My Utoy

Kung ang Mara Clara ang Ina ng Philippine Teleserye, si BM naman ang ina ng Iskwater. Mara, Clara, Via, Selina, Mutya, Agua, Bendita, pati na Kris at Korina, rolled into one. Hihihi...

Impernes, feel na feel ko lang talaga ang Mara Clara. Nakikiiyak ako sa bawat ngalngal ni Mara, nakikibunyi ako sa lahat ng kamalditahan ni Clara, gigil na gigil ako sa pagka-gullible ni Alvira, touched na touched ako sa pagka-ina ni Susan, bet na bet ko ang kabaklaan ni Aling Lupe, suklam na suklam ako sa kademonyohan ni Gary, at kilig na kilig ako sa ka-kyutan ni Christian.

Oh di ba, affected na affected ako ng Mara Clara. Kesa mag-emote ako sa sarili kong buhay, makiki-emote na lang ako sa dalawang batang ipinagpalit ang tadhana.





Sorry ka Mara, may Utoy din ako! Akala mo ikaw lang ang mayroon? At ang Utoy ko, Ineng ang tawag sa kin! Mas sweet kami kesa sa inyo ni Christian!

Bago ang lahat ng kaartehan ko last week, nagpunta muna ko sa Batangas two weeks ago. Yung sisteret ng Nanay Dominga, bale Tita Lola ko, eh sumakabilang buhay na. Kahit waley na kong andabelles, goraboomboomlei pa rin para makiramay. Me isa pa pala kong kwento sa lamay ditey sa Iskwater, kwento ko mamaya promise.

Kasama si Tita Valentina, gora na kami sa bukid. Sakto, sa kanto pa lang nakasabay na namin ang isa sa mga forbidden lust ko. Mai-blog nga rin to mamaya. Dalawa na promise ko ha! At "mamaya" pa talaga ang gusto ko nyahahaha! 2nd cousin ko kasi ang lolo mo, pero cutie naman talaga si lust-worthy cousin. Nai-set ko na ang expectation na nasa bukid ako, at me nomoan mamaya, yey!

Dumaan muna kami kila Gloria at naki-lafang. Dun kasi maraming fudang kaya dun kami unang umistasyon. Then proceed na sa ancestral house. Shet! Naka-lock! Waley si Corazon! Kinailangan ko pang mag-akyat butiki sa 2nd floor para maka-josok kami sa loob. Sabagay, alangan namang pumasok kami sa labas. Shunga!

Nung nailapag na ang mga bagahe ng mga balik-bukid, go na kami sa patay. Nag-pray muna ko shempre. "Nanay, lalandi po ako ha." Pumayag naman ang lola. Kaso di pumayag ang mga naglalamay na mga tyahin ko rin. By popular demand, bago daw lumandi eh me rite of passage muna. Inaantok na kasi ang mga tyahin kong dalahira, kaya mag-stay daw muna ako at mang-aliw sa mga magpupuyat. In short, mandaot muna ko para makalabas at makalandi.

Fine, gawin nating comedy bar ang burol! Naka-quota naman ako ng panlalait. Sa tulong ng aking superb gift of humor (gift na, superb pa!) eh nilait ko silang lahat. Pati yung lolo kong tumutula ng "all things bright and beautiful" eh di ko pinaligtas. Matapos ko ngang ipamalas ang natatangi kong galing sa panlilibak eh pinayagan na rin nila akong lumandi sa mga sugarol at manginginom na kabataan.

Una, akala ko eh magpo-41 lang ako magdamag. Un pala eh sa dice game ako eeksena. Bakas bakas lang naman, nanalo rin ako ng 200. Pamasahe pauwi hehehe. Til now, di ko pa rin ma-gets yung rule ng game. Basta pag sumigaw ang lahat ng miron, sisigaw rin ako. That means panalo lahat ng tumaya. Pag sumigaw naman yung nag-iisang mama na may hawak ng lahat ng taya, that means sha naman ang nanalo, sha kasi ang bangka.




Nagpapansin muna ako sa mga boylet. Si Utoy of course andun, pero nung una dun lang sha sa mahjong table. Maya-maya eh nakimiron na rin sha sa dice game. Nakitaya, nakisigaw, nakibakas. Pero wala kaming eye contact. Napapangiti lang sha ng pasimple, tipong peripheral vision lang ang eksenahan namin, pero magkatapat lang yun ha. Bigla kamong nag-disappear ang Utoy.

Pumalit si lust-worthy cousin. Nagkakatinginan lang kami, nagtatawanan. Ang lolo mo, gusto atang ibalik ang nakaraan, o baka assuming lang ako hehehe. Bigla nyang naipatong yung kamay nya sa kamay ko na nasa haligi. Sa gulat ko naman, hinila ko bigla yung kamay ko, na-out of balance tuloy ang gwapo at napasubsob sha sa mga sugarol. Tinginan sabay tawa.

