8. Kaso di pa pwede sa 8th floor, under construction at wala pang mga tenants.
Around 3am, sa wakas natapos na ko. Mega print ang bakla ng lahat ng dapat i-print. Samantalahin habang wala pa ang amo para tipid sa gastos. Colored kung colored si bakla! Pati kokomban supply ng office ang tinira ko. Ultimo clearbook na pink dun nanggaling.
Matapos ang lahat ng eksena, ni-lock ko na ang office at gumora sa elevator. Mag-isa lang akong naglalakad sa hallway ng biglang...
"Tok-tok-tok!"
Bigla akong me narinig na tunog ng sapatos na naglalakad. Tumigil ako sa paglalakad. Tumigil din yung tunog. Naglakad ako uli.
"Tok-tok-tok!"
Tumunog uli yung sapatos. Parang sumusunod sa kin. Tumigil ako uli, at nawala na naman yung tunog. Lumingon ako sa likod at muntik ng mapasigaw.
Me nakatayong gwardya sa likod ko.
"Sir, sapatos nyo po yung tumutunog. Wag po kayong matakot." natatawang sabi ni Gardong Guard.
Oo nga pala, me wooden takong ang shoes kong mamahalin. Lintik na guard yun, kanina pa pala ko pinapanood.
So direcho na ang bakla, pinindot ang elevator at naghintay. Natatawa na rin ako sa kagagahan ko. Bumukas yung pinto ng elevator at sumakay na ko pababa sa ground floor. Pagdating sa 8th floor eh me sumakay na pretty petite na empleyada. Todo porma si Ate, at talaga namang kakainggit ever ang bag na winner!
Pakiramdaman galore kaming dalawa. Pagdating ng 7th floor, bumukas ang elevator. Naghintay kami ng konti pero walang sumakay. Sinara ni Ate yung pinto. Nasa may pindutan kasi sha, ako naman nasa may likod, nakasandal. Biglang me naisip na kalokohan ang bakla.
"Ate, naniniwala ka ba sa multo?" ispluk ko.
"Naramdaman mo rin ba yun?! Sa 7th floor! Nung bumukas yung pinto, parang me pumasok na malamig na hangin!" Halatang ninenerbyos si Ate pero relieved kasi me kakampi na sha. Takutin ko nga.
"Ate, wag kang mabibigla. Patay na ko. Nagmumulto ako dito sa elevator. Pinatay ako dito." binabaan ko pa ang boses ko para convincing.
Napatuwid ng tayo si Ate. "Ano ka ba? Wag ka ngang manakot jan! Kainis to! Mejo tumawa si Ate, tawang natatakot kasi ayaw nyang lumingon sa akin. Tinodo ko pa.
"Tingnan mo ko... mawawala na ko..." sabi kong pabulong.
Saktong bumukas ang elevator sa ground floor. Bigla akong tumawa sabay sabing "Joke lang Ate! Mashado kang nerbyosa." sabay hampas sa bag ni Ate na panalo talaga. Natawa na rin sha at sabay kaming naglakad. Shempre feeling close na kaya nagkakwentuhan kami.
"My gosh, alam mo ba kanina pa ko natatakot!" kwento ni Ate. "Kasi kanina sa taas, tumutunog yung takong ko akala ko me sumusunod sa kin. Patigil-tigil pa ko, nakikiramdam ako sa floor. Tapos natawa yung guard, sabi nya 'Maam sapatos nyo po yon!' Natakot pa ko sa sarili ko.. Kala ko naman wala lang, tapos naalala ko, isa nga lang pala guard on duty ngayong gabi kasi Undas, nasa entrance lagi. Ayun nagtatakbo na ko sa elevator." tumatawang sabi ni Ate.
"Ay! Shit! Pano ba toh?! Me naiwan ako sa 8th floor!! Sige balik muna ko... Ingat!" At nagmamadali ng bumalik si Ate sa elevator paakyat sa 8th floor.
Natigilan ako. Natulala. Nanlaki ang mata. Nagtayuan ang balahibo. At nagtitili.
******************************************
Sa tingin nyo, sino ang multo sa aming tatlo?
11.02.2009
I'll See You Soon
Pumatak na naman ang luha ng baklang maton.
A few weeks ago, I posted a shoutout on my Facebook account asking for blood donations for a friend who has cancer. Kailangan nya ng blood platelets, RBC at WBC kasi bumababa ang supply nya ng dugo. She needed 5 sessions ng chemotherapy, isang session pa lang bumaba na agad blood count nya. To sustain her life, maraming kaibigan ang pumila sa PGH at nag-donate ng dugo. I was able to get two blood cards from redcross. Pero siguro ang mas naibigay ko sa kanya, napatawa ko sha ng bonggang bongga nung dinalaw ko sha sa hospital, at sa tuwing magkakasama kaming tropa.
Last night, I attended her funeral.
Ayla Fabregas-Ferdiz, June 29, 1983-October 29, 2009. 26 years old. A wife, a mother, a daughter, a friend. Karaniwan sa mga eulogies sa ganito magsisimula. Bakit kaming magkakatropa pag nagkukwentuhan, walang flow, walang structure, walang intro at ending. We simply remember. We remember Ayla.
Nung 2nd year college, iba-iba pa kami ng tropa. I was with Noel, Bebang and Ilet. Ayla was with Arnold. Wala shang tropa kundi ang boyfriend nya. Eventually sumama na rin sha sa grupo nina Chris, Ann, Divine at Dhei. Nadagdagan pa nina Leeann at Jane. Sumama na rin ang mga nomads na sina TJ at Jhong. Hanggang sa wala ng distinction kung sino ba ang barkada nino. Kung sino ba ang tropa nino. Basta magkakatropa kami. Hindi kami barkada.
Tropa.
Pero hindi kami close. We didn't have a particular friendship, na kaming dalawa eh magkikita at mamamasyal. Feeling ko nga nung una ayaw nya sa kin kasi super opposite kami ni Ayla. Kung gano ko kagaslaw, ganun naman sha ka-prim and proper. I remember our PE class kasi sha yung dance partner ko. Hinahagis-hagis ko pa sha habang sumasayaw. Kung pwede lang na makipagpalit sha ng partner, malamang ginawa nya.
And then, Anikka came into our lives.
Ayla got pregnant. Aba, diyata't me similarity din pala kami ng lola mo. Nope, di ako teenage mom. Pero given an ovary, malamang dati pa kong inahin. When we found out na jontis na si Ayla, andami ng nagbago. She gave birth nung birthday ni bowa -- si Arnold. Shempre sa binyag lahat kami ninang. Ay, yung isang borboli pala, si Madam, ninong. I guess yun ang naging start ng pagiging magkaibigan talaga namin ni Ayla, and shempre ng bowa-turned-husband na si Arnold.
She had to skip a year para alagaan si Anikka. Nauna kami makatapos ng college pero yung bonding ng tropa tuloy pa rin. Everytime we gather, usually sa bahay nina Ann sa Alfonso, Cavite, bitbit na ata nina Ayla at Arnold ang bahay nila. Before Dhei went to Dubai, nag-swimming pa kaming tropa (except one makating sister na nasa Boracay). Di ko kinaya, kasi me dala silang lutuan, kawali, syanse and everything! Swimming pa lang yun ha. Sobrang saya ng swimming na yun. Sobrang lungkot din ng kasunod.
We found out about her illness. Yung pananakit ng tuhod, cancer na pala. Syet na cancer yan. She underwent treatment, chemotherapy, and endless consultations. Her right leg was amputated to stop the cancer cells from spreading. She lost weight, she lost her hair, but she never lost her faith. All the while that she was enduring the sickness, her strength came from God.
Ironic. Sa tropa namin, sa kanya kami kumukuha ng lakas. Arnold was with her every painful step of the way. Kaming mga walang sakit, kami ang mas mahina. Ayla was her usual self -- masayahin, bungisngis, kind-hearted, prayerful, strong. "Laban lang," she usually said and she did. Lumaban talaga sha and she won. Or we thought she won.
For almost a year, she was doing good. After the treatment, they declared her cancer-free and we couldn't be happier for her. She went back to work, nakasama na uli namin sha sa Alfonso, ganun pa rin siya, parang walang pinagdaanan na mabigat na sakit.
Last March, nag-swimming kami uli and that night was the most unforgetable night for us. Sa gitna ng matador at potato chips, napag-usapan namin ang sakit ni Ayla. Siguro it was too much for Arnold, kasi that was the first time that he broke down in tears. Yung lahat ng sakit na naramdaman nya for his wife, yung lahat ng takot nya sa pwedeng mangyari, yung lahat ng pagmamahal na nasa puso nya for Ayla, sinabi nya that night.
We all cried. Ngumalngal talaga ko ng todo todo. I hugged Ayla, saying sorry for not being strong enough. Tuwing magdadrama kami, Ayla just says "Tama na yan, ano ka ba, ok lang ako. Wag ka ng umiyak, naiiyak rin tuloy ako." And she would give me her trademark smile.
August 2009, she was scheduled for her prostethics. Nasa PGH sha having her therapy para sa artificial leg na ikakabit, and they learned the shocking and painful truth. The cancer cells were back, and this time kalat na sa katawan nya. Nag-stay sha sa hospital for another set of chemotherapy.
Dinalaw ko sha sa PGH nung October 11. Di pa nga oras ng dalaw yun eh, nagpalusot lang ako sa guard kaya ako nakapasok. As usual, Ayla made it look like she was doing okay. Di namin alam, even yung paglapat ng kumot sa katawan nya masakit. She was in pain. Pero nung niyakap ko sha before ako umuwi, I can never forget what she said.
"I love you friend."
Umiiyak na sha nun, pero I told her not to cry kasi mahihirapan lang sha. Dinaan ko sa biro at patawa. After I left her room, dun bumuhos ng husto ang luha ko sa chapel. For someone so sweet, kind and caring, bakit si Ayla pa? Cliche, pero andaming masamang tao sa mundo, bakit hindi sila? Bakit hindi ako? I don't understand why, and perhaps I never will.
After more than a week, she went home. And last Thursday, binawi na sa min si Ayla. The day she died, di raw sha mapakali. She said "Bakit ganun, wala akong makita. Tanggalin nyo na tong unan sa likod ko." She closed her eyes, and she breathed her last.
The night I saw her in her wedding dress, she was as beautiful as she was nung college. There was a hint of her trademark smile on her face. And she's at peace. She's gone now, but still she is our pillar of strength. She prepared us well.
Sa susunod na lakad ng tropa, sana kumpleto kami uli. Sa swimming, sa Alfonso, sa inuman, sa mga get-together, sa SM Bacoor, sa Molino, sa bahay nila Jhong at Ann, sa Hardin ng Postema, sa Cavite. I'm sure kasama namin si Ayla, natatawa sa mga kalokohan, umiiling sa mga kagaguhan, umaawat sa mga todong inuman (lalo na kay Ann), gumagabay san man ang venue ng susunod na lakad ng tropa.
Nauna man si Ayla, she will be with us until we, too, breathe our last.
A few weeks ago, I posted a shoutout on my Facebook account asking for blood donations for a friend who has cancer. Kailangan nya ng blood platelets, RBC at WBC kasi bumababa ang supply nya ng dugo. She needed 5 sessions ng chemotherapy, isang session pa lang bumaba na agad blood count nya. To sustain her life, maraming kaibigan ang pumila sa PGH at nag-donate ng dugo. I was able to get two blood cards from redcross. Pero siguro ang mas naibigay ko sa kanya, napatawa ko sha ng bonggang bongga nung dinalaw ko sha sa hospital, at sa tuwing magkakasama kaming tropa.
Last night, I attended her funeral.
Ayla Fabregas-Ferdiz, June 29, 1983-October 29, 2009. 26 years old. A wife, a mother, a daughter, a friend. Karaniwan sa mga eulogies sa ganito magsisimula. Bakit kaming magkakatropa pag nagkukwentuhan, walang flow, walang structure, walang intro at ending. We simply remember. We remember Ayla.
Nung 2nd year college, iba-iba pa kami ng tropa. I was with Noel, Bebang and Ilet. Ayla was with Arnold. Wala shang tropa kundi ang boyfriend nya. Eventually sumama na rin sha sa grupo nina Chris, Ann, Divine at Dhei. Nadagdagan pa nina Leeann at Jane. Sumama na rin ang mga nomads na sina TJ at Jhong. Hanggang sa wala ng distinction kung sino ba ang barkada nino. Kung sino ba ang tropa nino. Basta magkakatropa kami. Hindi kami barkada.
Tropa.
Pero hindi kami close. We didn't have a particular friendship, na kaming dalawa eh magkikita at mamamasyal. Feeling ko nga nung una ayaw nya sa kin kasi super opposite kami ni Ayla. Kung gano ko kagaslaw, ganun naman sha ka-prim and proper. I remember our PE class kasi sha yung dance partner ko. Hinahagis-hagis ko pa sha habang sumasayaw. Kung pwede lang na makipagpalit sha ng partner, malamang ginawa nya.
And then, Anikka came into our lives.
Ayla got pregnant. Aba, diyata't me similarity din pala kami ng lola mo. Nope, di ako teenage mom. Pero given an ovary, malamang dati pa kong inahin. When we found out na jontis na si Ayla, andami ng nagbago. She gave birth nung birthday ni bowa -- si Arnold. Shempre sa binyag lahat kami ninang. Ay, yung isang borboli pala, si Madam, ninong. I guess yun ang naging start ng pagiging magkaibigan talaga namin ni Ayla, and shempre ng bowa-turned-husband na si Arnold.
She had to skip a year para alagaan si Anikka. Nauna kami makatapos ng college pero yung bonding ng tropa tuloy pa rin. Everytime we gather, usually sa bahay nina Ann sa Alfonso, Cavite, bitbit na ata nina Ayla at Arnold ang bahay nila. Before Dhei went to Dubai, nag-swimming pa kaming tropa (except one makating sister na nasa Boracay). Di ko kinaya, kasi me dala silang lutuan, kawali, syanse and everything! Swimming pa lang yun ha. Sobrang saya ng swimming na yun. Sobrang lungkot din ng kasunod.
We found out about her illness. Yung pananakit ng tuhod, cancer na pala. Syet na cancer yan. She underwent treatment, chemotherapy, and endless consultations. Her right leg was amputated to stop the cancer cells from spreading. She lost weight, she lost her hair, but she never lost her faith. All the while that she was enduring the sickness, her strength came from God.
Ironic. Sa tropa namin, sa kanya kami kumukuha ng lakas. Arnold was with her every painful step of the way. Kaming mga walang sakit, kami ang mas mahina. Ayla was her usual self -- masayahin, bungisngis, kind-hearted, prayerful, strong. "Laban lang," she usually said and she did. Lumaban talaga sha and she won. Or we thought she won.
For almost a year, she was doing good. After the treatment, they declared her cancer-free and we couldn't be happier for her. She went back to work, nakasama na uli namin sha sa Alfonso, ganun pa rin siya, parang walang pinagdaanan na mabigat na sakit.
Last March, nag-swimming kami uli and that night was the most unforgetable night for us. Sa gitna ng matador at potato chips, napag-usapan namin ang sakit ni Ayla. Siguro it was too much for Arnold, kasi that was the first time that he broke down in tears. Yung lahat ng sakit na naramdaman nya for his wife, yung lahat ng takot nya sa pwedeng mangyari, yung lahat ng pagmamahal na nasa puso nya for Ayla, sinabi nya that night.
We all cried. Ngumalngal talaga ko ng todo todo. I hugged Ayla, saying sorry for not being strong enough. Tuwing magdadrama kami, Ayla just says "Tama na yan, ano ka ba, ok lang ako. Wag ka ng umiyak, naiiyak rin tuloy ako." And she would give me her trademark smile.
August 2009, she was scheduled for her prostethics. Nasa PGH sha having her therapy para sa artificial leg na ikakabit, and they learned the shocking and painful truth. The cancer cells were back, and this time kalat na sa katawan nya. Nag-stay sha sa hospital for another set of chemotherapy.
Dinalaw ko sha sa PGH nung October 11. Di pa nga oras ng dalaw yun eh, nagpalusot lang ako sa guard kaya ako nakapasok. As usual, Ayla made it look like she was doing okay. Di namin alam, even yung paglapat ng kumot sa katawan nya masakit. She was in pain. Pero nung niyakap ko sha before ako umuwi, I can never forget what she said.
"I love you friend."
Umiiyak na sha nun, pero I told her not to cry kasi mahihirapan lang sha. Dinaan ko sa biro at patawa. After I left her room, dun bumuhos ng husto ang luha ko sa chapel. For someone so sweet, kind and caring, bakit si Ayla pa? Cliche, pero andaming masamang tao sa mundo, bakit hindi sila? Bakit hindi ako? I don't understand why, and perhaps I never will.
After more than a week, she went home. And last Thursday, binawi na sa min si Ayla. The day she died, di raw sha mapakali. She said "Bakit ganun, wala akong makita. Tanggalin nyo na tong unan sa likod ko." She closed her eyes, and she breathed her last.
The night I saw her in her wedding dress, she was as beautiful as she was nung college. There was a hint of her trademark smile on her face. And she's at peace. She's gone now, but still she is our pillar of strength. She prepared us well.
Sa susunod na lakad ng tropa, sana kumpleto kami uli. Sa swimming, sa Alfonso, sa inuman, sa mga get-together, sa SM Bacoor, sa Molino, sa bahay nila Jhong at Ann, sa Hardin ng Postema, sa Cavite. I'm sure kasama namin si Ayla, natatawa sa mga kalokohan, umiiling sa mga kagaguhan, umaawat sa mga todong inuman (lalo na kay Ann), gumagabay san man ang venue ng susunod na lakad ng tropa.
Nauna man si Ayla, she will be with us until we, too, breathe our last.
10.28.2009
Walking Away (SANT Reposted)
Five years ago, in a faraway LA land, me inatendan akechi na youth camp sa Cavite, ang bayan ng agimat. Directly after graduation iteklavoo sa college. Mahal na Araw pa kaya to the highest level ang penitensya. Isang linggong pagluhod. Honestly winner rin pala ang isang linggong pagdarasal. Kasama na ditey yung normal na activities pag holy week. Misa, kumpisal, rosary, way of the cross, fasting. Shempre me mga activity rin kami na magkakagrupo.
Among the campers eh luwag na luwag talaga ang panty ko ke Kirk na taga-Baguio. Ning, long-haired, chinito, mapanga, red lips, parang Igorot God ang lolo mo. Si Kirk eh parang rock concert in motion. Malandi pa kung tumingin. Sha lang ang kakilala ko na dread locks ang hair style, at binagayan sha nito. He still looks clean, yummy and delectable. Lalo na pag ngumiti. Ay mare, ang sarap maging sinaing pag sha ang ulam. Ang sarap nyang papakin.
Kaso, ang kagrupo ko eh si Kevin. Yung brother nya. Akala ko Luz Valdez, Winnie Cordero pala... Si Kevin eh mas kulot, mas chinito, mas matangkad, epitome ng pagka-ungas. Kung si Kirk eh rock concert in motion, c Kevin eh poetry in motion pa lang. Pero may potensyal ng magpaiyak ng mga badesa. At 16, he can be your typical boy next door. Wait till he gets older.
Sa camp eh tatlo kaming super close. Si Kevin, si Ka-te at ako.
SANT. That's Kevin. Sex appeal na nagkatawang tao. Si Ka-te naman eh BCNT. Brain cell na nagkatawang tao. At ako? HVNB. Halimaw sa Vase na nagkatawang bakla. Haggard.
Triumvirate. Si Ka-te eh radical, si Kevin eh illogical, ako eh comical. Si Ka-te eh intellectual, si Kevin eh physical, ako eh social. Si Ka-te ang logic, si Kevin ang attraction, ako ang comic relief. Si Ka-te ang femme fatale, si Kevin ang alpha male, ako ang identity crisis. Saya di ba?!
Matapos ang camp, intact pa rin kaming tatlo. For five years, I can say na tumatag talaga ever ang samahan namin. Kindred spirits. Itey siguro kaming tatlo. Kasi far from each other na ang drama namin. Si Ka-te eh kumukuyakoy sa Laguna, si Kevin eh nagkakandirit sa Australia, and I'm here sa QC, nagluluksong-tinik sa iba't ibang branches ng iskwater. Outsourcing na nga ako madalas sa ibang iskwater eh. Pero kineri-bambam namen ma-finder's keepers ang elusive na happiness sa aming friendship. Three less lonely people.
I'm sure alam ng dalawa toh. Ang naka-stapler kong puso, tumibok ng bonggang-bongga para kay Kevin. Ang totoy na si Kevin. Ang ungas na si Kevin. Ang cute na si Kevin. Ang bunso na si Kevin. And yes, ang getting yummy na si Kevin. After the camp, plentitious times pa akong nagpabalik-balik sa Baguio at nakitira sa bahay nila. Yesterday!
Mega apply pa ang vaklushi sa Baguio State Univ. Di ako mapakali sa Manila. Feeling ko andun ang ligaya't saya ko sa bundok ng Benguet. Kaya kahit lima silang magkakapatid na lalaki, gora pa rin ang bakla. Nung mga eksenang yun eh maton pa trulili ako. Never nila ako na-Q&A kung badesa ba akeiwa at kung me palikpik ba kong nakakubli. Basta andun lang ako lagi sa haus nila.
Grabe silang uminom! Nung college days ko eh feel na feel ko talaga maging tumador at tanggera. Ilang beses na halos akong gumulong sa sarili kong suka. Pero never akong nag-blackout. Sa bahay nila Kevin eh naranasan kong mawalan ng ulirat sa sobrang kalasingan. Uminom ka ba naman sa harap ng bonfire mula alas otso ng gabi hanggang umaga eh. Kaswal lang yun ha. Me pulutan naman, kaso paiba-iba ang alak, puro pa hard. Kinabukasan ko na malalaman na si Kevin pala ang nag-aruga sa akin sa magdamag. Amin ang gabi. Wit ko na alam kung na-rape ba akeiwa.. Parang hindi naman!
Secret lover ang drama ko. Di applicable sa lolo mo ang kasabihang "Walang matimtimang lalaki sa baklang magaling lumuhod." Lalong hindi pasok sa banga ke Kevin ang motto ko na "Habang may poverty, may baklang masaya". Eh wala naman shang mapapala sa kin, me pera naman sha. Kaya nilihim ko na lang ang pagsintang pururot ko. Baka ma-jombag pa ko. Kasabay ng lihim na toh, shempre ang paglilihim ko ng pagka-badesa ko.
Eventually nalaman nya rin. Sa isang makabagbag damdaming text message eh umamin ang jokla. And after that, it was never the same. Nagka-wall. Wala namang budwire in fairness. Nagkaroon lang ng harang at pareho kaming hindi maka-oberdabakod.
Kaya ang nabunyag na pagsinta, no choice kundi ibaon sa limot. Hanggang sa mga oras na toh, feeling ko eh anytime na makita ko uli si Ungas, babalik ang kuribdib ng puso ko.
Nung despedida nila to Australia, lasing ang ungas. Na-offend ako, in fairness. Kantahan ba naman ako ng "O pare meron kang bisita. Itsura mo'y parang naluging bakla.." Multong bakla! Yun daw ang theme song nya sa kin! Nun ko lang nalaman na feeling nya eh binak-istab ko sha kasi tinago ko ang pink kong pakpak. Lumipad sha sa lupain ng mga kangaroo na may lamat sa pagkakaibigan namin.
Kasi bakla "pala" ako.
Yung closeness namin ni Ungas, nalipat ke Ka-te. Pareho kaming naging mas close ke Ka-te kasi kumbaga sha yung neutral ground. Sa kanya na ko nagkukwento ng mga kilig ko, ke Ka-te na rin nagkukwento ng mga hangups at lovelife eklabush nya c Kevin. C Ka-te ang naging shock
absorber naming dalawa.
Habang tumatanda eh pasarap ng pasarap si Kevin. Habang sumasarap sha eh palayo naman sha ng palayo sa akin. Although natanggap rin naman nya ang hasang ketch, yung dati naming closeness eh di na naibalik. Pero kami ni Ka-te, mas naging mighty bond ang dikit namin, pati barkada nya ng hayskul inangkin ko na, at close rin naman sha sa iba kong tropa. At habang nagiging ganap ang sex appeal ni Kevin eh nagiging ganap naman ang pagkababae ko.
Kami ni Ka-te, iba naman ang level ng similarities namin. Sa psych, we call this the "peak level" ng pagkakaintindihan. Yung tipong tinginan lang nagkakaintindihan na. Yung tipong kahit magkalayo eh pareho kayo ng reaksyon sa isang sitwasyon. Ganitekla kaming duwa ni Ka-te. Tsaka naman, nickname pa lang panalo na.. Ka-te. Makate. Baklang bakla davah?
Iilang tao lang ang kino-consider kong kasing talino ko, if not mas matalino, sa kin hehehe. Isa siya dun. Ilang beses na kaming magka-chat na wala pang topic eh pareho na kami ng sinusulat. We watch the same shows, read the same books, mas nerd nga lang sha sa kin.
What I didn't know, Ka-te was also into him. Patay na! Nadulas lang yun ofismeyt nya nung tawagin shang Mrs. Kevin Pao. Natulala ako ng mga five seconds. Huli na ang lahat, kahit ibitin nya ng patiwarik at busalan nya yung bibig nung dakdakina nyang friendship eh alam ko na ang totoo. And yes, we fell in love with the same man.
"The boy that we shared" at "the boy that we never had" ang alyas namin ke Kevin. Simply because pareho kaming bigo. Pag nasa Australia si Kevin, ang mantra namin, "I remember the boy but I don't remember the feeling anymore." Pero pag anjan na sha sa Pinas, ay ning, "It's all coming back, it's all coming back to me now" na ang mantra.
Madalas eh magka-conference kami sa YM. Chikahan, bukuhan, laglagan, update, bonding. Mas lamang ang pagiging online friends namin kasi di na kami halos nagkikita.
Later on, I found out na mas madalas pala silang mag-usap ng di ko alam. Naging sila na rin ata ng di ko alam. Nagtatawagan, nagwe-webcam, everything na me long distance relationship. Nagselos ako, pero hallleeeeer? Me karapatan ba akeiwa eh di naman akin yung boylet.. Dahil sa lamat na meron sa pagitan namin, yung initial role ni Ka-te na vulca seal, naging permanent.
Totoo na mahirap pag me pechay ang kalaban mo. Pero mas mahirap pala pag kaibigan mo ang pechay na yun. Sa pagkakataong ito, ako na ang nagkusang lumayo.
Sa kwento naming tatlo, ako pala ang kontrabida.
Among the campers eh luwag na luwag talaga ang panty ko ke Kirk na taga-Baguio. Ning, long-haired, chinito, mapanga, red lips, parang Igorot God ang lolo mo. Si Kirk eh parang rock concert in motion. Malandi pa kung tumingin. Sha lang ang kakilala ko na dread locks ang hair style, at binagayan sha nito. He still looks clean, yummy and delectable. Lalo na pag ngumiti. Ay mare, ang sarap maging sinaing pag sha ang ulam. Ang sarap nyang papakin.
Kaso, ang kagrupo ko eh si Kevin. Yung brother nya. Akala ko Luz Valdez, Winnie Cordero pala... Si Kevin eh mas kulot, mas chinito, mas matangkad, epitome ng pagka-ungas. Kung si Kirk eh rock concert in motion, c Kevin eh poetry in motion pa lang. Pero may potensyal ng magpaiyak ng mga badesa. At 16, he can be your typical boy next door. Wait till he gets older.
Sa camp eh tatlo kaming super close. Si Kevin, si Ka-te at ako.
SANT. That's Kevin. Sex appeal na nagkatawang tao. Si Ka-te naman eh BCNT. Brain cell na nagkatawang tao. At ako? HVNB. Halimaw sa Vase na nagkatawang bakla. Haggard.
Triumvirate. Si Ka-te eh radical, si Kevin eh illogical, ako eh comical. Si Ka-te eh intellectual, si Kevin eh physical, ako eh social. Si Ka-te ang logic, si Kevin ang attraction, ako ang comic relief. Si Ka-te ang femme fatale, si Kevin ang alpha male, ako ang identity crisis. Saya di ba?!
Matapos ang camp, intact pa rin kaming tatlo. For five years, I can say na tumatag talaga ever ang samahan namin. Kindred spirits. Itey siguro kaming tatlo. Kasi far from each other na ang drama namin. Si Ka-te eh kumukuyakoy sa Laguna, si Kevin eh nagkakandirit sa Australia, and I'm here sa QC, nagluluksong-tinik sa iba't ibang branches ng iskwater. Outsourcing na nga ako madalas sa ibang iskwater eh. Pero kineri-bambam namen ma-finder's keepers ang elusive na happiness sa aming friendship. Three less lonely people.
I'm sure alam ng dalawa toh. Ang naka-stapler kong puso, tumibok ng bonggang-bongga para kay Kevin. Ang totoy na si Kevin. Ang ungas na si Kevin. Ang cute na si Kevin. Ang bunso na si Kevin. And yes, ang getting yummy na si Kevin. After the camp, plentitious times pa akong nagpabalik-balik sa Baguio at nakitira sa bahay nila. Yesterday!
Mega apply pa ang vaklushi sa Baguio State Univ. Di ako mapakali sa Manila. Feeling ko andun ang ligaya't saya ko sa bundok ng Benguet. Kaya kahit lima silang magkakapatid na lalaki, gora pa rin ang bakla. Nung mga eksenang yun eh maton pa trulili ako. Never nila ako na-Q&A kung badesa ba akeiwa at kung me palikpik ba kong nakakubli. Basta andun lang ako lagi sa haus nila.