Habang tinginan flirt lang ang naganap sa min, nagulat ako. Habang nakatuwad ako sa mga naghahagis ng dice, biglang me kumikiskis na etits sa pechay baguio ko. Di ko pinansin nung una, basta in-enjoy ko lang ang kiskisan moment. Nung mga fifteen minutes na (15 talaga?!) saka ko lang sha nilingon. Asus, dumating pala si Mas Utoy. Remember him? Ang palong-palo na si Palo hihihi.

Dahil obvious naman na nagpapapansin ako, at para siguro ma-divert ang atensyon ko sa kanya, hinila ako ni pinsan sa likod. Di para manguha ng indian mango, kundi para makipag-nomoan. Andun pala ang Utoy. Ayos, matutuloy ang harvest season sa gabing to. Kaso mo, kaloka sa alak. Limang kwatro kantos ang nakahain, partida naubos na nila yung tatlo. Kawawang atay ko, di pa man eh nalalasing na ko. Makapag-stock na nga ng liveraide sa coin purse.

As usual, tuwing inuman session namin ni Utoy, magsisimula kami ulit sa getting-to-know-you stage. Kasi nga mahiyain kami pareho (ahihihi) kaya parang me ilangan factor everytime na magkakasama kami ulit. At may natuklasan ako. Taena wala na kong chance magbida sa remake ng Mula sa Puso! Wit na ko magiging si Via Ferreira! Pano ba naman, for almost three years ang akala ko eh ako si Clau-clau sa piling nya. Yun pala, hindi sha "Raymart"... "Reymark" pala. Pano na si Sabina?!

Dahil sha lang ang di ko pinsan dun, at dahil nga na-establish na ang ka-sweetan namin nung fiesta, tinukso-tukso kami ng lahat ng kainuman namin. Sa tulong ng apat na kanto sa boteng nilalaklak namin, nag-loosen up na ang lolo mo. Nagiging FC na si Utoy, feeling close! Dumadantay na yung hita nya sa hita ko, umaakbay na sha sa likod at balikat ko, nagpapahalik na ulit ang lolo mo, at pag hinahawakan ko sha sa kamay, me higpit na rin yung hawak nya. Pati si lust-worthy 2nd cousin, attentive na rin! Ay winner!

Pero dahil marami kami, at usong uso sa bukid ang discretion, wit ang harvest. Ang lolo mo, di man lang nagtangka mag-take advantage sa kin. Napapalitan ang mga kainuman, pero kaming tatlo naiiwan lagi. Hanggang umuwi na rin si 2nd cuz, at naiwan kaming dalawa kasama ang mga kainuman na di ko na feel. Maya maya nga eh naburaot na ko sa mga kausap ni Utoy. Me isang mayabang na kupal na jologs na di kabanguhan. Kaya kahit enjoy ako sa closeness namin ni Utoy, wititit. Exit si bakla, kunwari kukuha ako ng shot glass.

Nadaanan ko yung isang grupo ng nag-iinuman. Aba younger generation itu, as in kinse ata yung pinakabata, disinueve naman yung lider-lideran. Hmmm, pagseselosin ko nga si Utoy. Aba, puro kupal naman yung kainuman nya dun, ditey na lang muna ako. Nakakaloka lang tong mga batang to, sigaw nang sigaw ng "happy, yipee, yehey!" Literal yun ha, na sumisigaw sila. Pag may magpapatawa, pak, sigaw. Pag may sa-shot, pak, sigaw uli. Pag may mang-aasar, pak pa rin, sigaw pa rin! Me nakaupo sa gilid namin, borlogs na sa sobrang pagkasenglot, pagsipat ko sa mukha, susko si Palo pala. Palong-palo sa kalasingan!

Kakatuwa yun isa, yung disinueve na dayo, si Jericho. Sentro talaga ng atensyon nya ang kabaklaan ko, at ang "sayang na genes" ko. Ayaw din nilang mag-ambag ako. Andami ring pambobolang naganap. Impernes madali pa naman akong mabola. At dahil naburaot nga ako sa mga kainuman namin ni Utoy, at di nya ko sinundan sa walkout scene ko, magrerebelde ako. Isa na namang Mas Utoy ang kekembangin ko sa indianan.

Nung una, mega-bugaw pa ang role ng hombre. Eh di ko naman feel davah. Kumusta naman sa bitay ateng! Kinse yung dalawa, isang disi-sais, tatlong disisyete, at sha nga na disinueve. Logic na lang, sha lang talaga pwede kong kembangin dun, kamag-anak ko pa lahat maliban sa kanya. Kaso dahil nga lamay, at marami kami, waley chance na um-exit at kumuda.