Grabe silang uminom! Nung college days ko eh feel na feel ko talaga maging tumador at tanggera. Ilang beses na halos akong gumulong sa sarili kong suka. Pero never akong nag-blackout. Sa bahay nila Kevin eh naranasan kong mawalan ng ulirat sa sobrang kalasingan. Uminom ka ba naman sa harap ng bonfire mula alas otso ng gabi hanggang umaga eh. Kaswal lang yun ha. Me pulutan naman, kaso paiba-iba ang alak, puro pa hard. Kinabukasan ko na malalaman na si Kevin pala ang nag-aruga sa akin sa magdamag. Amin ang gabi. Wit ko na alam kung na-rape ba akeiwa.. Parang hindi naman!
Secret lover ang drama ko. Di applicable sa lolo mo ang kasabihang "Walang matimtimang lalaki sa baklang magaling lumuhod." Lalong hindi pasok sa banga ke Kevin ang motto ko na "Habang may poverty, may baklang masaya". Eh wala naman shang mapapala sa kin, me pera naman sha. Kaya nilihim ko na lang ang pagsintang pururot ko. Baka ma-jombag pa ko. Kasabay ng lihim na toh, shempre ang paglilihim ko ng pagka-badesa ko.
Eventually nalaman nya rin. Sa isang makabagbag damdaming text message eh umamin ang jokla. And after that, it was never the same. Nagka-wall. Wala namang budwire in fairness. Nagkaroon lang ng harang at pareho kaming hindi maka-oberdabakod.
Kaya ang nabunyag na pagsinta, no choice kundi ibaon sa limot. Hanggang sa mga oras na toh, feeling ko eh anytime na makita ko uli si Ungas, babalik ang kuribdib ng puso ko.
Nung despedida nila to Australia, lasing ang ungas. Na-offend ako, in fairness. Kantahan ba naman ako ng "O pare meron kang bisita. Itsura mo'y parang naluging bakla.." Multong bakla! Yun daw ang theme song nya sa kin! Nun ko lang nalaman na feeling nya eh binak-istab ko sha kasi tinago ko ang pink kong pakpak. Lumipad sha sa lupain ng mga kangaroo na may lamat sa pagkakaibigan namin.
Kasi bakla "pala" ako.
Yung closeness namin ni Ungas, nalipat ke Ka-te. Pareho kaming naging mas close ke Ka-te kasi kumbaga sha yung neutral ground. Sa kanya na ko nagkukwento ng mga kilig ko, ke Ka-te na rin nagkukwento ng mga hangups at lovelife eklabush nya c Kevin. C Ka-te ang naging shock
absorber naming dalawa.
Habang tumatanda eh pasarap ng pasarap si Kevin. Habang sumasarap sha eh palayo naman sha ng palayo sa akin. Although natanggap rin naman nya ang hasang ketch, yung dati naming closeness eh di na naibalik. Pero kami ni Ka-te, mas naging mighty bond ang dikit namin, pati barkada nya ng hayskul inangkin ko na, at close rin naman sha sa iba kong tropa. At habang nagiging ganap ang sex appeal ni Kevin eh nagiging ganap naman ang pagkababae ko.
Kami ni Ka-te, iba naman ang level ng similarities namin. Sa psych, we call this the "peak level" ng pagkakaintindihan. Yung tipong tinginan lang nagkakaintindihan na. Yung tipong kahit magkalayo eh pareho kayo ng reaksyon sa isang sitwasyon. Ganitekla kaming duwa ni Ka-te. Tsaka naman, nickname pa lang panalo na.. Ka-te. Makate. Baklang bakla davah?
Iilang tao lang ang kino-consider kong kasing talino ko, if not mas matalino, sa kin hehehe. Isa siya dun. Ilang beses na kaming magka-chat na wala pang topic eh pareho na kami ng sinusulat. We watch the same shows, read the same books, mas nerd nga lang sha sa kin.
What I didn't know, Ka-te was also into him. Patay na! Nadulas lang yun ofismeyt nya nung tawagin shang Mrs. Kevin Pao. Natulala ako ng mga five seconds. Huli na ang lahat, kahit ibitin nya ng patiwarik at busalan nya yung bibig nung dakdakina nyang friendship eh alam ko na ang totoo. And yes, we fell in love with the same man.
"The boy that we shared" at "the boy that we never had" ang alyas namin ke Kevin. Simply because pareho kaming bigo. Pag nasa Australia si Kevin, ang mantra namin, "I remember the boy but I don't remember the feeling anymore." Pero pag anjan na sha sa Pinas, ay ning, "It's all coming back, it's all coming back to me now" na ang mantra.
Madalas eh magka-conference kami sa YM. Chikahan, bukuhan, laglagan, update, bonding. Mas lamang ang pagiging online friends namin kasi di na kami halos nagkikita.
Later on, I found out na mas madalas pala silang mag-usap ng di ko alam. Naging sila na rin ata ng di ko alam. Nagtatawagan, nagwe-webcam, everything na me long distance relationship. Nagselos ako, pero hallleeeeer? Me karapatan ba akeiwa eh di naman akin yung boylet.. Dahil sa lamat na meron sa pagitan namin, yung initial role ni Ka-te na vulca seal, naging permanent.
Totoo na mahirap pag me pechay ang kalaban mo. Pero mas mahirap pala pag kaibigan mo ang pechay na yun. Sa pagkakataong ito, ako na ang nagkusang lumayo.
Sa kwento naming tatlo, ako pala ang kontrabida.
10.25.2009
LILIP
Sa pagsusuot ko ng bago kong pink na shirt, siguro tama lang na sulsihin ko muna ang mga tastas. Lililipin ko muna ang mga putol na sinulid. Para pag sinuot ko ang bago kong pink shirt, walang himulmol. Walang loose threads.
Nung natastas si Papa Totong sa buhay ko, hinayaan ko lang na nakakabit pa rin ang sinulid ko sa damit nya. Di ko pinutol kahit matalas naman ang pink na gunting ko sa pink kong sewing kit. Di ko nagawang putulin ang ugnayan namin.
Nun ngang burol ng pamangkin ko, nagpunta sila ng aswang last lamay na.
BM: O Pa, bakit ngayon ka lang? One week na tong lamay ngayon ka lang nagpunta.
Totong: Eh Ma, nagkasakit kasi to eh. (sabay turo sa aswang) Aray! (kinurot kasi sha ng aswang. Di ko alam kung dahil sha ang sinisi ni Totong, o dahil "Ma" ang tawag nya sa kin.)
BM: Ito naman, paalaga. Hmpf! (sabay irap sa aswang)
Buong magdamag eh inasar ko ang aswang.
Di ko naputol ang sinulid, kasi solid yun eh. Sobrang tagal kasi ng friendship, mahirap putulin basta-basta. Kahit pa pink ang gunting ko. Sa tingin ko, ang ngipin ng aswang ang puputol sa sinulid na itoh.
Si Magic kusa kong tinastas sa manggas. Pero hindi ko rin tinupi ng maayos yung laylayan. Kasi kahit bumitaw man ako sa kanya, there's a part of me na gusto pa rin shang isuot paminsan-minsan. Kaya kahit ginawa na shang karugtong ng table napkin nung isang badet sa kanto -- na naka-condo -- eh minsan ginagamit ko pa rin ang manggas ko na toh. To remind myself na di ako matrona material. Halleeer, naliligawan na nga ako ngayon!!
Si Marvin, nagkatotoo ang pangako ko sa sarili ko. Isa shang blusang itim na hiniram sa ibang cabinet. Pag holiday, sinusuot ko pa rin ang blusang itim at nakakamukha ko pa rin si Snooky Serna. Pag suot ko ang blusa eh gumaganda pa rin ako. Pero shempre paghubad ko, babalik ako sa pagiging bakla. Wala na yung initial na kilig, kasi naging kembang lang ang pundasyon ng relasyon. Ay mali. Wala palang relasyon. Walang tatahiin. Walang tatastasin. Ibang damit pala sha.
Tsaka usapan kasi namin, pag ukol, bubukol. So far eh wala pa namang bata sa lalamunan ko, di pa buntis ang adam's apple ko. Negative pa rin sa pregnancy test ang laway ko. Safe na safe pa rin.
Kaya kay Arjel, I'm taking it slow. Ang sarap nya kasing humalik. Dun ako nawiwindang ng todo eh. Kasi wala naman akong binigay sa kanya. Sabi nya nababaitan daw sha sa kin kaya sha nasa tabi ko sha ng panahon na yon. Pero ayokong bigyan ng kulay lahat.
Susme, ni hindi ko alam ang cellphone number nya! Ang usapan lang eh sha ang magtetext pag pupunta sha sa haus na pink. Ni hindi ko alam ang friendster o facebook nya. Nag-comment sha sa facebook ko, pero parang one time big time ito. Di na naulit, mukhang di rin nya ino-open.. Ah, baka nasabit sha uli sa *ubo! ubo!* budwire... Ah, baka kasi naninigas uli ang itits nya.
Tsaka ano ba mapapala nya sa kin? Kundi pera, ano? Katawan ko? Kumusta naman. Realistic din ako noh. Di ko kasing sexy si Angelina Joey. Wala akong bulltroop vest. Kaya I'm taking it slow talaga, to the highest slow level. Kung totoo na nababaitan sha sa kin, e di babaitan ko pa lalo. Kung pera naman, eh di prangkahan. Pwede naman eh.
Pero walang pusong involved. Mahirap kasi yung me pera na, me puso pa.
Bago ko pumasok sa bagong pagsusulsi session, bago ko simulan ang cross stitch ng buhay ko, bago ako magburda ng bonggacious na bonggacious, at bago ako mag-gantsilyo ng table napkin, lililipin ko muna ung mga nauna. Tatahiin ko yung gilid. Papatasin ang himaymay. Tatanggalin ang mga himulmol. Puputulin ang mga sinulid.
Para pag sinuot ko ang bago kong t-shirt, handang handa na ko.
Nung natastas si Papa Totong sa buhay ko, hinayaan ko lang na nakakabit pa rin ang sinulid ko sa damit nya. Di ko pinutol kahit matalas naman ang pink na gunting ko sa pink kong sewing kit. Di ko nagawang putulin ang ugnayan namin.
Nun ngang burol ng pamangkin ko, nagpunta sila ng aswang last lamay na.
BM: O Pa, bakit ngayon ka lang? One week na tong lamay ngayon ka lang nagpunta.
Totong: Eh Ma, nagkasakit kasi to eh. (sabay turo sa aswang) Aray! (kinurot kasi sha ng aswang. Di ko alam kung dahil sha ang sinisi ni Totong, o dahil "Ma" ang tawag nya sa kin.)
BM: Ito naman, paalaga. Hmpf! (sabay irap sa aswang)
Buong magdamag eh inasar ko ang aswang.
Di ko naputol ang sinulid, kasi solid yun eh. Sobrang tagal kasi ng friendship, mahirap putulin basta-basta. Kahit pa pink ang gunting ko. Sa tingin ko, ang ngipin ng aswang ang puputol sa sinulid na itoh.
Si Magic kusa kong tinastas sa manggas. Pero hindi ko rin tinupi ng maayos yung laylayan. Kasi kahit bumitaw man ako sa kanya, there's a part of me na gusto pa rin shang isuot paminsan-minsan. Kaya kahit ginawa na shang karugtong ng table napkin nung isang badet sa kanto -- na naka-condo -- eh minsan ginagamit ko pa rin ang manggas ko na toh. To remind myself na di ako matrona material. Halleeer, naliligawan na nga ako ngayon!!
Si Marvin, nagkatotoo ang pangako ko sa sarili ko. Isa shang blusang itim na hiniram sa ibang cabinet. Pag holiday, sinusuot ko pa rin ang blusang itim at nakakamukha ko pa rin si Snooky Serna. Pag suot ko ang blusa eh gumaganda pa rin ako. Pero shempre paghubad ko, babalik ako sa pagiging bakla. Wala na yung initial na kilig, kasi naging kembang lang ang pundasyon ng relasyon. Ay mali. Wala palang relasyon. Walang tatahiin. Walang tatastasin. Ibang damit pala sha.
Tsaka usapan kasi namin, pag ukol, bubukol. So far eh wala pa namang bata sa lalamunan ko, di pa buntis ang adam's apple ko. Negative pa rin sa pregnancy test ang laway ko. Safe na safe pa rin.
Kaya kay Arjel, I'm taking it slow. Ang sarap nya kasing humalik. Dun ako nawiwindang ng todo eh. Kasi wala naman akong binigay sa kanya. Sabi nya nababaitan daw sha sa kin kaya sha nasa tabi ko sha ng panahon na yon. Pero ayokong bigyan ng kulay lahat.
Susme, ni hindi ko alam ang cellphone number nya! Ang usapan lang eh sha ang magtetext pag pupunta sha sa haus na pink. Ni hindi ko alam ang friendster o facebook nya. Nag-comment sha sa facebook ko, pero parang one time big time ito. Di na naulit, mukhang di rin nya ino-open.. Ah, baka nasabit sha uli sa *ubo! ubo!* budwire... Ah, baka kasi naninigas uli ang itits nya.
Tsaka ano ba mapapala nya sa kin? Kundi pera, ano? Katawan ko? Kumusta naman. Realistic din ako noh. Di ko kasing sexy si Angelina Joey. Wala akong bulltroop vest. Kaya I'm taking it slow talaga, to the highest slow level. Kung totoo na nababaitan sha sa kin, e di babaitan ko pa lalo. Kung pera naman, eh di prangkahan. Pwede naman eh.
Pero walang pusong involved. Mahirap kasi yung me pera na, me puso pa.
Bago ko pumasok sa bagong pagsusulsi session, bago ko simulan ang cross stitch ng buhay ko, bago ako magburda ng bonggacious na bonggacious, at bago ako mag-gantsilyo ng table napkin, lililipin ko muna ung mga nauna. Tatahiin ko yung gilid. Papatasin ang himaymay. Tatanggalin ang mga himulmol. Puputulin ang mga sinulid.
Para pag sinuot ko ang bago kong t-shirt, handang handa na ko.
10.24.2009
Kay Prince Caspian
-
Putcha, pare. Are you really Baklang Maton??? Your looks do not "justify" your language! hahaha. I am ready to get out of the closet if you will go on a date with me. Hahaha. I am curious, though: Do you speak the way you write?
-
Oi anonymous.. Pakilala ka kaya. Uhmm... na-flatter naman daw ang kipay ko dun.. Kung pano ko magsalita in real life? See for yourself... Hehehe... Cge nga I dare you, date nga tayo, tingnan natin kung di ka mapatalsik sa Narnia pag nakita mo ko. Ahihihihi....
-
Yo, BM. Where do you usually hang out? I work in Ortigas Center. Maybe we can meet there one of these days? Hmmm... I am terribly curious. Why do you write that way? hehe. (No offense meant: I am just amused.) I "discovered" your blog only yesterday. I read your previous entries, and was smitten (?, hahaha) by your colorful (sometimes hard-to-read) language. So, paano, date tayo? Hahaha.
-
Dalawa na ang anonymous... Aba aba aba, baka akala naman nila eh isa akong kaladkaring bakla! Pano kita ide-date eh ayaw mo nga magpakilala... O leave me a message sa YM ko. Obvious naman cguro kung anong name. bm_baklangmaton@yahoo.com (makagawa na nga ng account) hihihi!
-
Hmpf! Kumuribdib pa naman ang dibdib kesh sa kilig, chikadora lang naman pala tong si anonymous... Hay naku, isasali nga kita sa next blog ko. Madaot ka ng bonggang bongga. Ching!
- Anonymous said...
-
Yo, BM. My apologies for the delay. No electricity in my community on Sunday (power was being rationed, remember?), and therefore no Internet. And Monday was pure, unadulterated, energy-stripping office hell. (Your anonymous lovey-dovey is no call-center guy: strictly 9am to 5am guy!)
It's now 12 midnight, and all my brods and sis are asleep. Moments ago, I took a nervous peek at your blog, and there you were, unleashing mind-boggling words of wisdom and wizardry. What in heaven's name is "madaot"? And what is "kumuribdib"? Hahaha.
Anyway, I read your newest entry. Nandun ako, yay! Baka naman pag magkita tayo eh i-blog mo ako, with my pic (or our pics together)!!! Hehe. Natakot si lolo mo.
Hayyy... Paano ba 'to? ... -
ahhh....nasa Narnia ka nga pala... daot is Lait, kuribdib is kilig. OMG ka ha, as in oh my gawsh! anyway, cge walang pic. pero dahil "date with a star" ang gus2 mo, malamang i-blog talaga kita ng bonggang bonggga... email me na lang kc. to naman eh. pa suspense!
-
Tsk, tsk, BM, BM... And to think that I am about to email you.
Can you be mine completely? -
Aba naman Mr. Anonymous... Lagi kang pasok sa banga sa mga eksena mo. Anumpechanah?! Possessive ka na di ka pa nga nanliligaw?! Tsk, Tsk, ka rin. Kumuha ka ng number sa guard. Hehehe!
-
Yo, BM.
Truth is, I am having thoughts. I'd like to get out of Narnia, but I don't want anyone to break my heart. I am a one-man guy, ahem, and you might, one day, only poke wicked fun at me, especially with your achingly funny way of telling stories.
You are still a student? I thought all along that you had finished college and were working full-time.
And those new guys in your posts... Ummm...
Will you be careful with my heart?
--Prince Caspian
-
I'm working and studying.. Pag Saburdey akez nasa iskulilet.. Master showman na ang level ko nini... kaya nga haggardness lagi eh..
My Prince Caspian naman kasi, wichiririt ng maya! Anu ber talaga habol mesh sa kenchiwa? Shutawan ba itu? Charot!
Panu kita ipo-poke eh kaw nga dapat mag-poke sa ken! Puke ka! Siguro wichikels mo pa akengkay kilala, basahin mo muna LAHAT ng post kesh, para malaman mo na kahit nakapila silang lahat, lahat naman sila eh binigyan kez ng Halaga.
Be brave little one... I'm waiting for you, my Prince Caspian.
This is an open letter.
Dear Prince Caspian,
Are you sure you're in Narnia? Baka naman di ka si Prince Caspian, baka naman Prince Casper pala talaga ang dating mo. Wichiririt ko maintindihan mga dayalog mo kuya!
Yung totoo? Kinikilig ako eh. Yung curiousity ko talagang in-arouse mo. Curiousity lang ha. Kinikilig ako everytime I have a new post, at ikaw ang unang nagko-comment. Hello?! Bakla lang ako! Kahit pa virtual ligaw lang ang ginagawa mo, ligaw pa rin yan.
Pero lugi ako eh.
I've bared my soul sa blogelism na toh. I'm practically naked -- wala man lang plaster. Wit man nyo alam ang lahat ng details ng mga kembot ko, wit man itu Xerex Xaviera level sa pagkukwento, halos alam nyo na kung sinetch itech si Baklang Maton. I even posted my pictures!
Ikaw? Sino ka ba talaga? I don't even know your namesung! Alangan namang wit na ako mangarir kasi anjan ka na. Eh asan ka ba? Naku ka. Kah-kah--loh-kah!
Last na toh. Kahit mag-react ka sa mga post, kahit mag-comment ka ng bonggang bongga, di na kita rereplayan. Ultimatum na toh. Come out, come out, wherever you are, Prince Caspian... Leave Casper behind. You know my email.
Hayaan mo namang kiligin ako ng tuluyan.
Yours for now,
Baklang Maton
10.21.2009
T-Shirt
Yung date namin ni "Nameless Guy" eh naudlot. Wichiririt na sha nagparamdam. Baka na-overwhelm sa ganda ko.. Isa shang tagalupa, ako ay taga-pinkantasya kaya siguro naiilang sha. Alam nya sigurong gaganti ako sa pag-ubos nya sa bango ko. Balak ko ring simsimin ang halimuyak ng kembot nya hanggang malanta. At balak kong ilagay sa bote para makagawa ng bagong perfume line. Sayang!
Eto namang si "anonymous commenter" eh puro porma. Susko, nasa underground pa ata ng Narnia si kuya kaya ang showag ketch sa kanya nowadays eh Prince Caspian. Prince Caspian, wichiririt na kita mahihintay kasi naiinip na ko. Aandar na ang tren, with or without you. Kung nakabili ka ng tiket, pwes hanapin mo na lang ako, nakaupo lang ako somewhere, nakatanaw sa bintana, naglalakbay ang diwa.
Aba naman, malay ko kung pinagtitripan lang pala akiz ng nyorkada davah? Baliwag pa naman, to the highest mental hospital level, ang mga nyorkadas kez, baka isa sa kanila itung si Prince Caspian. Tapos wit naman talaga sha dumidiga, kumbaga eh pure paramdam at parinig pa lang itu, wala pa sha sa level ng harana at chocolates and flowers. Agree mga nini? Kaya kesa waiting for tonight akez, naglaro na lang ako ng sepak takraw, chararat bumba!
Kaya ang BM -- next level na! may nickname na! -- eh todo freedom sa paghahanap ng kukuyangyang noong Saburdey. At dahil likas akong malandi, nakilala ko si RJ, nickamed Ding. Willing akong magpaka-Darna ning, mapasaakin lang sha. Eto ang kwento:
Wichiririt akong nahilig sa gulaman. Wichikels ko naman kasi alam haw-haw-de-karabaw nila itech tinimpla davah? Whereness nagmula ang water supply? Kumanta ba ng hapi burtdey habang naghuhugas ng kamay using safeguard yung naghiwa ng gulaman? Ang balde nini, hinugasan ba ng joy antibac? Ching!
Eh kasi, ditey sa iskwater eh nakikita kez panu nila itimpla ang kanilang mga sago't gulaman. Nasa labas ng bahay ang labahan, dun na rin nila tinatapat ang balde sa gripo, hahaluan ng pampalasa, and hahaluin ng konti. Presto! Gulaman na! Refreshing with two scoops of amoeba...
Pati yung stir-fried noodles wit ko rin bet. Kasi nagtataka akez sa lasa, nahihilo ang mga taste buds kez. Noodelicious na me toge, piniprito, shopos mega halo ka ng sauce na kung anik anik ang namesung. Kaya si taste bud, di malaman kung matamis ba, maanghang, maasim, lasang sunog pa minsan.
Pero wag ka, nung Saburdey, nakalimang baso ng gulaman ako.At nakadalawang order akez ng stir-fried noodles with matching teriyaki toppings. Baket? Kasi ang gwafu ng tindero! Ang sarap pala ng gulaman! Heavenly pala ang taste ng stir-fried noodles!
Sakto, pre-registration namin sa school nung Tuesday. Para wag maubusan ng subject eh nauna akez. Me eksena pa ko sa dept. head na talagang ikina-tumbling ko. At sa sama ng loob ko eh tumambay talaga ako sa pwesto nya. At nagkayayaan na nga, after ng shift nya ng 4pm eh magkikita kami at magku-kuyangyangan.
At first eh hesitant sha, kasi malayo. Abad Santos pa nakatira ang lolo mo, sa Cubao pa ko nakatira. Tapos eh iskwater pa pupuntahan namin. Kaya hinaklit ko na rin si friendship para me kasama sha. So there, inuman na sa bahay na pink. Ay feel ko, magiging more than inuman itu.. Malamang eh maghabulang gahasa kami. Hahabulin nya ko, tapos matatapilok ako, unti unting aatras hanggang sa makorner nya ko... Dahan dahan shang lalapit, at.... Well if that happens, I promise not to shout! Di talaga ko sisigaw! Uungol lang siguro ng impit, hihihi!
Tipikal na inuman ang naganap. Me pulutan sha, manok. Me pulutan ako, SIYA. Shempre kwentuhan, mga buhay buhay, ilang kapatid, past relationships, sexual experiences, work hangups, the usual. Natatawa ako sa lolo mo, kasi ang dami nyang bloopers.
Nanonood kami nun ng Troy ni Papa Brad Pitt. Pag nagkukwentuhan kami, ang showag nya ke Brad Pitt eh "Troy" as in:
"Di ba pinsan ni Troy yung magkukunwari na sha, kaya mamamatay?"
"Ang galing din ni Troy dun sa Mr. & Mrs. Jones, yung kasama si Angelina Joey."
"Bakit ba namatay jan si Troy? Pinana sha ni Hercules?"
Yesterday, today and beyond! Naloloka ako kasi kahit i-correct ko sha eh ganun pa rin. Deadma-laysia ang lolo mo. Kaya sinakyan ko na. Maya-maya eh Troy na rin tawag ko ke Achilles.
Marami pa shang baon.
Me peklat shang 15 stitches sa palad, kasi nasabit sha sa budwire. Yung uncle nya sa NBI eh muntik nang mabaril, buti na lang nakasuot ng bulltroop kaya hindi tinamaan. Winner diba?
Pero pag npatitig ka sa mukha nya, eh to hell with his bloopers na! Mapapakanta ka na lang ng "I dont wanna be a brokenhearted girl" ni ateng Beyonce.
Sa gitna ng kwentuhan tungkol kay Troy, sa tito nyang me bulltroop, at sa nasabitan nyang budwire, natulala ako at napatitig sa lips nya. Unti-unting naglapit ang mga ulo namin, nag-uusap ang mga mata, nakakiling ang ulo, umangat ang mga kamay at humawak ako sa batok nya, sya naman sa leeg ko... 5 inches away... 3 inches... 2 inches... 1 tiny inch...
Biglang sumuka ang peste nyang friendship. Habang nakaupo. Sa sariling t-shirt. At sa sofa. At sa sahig. Eeeewww. Hinila namin si friendship sa banyo at dun hinayaang nakayakap kay Mang Doro. Tumuloy kami sa kwarto at naupo sa kama.
No preamble. Basta naramdaman ko na lang, magkadikit na ang mga labi namin, nalasahan ko ang labi nya, lasang redhorse, toblerone at beermate. Nagkapalit-palit na yung mga pulutan, and deliberately eh pinasa nya sa kin yung nginuya nyang mani. Tsaka yung toblerone. Sa mga oras na yun, dumadagundong talaga ang dibdib ko. Tumatayo ang mga balahibo ko, napapikit ako ng tuluyan, and gave in. Wala na kong alam sa nangyayari sa paligid. Basta ang alam ko lang, ang labi ko eh para lang sa labi nya.
Nope, walang kembutan na nangyari. Pero I found our intimacy sweeter than actually making love. Ewan ko ba, parang kahit maghalikan lang kami ng isang buong taon, di ako magugutom.
Tinuloy namin yung inuman, naka-sampung bote kami ng redhorse! At hindi ako nalasing in fairness. While drinking, naghubad sha ng shirt. Mainit daw kasi, so sinuot nya yung sando ko. Then sinuot nya sa kin yung pink t-shirt nya. We continued drinking, talking, kissing, at sa inis nya ke friendship eh mega inisprayan nya ng Glade Air Freshener sa buong katawan at mukha. Nung time na para umuwi, yung green shirt ko na ang sinuot nya, and iniwan nya ang pink t-shirt nya sa kin.
I can't tell yet kung SHA na nga ba. Ang lalaking para sa baklang maton. Sobrang gwapo nya kasi nakaka-insecure. Di ko naman masabi na pera ko lang ang habol nya, kasi wala naman akong pera. Kung ganda at katawan ko naman, hay naku di ko to aaminin kahit kanino, pero sa pagkakataong toh, parang ayoko naman maging ambisyosa. Kung good company ang habol nya, baka yun pwede pa. Kaya nalilito ang baklang maton.
Pero I guess, it's too soon na mag-inarte sa isa na namang "could-be guy"... Siguro sisiguraduhin ko na kung sakali mang maging kami, hindi pera, or sex, or yung pagpapalitan ng laway ang maging pundasyon ng relasyon namin. Siguro this time, I'll play it by ear. Sisiguraduhin kong makikilala nya ang tunay na "essence" ng Baklang Maton, bago ko sha sagutin.
At habang suot ko ngayon ang pink t-shirt nya, napaisip ako.
Kung mahal ko na ba sha? To quote Papa Piolo: "I'm getting there."
At sana, wag nyang sagutin to someday ng "I never got there."
Paumanhin:
Sa mga nakabasa na nitech dati, erase erase muna ang pix ng kuya budwire ha... me eksena.. I'll keep you posted..
Eto namang si "anonymous commenter" eh puro porma. Susko, nasa underground pa ata ng Narnia si kuya kaya ang showag ketch sa kanya nowadays eh Prince Caspian. Prince Caspian, wichiririt na kita mahihintay kasi naiinip na ko. Aandar na ang tren, with or without you. Kung nakabili ka ng tiket, pwes hanapin mo na lang ako, nakaupo lang ako somewhere, nakatanaw sa bintana, naglalakbay ang diwa.
Aba naman, malay ko kung pinagtitripan lang pala akiz ng nyorkada davah? Baliwag pa naman, to the highest mental hospital level, ang mga nyorkadas kez, baka isa sa kanila itung si Prince Caspian. Tapos wit naman talaga sha dumidiga, kumbaga eh pure paramdam at parinig pa lang itu, wala pa sha sa level ng harana at chocolates and flowers. Agree mga nini? Kaya kesa waiting for tonight akez, naglaro na lang ako ng sepak takraw, chararat bumba!
Kaya ang BM -- next level na! may nickname na! -- eh todo freedom sa paghahanap ng kukuyangyang noong Saburdey. At dahil likas akong malandi, nakilala ko si RJ, nickamed Ding. Willing akong magpaka-Darna ning, mapasaakin lang sha. Eto ang kwento:
Wichiririt akong nahilig sa gulaman. Wichikels ko naman kasi alam haw-haw-de-karabaw nila itech tinimpla davah? Whereness nagmula ang water supply? Kumanta ba ng hapi burtdey habang naghuhugas ng kamay using safeguard yung naghiwa ng gulaman? Ang balde nini, hinugasan ba ng joy antibac? Ching!
Eh kasi, ditey sa iskwater eh nakikita kez panu nila itimpla ang kanilang mga sago't gulaman. Nasa labas ng bahay ang labahan, dun na rin nila tinatapat ang balde sa gripo, hahaluan ng pampalasa, and hahaluin ng konti. Presto! Gulaman na! Refreshing with two scoops of amoeba...
Pati yung stir-fried noodles wit ko rin bet. Kasi nagtataka akez sa lasa, nahihilo ang mga taste buds kez. Noodelicious na me toge, piniprito, shopos mega halo ka ng sauce na kung anik anik ang namesung. Kaya si taste bud, di malaman kung matamis ba, maanghang, maasim, lasang sunog pa minsan.
Pero wag ka, nung Saburdey, nakalimang baso ng gulaman ako.At nakadalawang order akez ng stir-fried noodles with matching teriyaki toppings. Baket? Kasi ang gwafu ng tindero! Ang sarap pala ng gulaman! Heavenly pala ang taste ng stir-fried noodles!
Sakto, pre-registration namin sa school nung Tuesday. Para wag maubusan ng subject eh nauna akez. Me eksena pa ko sa dept. head na talagang ikina-tumbling ko. At sa sama ng loob ko eh tumambay talaga ako sa pwesto nya. At nagkayayaan na nga, after ng shift nya ng 4pm eh magkikita kami at magku-kuyangyangan.
At first eh hesitant sha, kasi malayo. Abad Santos pa nakatira ang lolo mo, sa Cubao pa ko nakatira. Tapos eh iskwater pa pupuntahan namin. Kaya hinaklit ko na rin si friendship para me kasama sha. So there, inuman na sa bahay na pink. Ay feel ko, magiging more than inuman itu.. Malamang eh maghabulang gahasa kami. Hahabulin nya ko, tapos matatapilok ako, unti unting aatras hanggang sa makorner nya ko... Dahan dahan shang lalapit, at.... Well if that happens, I promise not to shout! Di talaga ko sisigaw! Uungol lang siguro ng impit, hihihi!
Tipikal na inuman ang naganap. Me pulutan sha, manok. Me pulutan ako, SIYA. Shempre kwentuhan, mga buhay buhay, ilang kapatid, past relationships, sexual experiences, work hangups, the usual. Natatawa ako sa lolo mo, kasi ang dami nyang bloopers.
Nanonood kami nun ng Troy ni Papa Brad Pitt. Pag nagkukwentuhan kami, ang showag nya ke Brad Pitt eh "Troy" as in:
"Di ba pinsan ni Troy yung magkukunwari na sha, kaya mamamatay?"
"Ang galing din ni Troy dun sa Mr. & Mrs. Jones, yung kasama si Angelina Joey."
"Bakit ba namatay jan si Troy? Pinana sha ni Hercules?"
Yesterday, today and beyond! Naloloka ako kasi kahit i-correct ko sha eh ganun pa rin. Deadma-laysia ang lolo mo. Kaya sinakyan ko na. Maya-maya eh Troy na rin tawag ko ke Achilles.
Marami pa shang baon.
Me peklat shang 15 stitches sa palad, kasi nasabit sha sa budwire. Yung uncle nya sa NBI eh muntik nang mabaril, buti na lang nakasuot ng bulltroop kaya hindi tinamaan. Winner diba?
Pero pag npatitig ka sa mukha nya, eh to hell with his bloopers na! Mapapakanta ka na lang ng "I dont wanna be a brokenhearted girl" ni ateng Beyonce.
Sa gitna ng kwentuhan tungkol kay Troy, sa tito nyang me bulltroop, at sa nasabitan nyang budwire, natulala ako at napatitig sa lips nya. Unti-unting naglapit ang mga ulo namin, nag-uusap ang mga mata, nakakiling ang ulo, umangat ang mga kamay at humawak ako sa batok nya, sya naman sa leeg ko... 5 inches away... 3 inches... 2 inches... 1 tiny inch...
Biglang sumuka ang peste nyang friendship. Habang nakaupo. Sa sariling t-shirt. At sa sofa. At sa sahig. Eeeewww. Hinila namin si friendship sa banyo at dun hinayaang nakayakap kay Mang Doro. Tumuloy kami sa kwarto at naupo sa kama.
No preamble. Basta naramdaman ko na lang, magkadikit na ang mga labi namin, nalasahan ko ang labi nya, lasang redhorse, toblerone at beermate. Nagkapalit-palit na yung mga pulutan, and deliberately eh pinasa nya sa kin yung nginuya nyang mani. Tsaka yung toblerone. Sa mga oras na yun, dumadagundong talaga ang dibdib ko. Tumatayo ang mga balahibo ko, napapikit ako ng tuluyan, and gave in. Wala na kong alam sa nangyayari sa paligid. Basta ang alam ko lang, ang labi ko eh para lang sa labi nya.
Nope, walang kembutan na nangyari. Pero I found our intimacy sweeter than actually making love. Ewan ko ba, parang kahit maghalikan lang kami ng isang buong taon, di ako magugutom.
Tinuloy namin yung inuman, naka-sampung bote kami ng redhorse! At hindi ako nalasing in fairness. While drinking, naghubad sha ng shirt. Mainit daw kasi, so sinuot nya yung sando ko. Then sinuot nya sa kin yung pink t-shirt nya. We continued drinking, talking, kissing, at sa inis nya ke friendship eh mega inisprayan nya ng Glade Air Freshener sa buong katawan at mukha. Nung time na para umuwi, yung green shirt ko na ang sinuot nya, and iniwan nya ang pink t-shirt nya sa kin.
I can't tell yet kung SHA na nga ba. Ang lalaking para sa baklang maton. Sobrang gwapo nya kasi nakaka-insecure. Di ko naman masabi na pera ko lang ang habol nya, kasi wala naman akong pera. Kung ganda at katawan ko naman, hay naku di ko to aaminin kahit kanino, pero sa pagkakataong toh, parang ayoko naman maging ambisyosa. Kung good company ang habol nya, baka yun pwede pa. Kaya nalilito ang baklang maton.
Pero I guess, it's too soon na mag-inarte sa isa na namang "could-be guy"... Siguro sisiguraduhin ko na kung sakali mang maging kami, hindi pera, or sex, or yung pagpapalitan ng laway ang maging pundasyon ng relasyon namin. Siguro this time, I'll play it by ear. Sisiguraduhin kong makikilala nya ang tunay na "essence" ng Baklang Maton, bago ko sha sagutin.
At habang suot ko ngayon ang pink t-shirt nya, napaisip ako.
Kung mahal ko na ba sha? To quote Papa Piolo: "I'm getting there."
At sana, wag nyang sagutin to someday ng "I never got there."
Paumanhin:
Sa mga nakabasa na nitech dati, erase erase muna ang pix ng kuya budwire ha... me eksena.. I'll keep you posted..
10.19.2009
Arigato! Hai!
Dito sa iskwater eh me crush akong Hapon. Acshuali eh junanak ng Hapon. Japayukers si mother. Ishoshogo ko sha sa alias na "Ryusuke"... Ryu na lang at baka kulangin ka ng hangin.
Cutie ang lolo mo, mejo big eyes sha kahit dapat eh singkit. Big eyes na singkit sa dulo. Mashungkad ever lolo mo, suki ng growers at darak. Tsaka siguro cherifer kasi tangkad-sagad ang lolo mo. Bata pa nga lang itu, mga 8 yrs old, charing! Basta pasok pa sha sa quota ng age bracket na allowed sa mga badeth. Alam nyo ba ang age bracket?!
Plus/minus nine. Hanggang jan lang dapat. Pag lagpas na ng nine years, ate matrona ka na. Kundi man matrona eh D.O.M. na yang pinatulan mo kung lagpas nine years ang tanda nya sayo. Kung bakit nine lang, bakit di pa dagdagan? Malay ko. Basta UP prof ang nagsabi sa kin nyan. Kung anu mangd emographics cheverlou mae na reason bakit, wichiririt ng maya! Wit ko alam.
Anyhoo, Si Ryu eh never ko pang nakembot. The simple reason: ayaw nya. Di daw sha katulad ng iba. Di daw sha asal iskwater, kahit tagarito sha. Asal village sha, churi ka. Ako naman eh tipikal na baklang pilipina. Nagmamaganda. "Ayaw mo, wag mo," isplukara ko. "Plentitious ng boylets buffet jan kuya." sabay hawi ng bangs. Di ba Marvin? Ahihihihi...
Pero shempers, ang baklushi eh tipikal na baklushi talaga. Pag nagkakasalubong kami eh mega yaya pa rin ako, pinapakita ko yung legs ko para maakit si kuya. Di naman naaakit, sabihin ba naman na maliligaw raw ang langgam sa binti ko kasi balahibo galore daw akiz. Leche! Manlait ba ng balbon!
Basta tuwing yayayain ko sha na pumasok sa makasaysayang bahay na pinkaloo, eh ayaw nya sumama. Kasi nga, iba sha.
"Babagsak ka rin sa mga palad ko." Sumigaw ako sa langit ng nakadipa habang mag pagkulog at pagkidlat na nagaganap. Sabay tawa ng pang kontrabida.
Makalipas ang ilang buwan, dumating na ang itinakdang panahon. Bwahahahaha! Akin ang huling palakpak. Dahil may pakpak ang balita, me tenga ang daga. Hanudaw?!
"Kuya BM, birhin mo naman tong sirver ko. Kairangan ko kasi ng darawang daan. Uuwi ako sa Antiporo." Swear ganyan talaga mag-speech chenelar si Ryu.
Tiningnan ko sha ng masama. Ano ko? Cebuana? Mlhuiller? Tambunting?! "Ayoko ng bracelet."
"Anong gusto mo? Maganda naman tohng braceret ko. Sige na, isuot mo muna. Tsaka di toh sangra, bibirhin mo taraga." Marapit na kong mahiro sa kanya. Ispruk ng ispruk, wara namang retter L.
This time, ako naman ang tumanggi. Ayoko ng braceret. Gusto ko yung pendant nya. Sa pagitan ng hita. Habang papalayo ako, kumakanta ako ng "ibon mang may layang lumipad, kulungin mo at umiiyak...." sabay gesture ng kamay na parang lumilipad-lipad.
Habang naglalakad ako, nakita ko shang unti-unting humahakbang pasunod sa akin. At maya-maya pa, nakapasok na sha sa bahay na pink.
At dun ay nag-chinchin taberu ako ng bonggang bongga.
Cutie ang lolo mo, mejo big eyes sha kahit dapat eh singkit. Big eyes na singkit sa dulo. Mashungkad ever lolo mo, suki ng growers at darak. Tsaka siguro cherifer kasi tangkad-sagad ang lolo mo. Bata pa nga lang itu, mga 8 yrs old, charing! Basta pasok pa sha sa quota ng age bracket na allowed sa mga badeth. Alam nyo ba ang age bracket?!
Plus/minus nine. Hanggang jan lang dapat. Pag lagpas na ng nine years, ate matrona ka na. Kundi man matrona eh D.O.M. na yang pinatulan mo kung lagpas nine years ang tanda nya sayo. Kung bakit nine lang, bakit di pa dagdagan? Malay ko. Basta UP prof ang nagsabi sa kin nyan. Kung anu mangd emographics cheverlou mae na reason bakit, wichiririt ng maya! Wit ko alam.
Anyhoo, Si Ryu eh never ko pang nakembot. The simple reason: ayaw nya. Di daw sha katulad ng iba. Di daw sha asal iskwater, kahit tagarito sha. Asal village sha, churi ka. Ako naman eh tipikal na baklang pilipina. Nagmamaganda. "Ayaw mo, wag mo," isplukara ko. "Plentitious ng boylets buffet jan kuya." sabay hawi ng bangs. Di ba Marvin? Ahihihihi...
Pero shempers, ang baklushi eh tipikal na baklushi talaga. Pag nagkakasalubong kami eh mega yaya pa rin ako, pinapakita ko yung legs ko para maakit si kuya. Di naman naaakit, sabihin ba naman na maliligaw raw ang langgam sa binti ko kasi balahibo galore daw akiz. Leche! Manlait ba ng balbon!
Basta tuwing yayayain ko sha na pumasok sa makasaysayang bahay na pinkaloo, eh ayaw nya sumama. Kasi nga, iba sha.
"Babagsak ka rin sa mga palad ko." Sumigaw ako sa langit ng nakadipa habang mag pagkulog at pagkidlat na nagaganap. Sabay tawa ng pang kontrabida.
Makalipas ang ilang buwan, dumating na ang itinakdang panahon. Bwahahahaha! Akin ang huling palakpak. Dahil may pakpak ang balita, me tenga ang daga. Hanudaw?!
"Kuya BM, birhin mo naman tong sirver ko. Kairangan ko kasi ng darawang daan. Uuwi ako sa Antiporo." Swear ganyan talaga mag-speech chenelar si Ryu.
Tiningnan ko sha ng masama. Ano ko? Cebuana? Mlhuiller? Tambunting?! "Ayoko ng bracelet."
"Anong gusto mo? Maganda naman tohng braceret ko. Sige na, isuot mo muna. Tsaka di toh sangra, bibirhin mo taraga." Marapit na kong mahiro sa kanya. Ispruk ng ispruk, wara namang retter L.
This time, ako naman ang tumanggi. Ayoko ng braceret. Gusto ko yung pendant nya. Sa pagitan ng hita. Habang papalayo ako, kumakanta ako ng "ibon mang may layang lumipad, kulungin mo at umiiyak...." sabay gesture ng kamay na parang lumilipad-lipad.
Habang naglalakad ako, nakita ko shang unti-unting humahakbang pasunod sa akin. At maya-maya pa, nakapasok na sha sa bahay na pink.
At dun ay nag-chinchin taberu ako ng bonggang bongga.
10.17.2009
Nameless "Could-Be" Guy
I met a nameless guy.
Noong jisang araw eh nasa em-ar-ti akez. Masikip. Mainit. Amoy masipag. Mga pipol ar pipol na masipag. Susko, mabango pa ang pawis ng camel na puyat sa pawis ng mga toh. Buti na lang si Kuya sa side ketch mabango ever mae. Amoy Johnson and Johnson Baby Powderific.
Maya-maya, kinabahan akengkay. Mega waiting for tonayt na lang ang badesa sa magic word na "Huldap toh, puri o pera?" Kasi me nakatutok na matigas na sandata sa tagiliran ko.
Apunte! Fuego!
Ning, butas na ata bewang ko sa tulis ni kuya. Firing squad itu.
Tinitigan ko sha pero ded na si lolo ata peborit indie film ni Kuya. Feelingera ko tuloy eh wichiririt naman ata kembot ang nakatutok. Baka malisyosa lang akez. Eh kaso mo, maya-maya uli eh me pagkiskis nang nagaganap. Kiskis na ate! Dildil galore...
Akalain mo yun?! Ako, si baklang maton, babastusin ng ganun?! Charot. Feel na feel ko kaya. Diniinan ko pa ng bonggang bongga.
Ang kaso mo si Kuya bumubulong-bulong na rin ng mga careless whisper tapos hinihipan nya yung tenga kez. Parang latin pa nga yung iniisplukara eh. Ay mambabarang itu?! Tinanong ko sha, with matching taas ng brown na kilay "¿Qué dijo? No comprendo." Shala..... Latina si bakla. Paduduguin ko ilong neto. Maglalatik ka, latina ako.
"Sabi ko bango ng leeg mo," sabay singhot uli si Kuya. Aba, indecent proposal na toh! Sa gulat ko, napa-weeeeh ako ala-Eugene Domingo. Natawa si Kuya. Kasi naman, nasa Scorpio Nights 3 na kami eh, nauwi pa sa Kimmy Dora.
Eh Cubao na, bababa na ko. So niyaya ko sha. Sabi ko, "Dun muna tayo sa gilid. Palitan tayo ng number." Tsaka laway. Please..... with matching pungay ng mata at basa ng labi. Wa epek!
Biglang na-orkot ang lolo mesh. Okatokat talaga yung expression. Patay, bumalik na ung bangis ng mata ko, akala na naman akeiwa yung holdaper. Aba si pinto pasara na. Beep! Beep! Ayan na yung tunog ultraman ace!
Alangan namang bumaba ako! Matapos nyang makuha ang lahat lahat sa akin?! Ay mali. Di pa kaya nya nakukuha ang lahat lahat sa akin. Kaya stay with me ako sa MRT. What is ten pesos if you're going after your another "could-be destiny".
"Ano name mo?"
"Wala."
Me ganun ba? Wala naman... Hmmmm...
"Ako si BM."
"---------" Silence, pero nakangiti.
"Number mo?" binigay naman nya. Taray, wiririt ang name pero havsung ng cellphone?! Para sure, dinayal ko habang kaharap ko sha. "Sigurista lang." Defensive si baklushi.
"Pag kasing bango mo, dapat talaga sigurista. Mahirap na."
Ay si Kuya nagpapaulan talaga ng gayuma. Sinasalo ko naman lahat. Di man lang ako nagpayong. Aba, pag ikaw pinuri ng gentong level, akuin mo na talaga. Wit mo ng ipapamigay sa iba, minsan lang me mambola teh. Sunggab agad!
"Kung mabango ako, matulis ka naman." sabay dakma...... sa payong. Umuulan kasi. Di ko na kelangang dakmain yung matulis, hanggang ngayon eh nakatutok pa rin sa tadyang ko ang ligaya't aliw nya.
Mula ng maghiwalay kami, hanggang kaninang tumatae ako, eh magkatext kami. Unli call and text dapat. Wicheles ko alam kung mabango ba talaga ako nung time na yun. Wiririt ko rin alam kung halata na ba ang lubak ko sa tadyang. At wichichirit ko rin lalo alam kung "wala" ba talaga namesung nya. Basta hanggang ngayon eh "Wa-i" ang name nya sa nyelpown ko.
Eto ang alam ko: magkikita kami mamaya. Update kita.
Noong jisang araw eh nasa em-ar-ti akez. Masikip. Mainit. Amoy masipag. Mga pipol ar pipol na masipag. Susko, mabango pa ang pawis ng camel na puyat sa pawis ng mga toh. Buti na lang si Kuya sa side ketch mabango ever mae. Amoy Johnson and Johnson Baby Powderific.
Maya-maya, kinabahan akengkay. Mega waiting for tonayt na lang ang badesa sa magic word na "Huldap toh, puri o pera?" Kasi me nakatutok na matigas na sandata sa tagiliran ko.
Apunte! Fuego!
Ning, butas na ata bewang ko sa tulis ni kuya. Firing squad itu.
Tinitigan ko sha pero ded na si lolo ata peborit indie film ni Kuya. Feelingera ko tuloy eh wichiririt naman ata kembot ang nakatutok. Baka malisyosa lang akez. Eh kaso mo, maya-maya uli eh me pagkiskis nang nagaganap. Kiskis na ate! Dildil galore...
Akalain mo yun?! Ako, si baklang maton, babastusin ng ganun?! Charot. Feel na feel ko kaya. Diniinan ko pa ng bonggang bongga.
Ang kaso mo si Kuya bumubulong-bulong na rin ng mga careless whisper tapos hinihipan nya yung tenga kez. Parang latin pa nga yung iniisplukara eh. Ay mambabarang itu?! Tinanong ko sha, with matching taas ng brown na kilay "¿Qué dijo? No comprendo." Shala..... Latina si bakla. Paduduguin ko ilong neto. Maglalatik ka, latina ako.
"Sabi ko bango ng leeg mo," sabay singhot uli si Kuya. Aba, indecent proposal na toh! Sa gulat ko, napa-weeeeh ako ala-Eugene Domingo. Natawa si Kuya. Kasi naman, nasa Scorpio Nights 3 na kami eh, nauwi pa sa Kimmy Dora.
Eh Cubao na, bababa na ko. So niyaya ko sha. Sabi ko, "Dun muna tayo sa gilid. Palitan tayo ng number." Tsaka laway. Please..... with matching pungay ng mata at basa ng labi. Wa epek!
Biglang na-orkot ang lolo mesh. Okatokat talaga yung expression. Patay, bumalik na ung bangis ng mata ko, akala na naman akeiwa yung holdaper. Aba si pinto pasara na. Beep! Beep! Ayan na yung tunog ultraman ace!
Alangan namang bumaba ako! Matapos nyang makuha ang lahat lahat sa akin?! Ay mali. Di pa kaya nya nakukuha ang lahat lahat sa akin. Kaya stay with me ako sa MRT. What is ten pesos if you're going after your another "could-be destiny".
"Ano name mo?"
"Wala."
Me ganun ba? Wala naman... Hmmmm...
"Ako si BM."
"---------" Silence, pero nakangiti.
"Number mo?" binigay naman nya. Taray, wiririt ang name pero havsung ng cellphone?! Para sure, dinayal ko habang kaharap ko sha. "Sigurista lang." Defensive si baklushi.
"Pag kasing bango mo, dapat talaga sigurista. Mahirap na."
Ay si Kuya nagpapaulan talaga ng gayuma. Sinasalo ko naman lahat. Di man lang ako nagpayong. Aba, pag ikaw pinuri ng gentong level, akuin mo na talaga. Wit mo ng ipapamigay sa iba, minsan lang me mambola teh. Sunggab agad!
"Kung mabango ako, matulis ka naman." sabay dakma...... sa payong. Umuulan kasi. Di ko na kelangang dakmain yung matulis, hanggang ngayon eh nakatutok pa rin sa tadyang ko ang ligaya't aliw nya.
Mula ng maghiwalay kami, hanggang kaninang tumatae ako, eh magkatext kami. Unli call and text dapat. Wicheles ko alam kung mabango ba talaga ako nung time na yun. Wiririt ko rin alam kung halata na ba ang lubak ko sa tadyang. At wichichirit ko rin lalo alam kung "wala" ba talaga namesung nya. Basta hanggang ngayon eh "Wa-i" ang name nya sa nyelpown ko.
Eto ang alam ko: magkikita kami mamaya. Update kita.
10.14.2009
Ang Alamat ng Bangs
Noong unang panahon sa kaharian ng Dorincourt, may isang pinagpipitaganang hari na mahal ng mga nasasakupan. Si Lord Cedrick.
Siya ang pinaka-magaling na Hari ng Dorincourt, mula pa sa sa lahi ng mga Tadoy, mula pa noong Tadoy Dynasty, 1654 AD. Ang kanyang mga ninuno ang nagpalaganap ng National Anthem sa Dorincourt: Nagmahal ako ng Bakla.
"Mga tambay lang kami, sawa sa babae. Mga babaeng manloloko, pineperahan lang kami. Kaya ngayon bakla na lang ang aming iibigin. Masarap magmahal ang bakla, o kay sarap damhin!"
Si Lord Cedrick ay may obsession sa kanyang buhok. Araw araw ay iba-ibang ini-sport nyang hairdo.
Kapag Lunes ay french braid with matching tendrils sa gilid ng mukha, to frame his beautiful face. Pag Martes ay naka-shoulder lenght lang sha na naka-fly away ang gilid -- always ready sa pictorials na may "hinangin sa labas" look. Pag Miyerkules ay naka-tease sa harap at layered ang gupit. Pag Huwebes ay punk look naman sha, naka-mohawk at may malaking hikaw na bungo sa ilong.
Pag Biyernes eh kempee naman ang hairstyle nya, me hati sa gitna at mega enhance sha sa look na ito, undercut at me ahit na spiderweb sa ilalim. Pag Saburdey eh Sasha Fierce look ang lolo mo, oh kaya eh Superman look, complete with the "comma" na naka-gel at nakadikit sa noo using the main produce ng Dorincourt -- laway ng baka. At pag Sunday eh unruly naman ang long hair nya, nilagyan ng extension at gulo gulo, para rockstar ang arrive. Punks not dead!
Kakaiba itong si Lord Cedrick. Sa pamumuno nya eh madalas shang makipag-usap sa best friend nya... ang sarili nya. Bumubulong-bulong sha ng mga orasyon, o kaya eh parang may kinukulam. Umiiling iling pa! Minsan yata eh nag-aaway silang dalawa ng sarili nya, kasi nagtatalo sila at nauuwi pa yun minsan sa pagsisigawan.
Pero kahit ganun, mahal si Haring Cedrick ng Dorincourt at ng mga mamamayan nito. Lagi shang nagdadala ng mga male models mula sa Kaharian ng Adonis at pinasasaya ang nag-iisang baklang maton sa Dorincourt. Namumudmod din sha ng mga posters at print ads for details ng mga White Castle Girls para sa mga me attitude na lulurki ng palasyo. Me supply din ng alak para sa nag-iisang lasengga ng kaharian. Pati mga chupa chups at kropek libre din para sa lahat.
Kumpleto ang amenities ng kaharian. May rec area para sa mga mahilig maglaro ng tatsing at pog. Me chowking franchise para sa mga mahilig sa chao fan at dimsum. Pinauso nya rin ang mga cartoons na full ang lips. Ginawa pa nga nyang manager.
Isang araw ay naglabas ng Royal Tru Orange Decree 1044 si Haring Cedrick:
Thou shall not buy a PSP.
Thou shall buy a PS2.
Nagkaroon ng malawakang protesta na dinaluhan ng lahat ng sektor ng Dorincourt. Lahat ng tao at aso ay lumabas ng bahay at nagmartsa sa kalye bilang pag-aaklas. Humingi sila ng tulong sa kalapit na kaharian ng Iskwater.
Maging ang mga kababata ni Lord Cedrick na sina Sarah ang munting bratinella, si Nelo at Patrasche, mga tagabenta ng gatas galing sa dodo ng cow, sina Jolikor at Dougal, the royal pets, si Doerimon at Nobita naki-rally din, si Mojacko tumigil muna sa pagsigaw ng "moja-moja! modta-modta!"
He doesn't have a no choice. Dahil sa kaguluhang naganap, napilitang magparaya ang hari. At noon ngang hapon ng Oktubre, bumili sha ng PSP. Muling nanumbalik ang sigla sa kaharian. Natigil ang kaguluhan at nagbalik ang kapayapaan.
Ngunit ang hari ay na-depressed. Unti-unting dinapuan ng malubhang sakit na di maipaliwanag ng mga doktor sa intellicare. Bigla bigla shang bumabagsak sa upuan at nakakatulog sa gitna ng pagte-treadmill. Hindi na nya nagagamit ang kapangyarihan nyang taglay -- mapalambot ang puso ng mga masasamang tao. And worse, di na sha nakakapag-ayos ng buhok. Humaba na ito nang humaba at iniipit na lang nya sa tenga.
Ilang paham at pantas at manggagamot ang ipinatawag. Pinakantahan sha sa Ibong Adarna. Pinainom ng viagra. Pinainom ng sleeping pills. Wa epek. Loss. Ayaw pa rin gumaling ng hari.
Isang araw ay may dumating na mahiwagang matanda. Nagniningning ang kanyang mga mata, at kumikislap ang kanyang hawak na gunting. "Hey you, I will be teking ker op yor prablem. I wil meyk yor layp beri gud. I will kat yer heyr." sabi ni Manay Ricky.
Ginupitan ang Haring Cedrick ng isang kakaibang gupit. Parang bunot sa gilid at likod, subalit may buhok na pantay na tumatakip sa noo. Biglang lumakas ang hari. Sa di maipaliwanag na dahilan ay nanumbalik ang kanyang kalusugan at nagdiwang ang lahat ng mamamayan ng Dorincourt.
Hindi nila malaman kung anong itatawag sa hairstyle na ito. Lahat ng mamamayan ay nagpagupit din ng ganitong gupit. Pero wala pa ring makapagsabi kung anong ipapangalan nila sa cut na ito.
Sa unang araw ng pagharap ni Haring Cedrick sa kanyang nasasakupan, isang entablado ang na-erect para sa talumpati. Habang inaawit nila ang National Anthem ng Dorincourt, ay biglang umalingawngaw ang isang putok.
Bang! Bang! Bang!
Binaril si Lord Cedrick! May tama sha ng bala sa dibdib at ilang sandali pa ay binawian na sha ng buhay. Naiwan ang lahat ng mamamayan na tulala at walang imik. Ume-echo pa sa pandinig nila ang karirinig lang na tunog. Bang! Bang! Bang!
Nagluksa ang buong Dorincourt. Ang tanging nasabi ng lahat ay "bang! bang! bang!" dahil na-trauma ang lahat. Ang mga karatig na kaharian ay nakiramay at nakipaglibing. Subalit sila'y nagtataka sa sinasabi ng mga tao. Inakala nila na "bang! bang! bang!" ang tawag sa iisang hairdo ng buong kaharian.
Mula nga noon, nauso ang hairstyle na may "bang-bang-bang". Sa tulong ng rules sa grammar pag plural, tinawag na itong "bangs" bilang pag-alala sa isang dakilang lahi. At sa isang dakilang lider. Si Lord Cedrick ng Dorincourt.
Siya ang pinaka-magaling na Hari ng Dorincourt, mula pa sa sa lahi ng mga Tadoy, mula pa noong Tadoy Dynasty, 1654 AD. Ang kanyang mga ninuno ang nagpalaganap ng National Anthem sa Dorincourt: Nagmahal ako ng Bakla.
"Mga tambay lang kami, sawa sa babae. Mga babaeng manloloko, pineperahan lang kami. Kaya ngayon bakla na lang ang aming iibigin. Masarap magmahal ang bakla, o kay sarap damhin!"
Si Lord Cedrick ay may obsession sa kanyang buhok. Araw araw ay iba-ibang ini-sport nyang hairdo.
Kapag Lunes ay french braid with matching tendrils sa gilid ng mukha, to frame his beautiful face. Pag Martes ay naka-shoulder lenght lang sha na naka-fly away ang gilid -- always ready sa pictorials na may "hinangin sa labas" look. Pag Miyerkules ay naka-tease sa harap at layered ang gupit. Pag Huwebes ay punk look naman sha, naka-mohawk at may malaking hikaw na bungo sa ilong.
Pag Biyernes eh kempee naman ang hairstyle nya, me hati sa gitna at mega enhance sha sa look na ito, undercut at me ahit na spiderweb sa ilalim. Pag Saburdey eh Sasha Fierce look ang lolo mo, oh kaya eh Superman look, complete with the "comma" na naka-gel at nakadikit sa noo using the main produce ng Dorincourt -- laway ng baka. At pag Sunday eh unruly naman ang long hair nya, nilagyan ng extension at gulo gulo, para rockstar ang arrive. Punks not dead!
Kakaiba itong si Lord Cedrick. Sa pamumuno nya eh madalas shang makipag-usap sa best friend nya... ang sarili nya. Bumubulong-bulong sha ng mga orasyon, o kaya eh parang may kinukulam. Umiiling iling pa! Minsan yata eh nag-aaway silang dalawa ng sarili nya, kasi nagtatalo sila at nauuwi pa yun minsan sa pagsisigawan.
Pero kahit ganun, mahal si Haring Cedrick ng Dorincourt at ng mga mamamayan nito. Lagi shang nagdadala ng mga male models mula sa Kaharian ng Adonis at pinasasaya ang nag-iisang baklang maton sa Dorincourt. Namumudmod din sha ng mga posters at print ads for details ng mga White Castle Girls para sa mga me attitude na lulurki ng palasyo. Me supply din ng alak para sa nag-iisang lasengga ng kaharian. Pati mga chupa chups at kropek libre din para sa lahat.
Kumpleto ang amenities ng kaharian. May rec area para sa mga mahilig maglaro ng tatsing at pog. Me chowking franchise para sa mga mahilig sa chao fan at dimsum. Pinauso nya rin ang mga cartoons na full ang lips. Ginawa pa nga nyang manager.
Isang araw ay naglabas ng Royal Tru Orange Decree 1044 si Haring Cedrick:
Thou shall not buy a PSP.
Thou shall buy a PS2.
Nagkaroon ng malawakang protesta na dinaluhan ng lahat ng sektor ng Dorincourt. Lahat ng tao at aso ay lumabas ng bahay at nagmartsa sa kalye bilang pag-aaklas. Humingi sila ng tulong sa kalapit na kaharian ng Iskwater.
Maging ang mga kababata ni Lord Cedrick na sina Sarah ang munting bratinella, si Nelo at Patrasche, mga tagabenta ng gatas galing sa dodo ng cow, sina Jolikor at Dougal, the royal pets, si Doerimon at Nobita naki-rally din, si Mojacko tumigil muna sa pagsigaw ng "moja-moja! modta-modta!"
He doesn't have a no choice. Dahil sa kaguluhang naganap, napilitang magparaya ang hari. At noon ngang hapon ng Oktubre, bumili sha ng PSP. Muling nanumbalik ang sigla sa kaharian. Natigil ang kaguluhan at nagbalik ang kapayapaan.
Ngunit ang hari ay na-depressed. Unti-unting dinapuan ng malubhang sakit na di maipaliwanag ng mga doktor sa intellicare. Bigla bigla shang bumabagsak sa upuan at nakakatulog sa gitna ng pagte-treadmill. Hindi na nya nagagamit ang kapangyarihan nyang taglay -- mapalambot ang puso ng mga masasamang tao. And worse, di na sha nakakapag-ayos ng buhok. Humaba na ito nang humaba at iniipit na lang nya sa tenga.
Ilang paham at pantas at manggagamot ang ipinatawag. Pinakantahan sha sa Ibong Adarna. Pinainom ng viagra. Pinainom ng sleeping pills. Wa epek. Loss. Ayaw pa rin gumaling ng hari.
Isang araw ay may dumating na mahiwagang matanda. Nagniningning ang kanyang mga mata, at kumikislap ang kanyang hawak na gunting. "Hey you, I will be teking ker op yor prablem. I wil meyk yor layp beri gud. I will kat yer heyr." sabi ni Manay Ricky.
Ginupitan ang Haring Cedrick ng isang kakaibang gupit. Parang bunot sa gilid at likod, subalit may buhok na pantay na tumatakip sa noo. Biglang lumakas ang hari. Sa di maipaliwanag na dahilan ay nanumbalik ang kanyang kalusugan at nagdiwang ang lahat ng mamamayan ng Dorincourt.
Hindi nila malaman kung anong itatawag sa hairstyle na ito. Lahat ng mamamayan ay nagpagupit din ng ganitong gupit. Pero wala pa ring makapagsabi kung anong ipapangalan nila sa cut na ito.
Sa unang araw ng pagharap ni Haring Cedrick sa kanyang nasasakupan, isang entablado ang na-erect para sa talumpati. Habang inaawit nila ang National Anthem ng Dorincourt, ay biglang umalingawngaw ang isang putok.
Bang! Bang! Bang!
Binaril si Lord Cedrick! May tama sha ng bala sa dibdib at ilang sandali pa ay binawian na sha ng buhay. Naiwan ang lahat ng mamamayan na tulala at walang imik. Ume-echo pa sa pandinig nila ang karirinig lang na tunog. Bang! Bang! Bang!
Nagluksa ang buong Dorincourt. Ang tanging nasabi ng lahat ay "bang! bang! bang!" dahil na-trauma ang lahat. Ang mga karatig na kaharian ay nakiramay at nakipaglibing. Subalit sila'y nagtataka sa sinasabi ng mga tao. Inakala nila na "bang! bang! bang!" ang tawag sa iisang hairdo ng buong kaharian.
Mula nga noon, nauso ang hairstyle na may "bang-bang-bang". Sa tulong ng rules sa grammar pag plural, tinawag na itong "bangs" bilang pag-alala sa isang dakilang lahi. At sa isang dakilang lider. Si Lord Cedrick ng Dorincourt.
10.08.2009
Sh!t Happens (Edited Verzion)
"When shit happens, what can be worse? It's when shit hits the electric fan."
Bat pa puro jerbaks ang bukambibig ko ngayonchi? Kasi kanina eh napagnilay-nilayan ketch na talagang relevant ang jerbs sa lyfsung ng tae, este tao.Para yang pag-ibig eh. Iba ibang kategorya, iba ibang texture, iba ibang kulay, iba ibang lasa (eeeewww). Heto ang listahan:
Big Blag -- ito yung anak na isang ire lang, ubos na agad lahat ng paghihirap mo. At sa sobrang laki nya eh mararamdaman mo pa yung pagtalsik ng tubig doro sa pang-upo mo. Blag! talaga ang sound effects nito nini. At mapapahinga ka ng malalim after ng pakikibaka.
Parang whirlwind romance. Isang mitetang pa lang, this is it na agad ang drama nyo. Kasal agad ang topic, first dinner pa lang?! Yung feeling na kayo na talaga sa bandang huli, at sure ka na dahil nagkita na kayo eh eto na yung one true love at greatest love of all time mo. Di ka na kakabahan na baka kabagan ka, kasi nakita mo na sha.
Slush -- hmm, parang slush talaga itung next poopoo natin. Kasi pag-upo mo pa lang eh parang basang basa ang pinapanganak mo. Pero di ka naman nagtatae. Malapit pa lang. It's a sign from the gods na malapit ka nang magkasakit, or nasobrahan ka sa kangkong kaya puro fiber ang pinapanganak mo.
Sa love naman, pag mamasa-masa ang eksena nyo, meaning lagi kang umiiyak or ngumangawa, ate mag-vitamins ka na. Kasi me sakit na rin ang relasyon nyo. Malapit nang mauwi sa kombulsyon ito, kaya agapan habang maaga. Ang constant na pagluha sa isang relasyon ay sign na may problema kayo.
Islaw Palitaw -- naranasan mo na toh I'm sure. Yung buhos ka na ng buhos eh lumilitaw pa rin uli si Kaka. Parang palitaw lang, lulubog ng konti sa ilalim, tapos bago ka makaalis eh andun na uli. Parang nang-aasar lang. Ayaw magpa-flush.
Isang makulit na manliligaw? Isang masugid na tagahanga? Isang stalker? Maganda ka ba? Kung feeling mo eh mejo maganda ka, baka nga meron ka neto. Yung kahit anong gawin mong taboy eh litaw pa rin ng litaw si Kuya. Aba nena, wag mashado itaboy. Sige ka baka sa sobrang pagka-choosy mo, ikaw yung i-flush ni Kuya sa inodoro.
Pooplets -- ala-kambing na poopoo. Kainis kaya umire ng ganito. Yung effort ka ng effort, tapos pag napasilip ka eh parang maltsers lang yung pinanganak mo. At feeling mo eh marami pang naiwan sa sinapupunan mo, di mo lang mailabas lahat. Nagmamaganda si tae.
Ito naman ay comparable sa isang lihim na pagsinta sa isang kaibigan. Lalo na pag bestfriends kayo. Ate, paunti-unti mega show ka ng iyong feelings. So I hid inside, till I almost die ang theme song mo forever. Lalo na kung pareho kayong lalaki! AY kung ako sayo, dakmain mo na gurl. Pag nagalit, sabihin mo nananaginip ka lang, kala mo dyoga yung dinadakma mo. Pag yung dinakma mo yung nagalit, eh di gora na. Tapos dapat pag-usapan nyo agad para walang ilang effect afterwards. Magtoka na kayo kung sino naman ang dadakma next time.
Normal Delivery -- eto ang pinaka-peaceful sa lahat ng jerbs. In short boring. Wala lang, Umupo, umire, naghugas, nagkandirit, umalis. Eto eh me normal na bowel movement. Siguro yung a-e-i-o-u nya sa tyan eh ok na ok. Sagana sa yakult si bakla. O kaya eh namimili ng Lactobacilli Shirota Strain si beki sa Quiapo.
Pwede to sa mga taong me normal na kembot. Pwedeng single sha at keri lang, kuntento sha sa pagfi-finger (choz!) Pwede ring me constant fubu sha na lagi nyang nahihingan ng supply ng bitaminang pampalinaw ng mata. Basta normal lang ang buhay nya.
Long Labor -- susko day! Forty-five minutes mo nang ka-chat si Mang Doro eh wit pa rin sha dinedeliver. Ilang pocketbook na eh ayaw pa rin magsimula ng chapter one ng poopoo mo. At ire ka ng ire, pero wai lumalabas, pero masakit naman tyanenat mo. Ning, baka naman gutom ka, or baka naman super pokpokita ka, kaya minsan feeling mo lagi manganganak ka, yun pala eh na-miss mo lang yung plug na kembot ni kuya sa kipay mo.
Eto naman ay para sa mga single na atat. Yung anshugal shugal na eh wala pa ring bowa. Yung antanda tanda na eh wit pa rin nakakatikim ng kembang. Yung mga thunders na teenager pa yung last time. At yung mga matrony na tigang at uhaw sa pagmamahal. Pede rin dito yung matagal na crush si Kuya pero di makaporma kasi baka jombagin sha bigla. Kaya waiting for you na lang ang drama nya.
Nasa attitude lang yan -- pwedeng nasa paraan ng pag-upo, pwedeng it's a habit na manganak pag ganitong specific time ng umaga, pwedeng tumityempo lang pag malapit na lumabas, pwedeng sabay sa paliligo. basta nasa attitude lang yan. Kung di ka primadonna, di rin primadonna ang jerbaks mo.
Shempre sa lovelife, ganun din. Kung single ka, eh di maghintay -- o kaya eh lumandi ka para magkabowa. Kung me bowa ka na, eh di alagaan mo, dapat constant ang dilig para di mamatay. Kung kaka-break pa lang, eh mahalin ang sarili para sa susunod eh handa ka na. At kung malandi ka at sabay-sabay ang bowa at kembang mo, aba eh gudlak. Tandaan, nasa attitude lang yan.
Time Bomb -- eto delikado. Lalo na pag wrong place at a wrong time ang eksena mo. Kung nasa meeting ka, o kaya eh nasa mrt, tapos bigla pang nasira ang tren. O kaya eh me delubyong nagaganap, at mas malala na kung sa gitna ng kembangan eh bigla kang mapautot at alam mong poopoo na ang kasunod, bekz, tumakbo ka na sa banyo at kumanta ng "please release me let me go".
Sa relasyon, me mga gentong eksena eh. Yung alam mong anytym eh mag-aaway kayo or mag-kakabadtripan kayo. Kung ako sayo, harapin mo na habang maaga. Para wag kang mahirapan sa gitna ng kasarapan. Haggard naman kung bigla shang sumabog sa gitna ng Luneta di ba? Ayusin ang gusot, para ang kembot, makalusot.
Warning Signs -- utot pa lang, tae na. Aba pag ganito ang leveling ng utot mo, malapit ka nang manganak vaklushi, i-admit mo na ang sarili mo sa banyo. Me intellicare at maxicare ka naman eh! Kesa hintayin mo pang maranasan ang utot na "wet and wild". Akala mo wala, pero meron! Meron! Meron!
Katulad din sa magbobowa. Pag si kuya eh madalas isangla ang ref mo, microwave, washing machine, tangke ng gas at nipper mo, di mo na-misplace yun teh. Binenta na ni kuya yun. Baka ang boyfriend mo eh me boyfriend nang iba. Mag-ingat ka. Uso yan ngayon, alam mo yan.
Appear-disappear-one half-one fourth -- Parang wala lang. Naramdaman mo na me pinanganak ka nung oras na yun, pero pagsilip mo sa ilalim, wala na. San sha nagpunta? Malay ko. Tae mo yun eh. Ikaw maghanap.
Ganun din sa bowa, or sa prospect bowa. Yung iba, pagkatapos kumembot eh nawawala na. Aba madalas kong maranasan toh ha. Katawan ko lang talaga ang habol nila. Mga hayup sila. Binaboy nila ako. Charot! O kaya naman eh mga "anonymous commenter" na mega yaya ng date tapos eh disappear na sila matapos kang kiligin at umasang mapipitas ka na rin, charot! Me ganun?! Aba keri lang na mawala sha after ng bembang, pero sana wag din mawala mga petals ko di ba?
A Long and Winding Road -- eto naman yung mahabang proseso ng pag-ire. At ramdam na ramdam mo yung paglabas ng isang sawa sa bahay-tae mo. Tipong ayaw mong putulin kasi feeling mo eh bitin pag naputol. Kaya effort ka talaga, wit kang hihinga para buong buo mo shang mailuwal. And then saka ka pa lang makakahinga ng maluwag, may ngiti sa labi - iyo ang tagumpay.
Katumbas naman ito ng isang long courtship. Anumpetcha na nagpapakipot pa rin. O kaya eh 48 years na iniingat-ingatan mo pa rin ang petals mo. Aba ipapitas mo na yan! O kaya eh ipitin mo sa dictionary para potpouri. Ang ligawan na ito eh mejo nakakainip, makapigil hininga at kapana-panabik. Pero pag nakamit mo namn, sulit. Finger licking good, pwamis.
Rock On! -- ay nini, eto yung tinatawag na tubol, o tibi. Haggard sa pag-ire, at paglabas eh mapapasigaw ka ng "it's a boy!" Parang napunit sa dalawa ang pwerta mo, pero sulit kasi ang gaan gaan ng feeling mo after, at sunod na uli sa galaw ang hair mo.
Siguro eto naman yung gus2ng gus2 mo ng kumawala sa isang kembutan, pero ayaw pa nya ipahugot. Gus2 mo na matulog pero gus2 pa nya tumambling. O kaya eh gus2 mo na makipag-break pero gus2 pa nya mag-jackstone. Aba tapatin mo na kasi. Wag nang mahiya, para masabi mo na rin: I survived.
Encore -- ah eto me sakit ka na talaga. Kakahugas mo pa lang, nasa pigi pa lang ang undies mo, ibababa mo na uli kasi nararamdaman mo na ang second coming. At mas malaki pa sha kesa sa nauna. Kasi naman pag me gento wag na umalis sa banyo. Mag-camping ka muna dun, baon ka pork and beans tsaka noodles. Tsaka gas mask kasi sigurado mamamatay ka, not sa bacteria.. sa amoy ka maka-cardiac arrest.
Tanga. Yun naman ang tawag sa relasyong ganito. Alam nang me diarhea, di pa uminom ng bactidol o kaya eh zonrox. Aba ate matuto ka naman sa katangahan mo. Yung isang beses, ok lang. Yung pangalawa, mejo kainis na. Aba kung 16 na ang naging bowa mo at lahat eh ginago ka, ning iuntog mo na sa pader yang ulo mo tutal wala namang laman.
Tired and Weary -- Itu naman eh inde yung itsura ng pinanganak mo, kundi yung feeling after mong makipagbuno kay Ginoong Ino-D. Pagod na pagod, drained of energy at parang ninakawan ka ng lakas. Para bang itinae mo na ang tae ng buong barangay.
Kadalasan, nangyayari naman ito pag nasagad na at napuno na ang salop. Eh di kalusin mo na. Ilabas mo na lahat ng sama ng loob mo, pag super duper pagod ka na, aba... Let go.
And lastly:
Siksik, liglig at umaapaw -- ang tagal mo nang nakaupo, meron pa rin. At iba na ang tunog ng pagbagsak. Parang di na sa tubig. Pag ganito, aba eh buhusan mo na.
Kung sa bowa at kembot naman, masarap yan sa una kasi super nagmamahalan at nagtitikiman kayo. Pero pag sumobra na, aba eh distancia amigo ka muna. Pasyal pasyal mga miron. Para makadiskarte ka ng mahusay. Pag klaro na, gora na uli. Para makarami hehehe.
Eh ano nga ba ang kaibahan ng tae sa pag-ibig? Siguro isa lang. Ang tae kailangan ilabas para makabuti sa katawan. Ang pag-ibig, dapat ipaglaban.
- Rose Tan
Bat pa puro jerbaks ang bukambibig ko ngayonchi? Kasi kanina eh napagnilay-nilayan ketch na talagang relevant ang jerbs sa lyfsung ng tae, este tao.Para yang pag-ibig eh. Iba ibang kategorya, iba ibang texture, iba ibang kulay, iba ibang lasa (eeeewww). Heto ang listahan:
Big Blag -- ito yung anak na isang ire lang, ubos na agad lahat ng paghihirap mo. At sa sobrang laki nya eh mararamdaman mo pa yung pagtalsik ng tubig doro sa pang-upo mo. Blag! talaga ang sound effects nito nini. At mapapahinga ka ng malalim after ng pakikibaka.
Parang whirlwind romance. Isang mitetang pa lang, this is it na agad ang drama nyo. Kasal agad ang topic, first dinner pa lang?! Yung feeling na kayo na talaga sa bandang huli, at sure ka na dahil nagkita na kayo eh eto na yung one true love at greatest love of all time mo. Di ka na kakabahan na baka kabagan ka, kasi nakita mo na sha.
Slush -- hmm, parang slush talaga itung next poopoo natin. Kasi pag-upo mo pa lang eh parang basang basa ang pinapanganak mo. Pero di ka naman nagtatae. Malapit pa lang. It's a sign from the gods na malapit ka nang magkasakit, or nasobrahan ka sa kangkong kaya puro fiber ang pinapanganak mo.
Sa love naman, pag mamasa-masa ang eksena nyo, meaning lagi kang umiiyak or ngumangawa, ate mag-vitamins ka na. Kasi me sakit na rin ang relasyon nyo. Malapit nang mauwi sa kombulsyon ito, kaya agapan habang maaga. Ang constant na pagluha sa isang relasyon ay sign na may problema kayo.
Islaw Palitaw -- naranasan mo na toh I'm sure. Yung buhos ka na ng buhos eh lumilitaw pa rin uli si Kaka. Parang palitaw lang, lulubog ng konti sa ilalim, tapos bago ka makaalis eh andun na uli. Parang nang-aasar lang. Ayaw magpa-flush.
Isang makulit na manliligaw? Isang masugid na tagahanga? Isang stalker? Maganda ka ba? Kung feeling mo eh mejo maganda ka, baka nga meron ka neto. Yung kahit anong gawin mong taboy eh litaw pa rin ng litaw si Kuya. Aba nena, wag mashado itaboy. Sige ka baka sa sobrang pagka-choosy mo, ikaw yung i-flush ni Kuya sa inodoro.
Pooplets -- ala-kambing na poopoo. Kainis kaya umire ng ganito. Yung effort ka ng effort, tapos pag napasilip ka eh parang maltsers lang yung pinanganak mo. At feeling mo eh marami pang naiwan sa sinapupunan mo, di mo lang mailabas lahat. Nagmamaganda si tae.
Ito naman ay comparable sa isang lihim na pagsinta sa isang kaibigan. Lalo na pag bestfriends kayo. Ate, paunti-unti mega show ka ng iyong feelings. So I hid inside, till I almost die ang theme song mo forever. Lalo na kung pareho kayong lalaki! AY kung ako sayo, dakmain mo na gurl. Pag nagalit, sabihin mo nananaginip ka lang, kala mo dyoga yung dinadakma mo. Pag yung dinakma mo yung nagalit, eh di gora na. Tapos dapat pag-usapan nyo agad para walang ilang effect afterwards. Magtoka na kayo kung sino naman ang dadakma next time.
Normal Delivery -- eto ang pinaka-peaceful sa lahat ng jerbs. In short boring. Wala lang, Umupo, umire, naghugas, nagkandirit, umalis. Eto eh me normal na bowel movement. Siguro yung a-e-i-o-u nya sa tyan eh ok na ok. Sagana sa yakult si bakla. O kaya eh namimili ng Lactobacilli Shirota Strain si beki sa Quiapo.
Pwede to sa mga taong me normal na kembot. Pwedeng single sha at keri lang, kuntento sha sa pagfi-finger (choz!) Pwede ring me constant fubu sha na lagi nyang nahihingan ng supply ng bitaminang pampalinaw ng mata. Basta normal lang ang buhay nya.
Long Labor -- susko day! Forty-five minutes mo nang ka-chat si Mang Doro eh wit pa rin sha dinedeliver. Ilang pocketbook na eh ayaw pa rin magsimula ng chapter one ng poopoo mo. At ire ka ng ire, pero wai lumalabas, pero masakit naman tyanenat mo. Ning, baka naman gutom ka, or baka naman super pokpokita ka, kaya minsan feeling mo lagi manganganak ka, yun pala eh na-miss mo lang yung plug na kembot ni kuya sa kipay mo.
Eto naman ay para sa mga single na atat. Yung anshugal shugal na eh wala pa ring bowa. Yung antanda tanda na eh wit pa rin nakakatikim ng kembang. Yung mga thunders na teenager pa yung last time. At yung mga matrony na tigang at uhaw sa pagmamahal. Pede rin dito yung matagal na crush si Kuya pero di makaporma kasi baka jombagin sha bigla. Kaya waiting for you na lang ang drama nya.
Nasa attitude lang yan -- pwedeng nasa paraan ng pag-upo, pwedeng it's a habit na manganak pag ganitong specific time ng umaga, pwedeng tumityempo lang pag malapit na lumabas, pwedeng sabay sa paliligo. basta nasa attitude lang yan. Kung di ka primadonna, di rin primadonna ang jerbaks mo.
Shempre sa lovelife, ganun din. Kung single ka, eh di maghintay -- o kaya eh lumandi ka para magkabowa. Kung me bowa ka na, eh di alagaan mo, dapat constant ang dilig para di mamatay. Kung kaka-break pa lang, eh mahalin ang sarili para sa susunod eh handa ka na. At kung malandi ka at sabay-sabay ang bowa at kembang mo, aba eh gudlak. Tandaan, nasa attitude lang yan.
Time Bomb -- eto delikado. Lalo na pag wrong place at a wrong time ang eksena mo. Kung nasa meeting ka, o kaya eh nasa mrt, tapos bigla pang nasira ang tren. O kaya eh me delubyong nagaganap, at mas malala na kung sa gitna ng kembangan eh bigla kang mapautot at alam mong poopoo na ang kasunod, bekz, tumakbo ka na sa banyo at kumanta ng "please release me let me go".
Sa relasyon, me mga gentong eksena eh. Yung alam mong anytym eh mag-aaway kayo or mag-kakabadtripan kayo. Kung ako sayo, harapin mo na habang maaga. Para wag kang mahirapan sa gitna ng kasarapan. Haggard naman kung bigla shang sumabog sa gitna ng Luneta di ba? Ayusin ang gusot, para ang kembot, makalusot.
Warning Signs -- utot pa lang, tae na. Aba pag ganito ang leveling ng utot mo, malapit ka nang manganak vaklushi, i-admit mo na ang sarili mo sa banyo. Me intellicare at maxicare ka naman eh! Kesa hintayin mo pang maranasan ang utot na "wet and wild". Akala mo wala, pero meron! Meron! Meron!
Katulad din sa magbobowa. Pag si kuya eh madalas isangla ang ref mo, microwave, washing machine, tangke ng gas at nipper mo, di mo na-misplace yun teh. Binenta na ni kuya yun. Baka ang boyfriend mo eh me boyfriend nang iba. Mag-ingat ka. Uso yan ngayon, alam mo yan.
Appear-disappear-one half-one fourth -- Parang wala lang. Naramdaman mo na me pinanganak ka nung oras na yun, pero pagsilip mo sa ilalim, wala na. San sha nagpunta? Malay ko. Tae mo yun eh. Ikaw maghanap.
Ganun din sa bowa, or sa prospect bowa. Yung iba, pagkatapos kumembot eh nawawala na. Aba madalas kong maranasan toh ha. Katawan ko lang talaga ang habol nila. Mga hayup sila. Binaboy nila ako. Charot! O kaya naman eh mga "anonymous commenter" na mega yaya ng date tapos eh disappear na sila matapos kang kiligin at umasang mapipitas ka na rin, charot! Me ganun?! Aba keri lang na mawala sha after ng bembang, pero sana wag din mawala mga petals ko di ba?
A Long and Winding Road -- eto naman yung mahabang proseso ng pag-ire. At ramdam na ramdam mo yung paglabas ng isang sawa sa bahay-tae mo. Tipong ayaw mong putulin kasi feeling mo eh bitin pag naputol. Kaya effort ka talaga, wit kang hihinga para buong buo mo shang mailuwal. And then saka ka pa lang makakahinga ng maluwag, may ngiti sa labi - iyo ang tagumpay.
Katumbas naman ito ng isang long courtship. Anumpetcha na nagpapakipot pa rin. O kaya eh 48 years na iniingat-ingatan mo pa rin ang petals mo. Aba ipapitas mo na yan! O kaya eh ipitin mo sa dictionary para potpouri. Ang ligawan na ito eh mejo nakakainip, makapigil hininga at kapana-panabik. Pero pag nakamit mo namn, sulit. Finger licking good, pwamis.
Rock On! -- ay nini, eto yung tinatawag na tubol, o tibi. Haggard sa pag-ire, at paglabas eh mapapasigaw ka ng "it's a boy!" Parang napunit sa dalawa ang pwerta mo, pero sulit kasi ang gaan gaan ng feeling mo after, at sunod na uli sa galaw ang hair mo.
Siguro eto naman yung gus2ng gus2 mo ng kumawala sa isang kembutan, pero ayaw pa nya ipahugot. Gus2 mo na matulog pero gus2 pa nya tumambling. O kaya eh gus2 mo na makipag-break pero gus2 pa nya mag-jackstone. Aba tapatin mo na kasi. Wag nang mahiya, para masabi mo na rin: I survived.
Encore -- ah eto me sakit ka na talaga. Kakahugas mo pa lang, nasa pigi pa lang ang undies mo, ibababa mo na uli kasi nararamdaman mo na ang second coming. At mas malaki pa sha kesa sa nauna. Kasi naman pag me gento wag na umalis sa banyo. Mag-camping ka muna dun, baon ka pork and beans tsaka noodles. Tsaka gas mask kasi sigurado mamamatay ka, not sa bacteria.. sa amoy ka maka-cardiac arrest.
Tanga. Yun naman ang tawag sa relasyong ganito. Alam nang me diarhea, di pa uminom ng bactidol o kaya eh zonrox. Aba ate matuto ka naman sa katangahan mo. Yung isang beses, ok lang. Yung pangalawa, mejo kainis na. Aba kung 16 na ang naging bowa mo at lahat eh ginago ka, ning iuntog mo na sa pader yang ulo mo tutal wala namang laman.
Tired and Weary -- Itu naman eh inde yung itsura ng pinanganak mo, kundi yung feeling after mong makipagbuno kay Ginoong Ino-D. Pagod na pagod, drained of energy at parang ninakawan ka ng lakas. Para bang itinae mo na ang tae ng buong barangay.
Kadalasan, nangyayari naman ito pag nasagad na at napuno na ang salop. Eh di kalusin mo na. Ilabas mo na lahat ng sama ng loob mo, pag super duper pagod ka na, aba... Let go.
And lastly:
Siksik, liglig at umaapaw -- ang tagal mo nang nakaupo, meron pa rin. At iba na ang tunog ng pagbagsak. Parang di na sa tubig. Pag ganito, aba eh buhusan mo na.
Kung sa bowa at kembot naman, masarap yan sa una kasi super nagmamahalan at nagtitikiman kayo. Pero pag sumobra na, aba eh distancia amigo ka muna. Pasyal pasyal mga miron. Para makadiskarte ka ng mahusay. Pag klaro na, gora na uli. Para makarami hehehe.
Eh ano nga ba ang kaibahan ng tae sa pag-ibig? Siguro isa lang. Ang tae kailangan ilabas para makabuti sa katawan. Ang pag-ibig, dapat ipaglaban.
Subscribe to:
Posts (Atom)