Nagpaalam sandali ang Jericho na buy saglit ng yosi. Antagal, kaloka. Nung nainip na ko, sabi ko go-go-home na ko at ng makagising ng maaga para sa libing. Maaga ka jan, bakla. Alas-kwatro na pala. Actually eeksena lang sana ako, kung sinong samama, kembot na. Aba wala man lang naghatid sa kin. Wala ring pumigil. Mapapauwi nga ata ako ng wala sa oras.

Naglalakad na ko pauwi, napansin ko parang me nasunod sa kin. Syet, eto ata yung napapabalita na mumu ah. Actually, di sha sumusunod. Parallel kami maglakad, ako sa kalsada sha sa damuhan sa gilid. Naka-on yung flashlight ng cellphone nya, at parang nagta-trapik sa hiway na sumi-signal sa kin. Eh di naman ako slow, so gumora na naman ako sa masukal na parte ng bukid. Aba, si Jericho pala, naghihintay lang na yayain ko sha.

Naghahanap sana kami ng indian mango na pwede kong pangunyapitan kaso walang nakahapay na puno. Ang available lang eh puno ng sampaloc. Go na, para maiba naman! Tsaka baka kilala na ko ng mga engkanto ng mangga, nakakahiya baka sabihin magpapakembang na naman ako.

The term "namamakla" refers to mga boylet na payola. Funny thing with boylets, mahilig silang pumatol sa beki pero may rules sila no? Bawal mag-kiss sa lips. For them, it's personal. Me kiss lang na kasama pag mahal ka nya, or mahal yung talent fee nya. Tulad ni Jericho. Basta yun ang rule, wai na sa halikan.

Ang lolo mo, walang usap-usap, basta binaba yung shorts nya at itinulak ang balikat ko. Tapos, nag-ano kami... tapos yung ano naman, tapos me ano din, at me ano pa! Bukod dun, me ano rin... at ano pa! Nag-anuhan talaga kami under the sampaloc tree! Gosh, andaldal ko! Oversharing na BM!

Ang nakakatuwa sa lolo mo, di pala sha payola. Bet nya lang i-try makipagkembangan sa beki. First time daw ng lolo mo. Curious daw sha kung anong feeling ng nakikipag-anuhan. Kaya after namin mag-anuhan sa sampalukan, return to the comeback ang dalawang makasalanan sa lamay. Yung ngiti ko kakaiba na naman hihihi.

Pagbalik, naloka ako kasi andun na sa umpukan si Utoy. At parang nahalata na naman ang kalandian ko. Pinakiramdaman ko muna kung me hint ba sha sa kamunduhang ginawa ko kani-kanina lang. Hmmm mukhang waley naman. Si Jericho din naman, di nagpahalata. Nakahinga ako ng maluwag, maluwag pa sa kaluwagan ng pukengkay ko ngayun hehehe.

Nomo-nomo uli. Nung di ko na talaga kaya, ispluk ako ke Utoy na uuwi na talaga ko. Nagulat ako kasi tumayo rin sha para ihatid ako. Aww, gentleman.

Shempre habang pauwi, HHWW, PSSP kami uli. Holding hands while walking, pa-sway-sway pa! Tahimik lang kami habang naglalakad. Shempre painosente effect muna ko, baka sabihin naman eh saksakan na ko ng kati. Oi, impernes to me, di ako nagpa-panic kahit malapit na kami sa balur. Kumbaga, ako mismo, di ko na bet lumandi. Gus2 ko sana eh something deeper na ang magkaroon kami ni Utoy, kaso wit naman pwedeng mangyari yun di ba? Kasi nga di naman ako ditey nakatira. Kuntento na ko sa eksena namin ngayon.

Pagdating sa tapat ng bahay, konting babye, kiss sa pisngi, konting bilin na sabay kami makipaglibing, konting lambing na "nytnyt" at "ingats", habang itinotodo ko na talaga ang pagpapa-sweet at painosente. "Ba-bye" final na sabi ko, sabay talikod na.

Bigla nyang hinila yung kamay ko, napaikot tuloy ako pabalik. Kaso sumobra yung hila ng lolo mo, muntik na kong matalisod. Imbis tuloy na romantic yung scene eh natawa kami pareho. Nakanganga pa sha sa pagtawa, bigla ko shang hinila palapit, sabay smack sa lips. Nanlaki mata ng lolo mo, nawala na naman tuloy yung momentum ko, ako naman yung natawa. Habang ako naman yung tumatawa nung bigla shang humalik sa labi ko. And everything fell into place.

Kinabukasan, di ko sha nakita sa libing, kahit nung hapon na me mga nakatambay na ulit, at nung gabi na me birthday. Sabi ni 2nd cuz, nasa Malalim daw, isang baryo na mejo malayo (at malalim). Dun na pala sha nag-stay sa bahay ng girlfriend nya kasi jontis na ata. ATA ha. Di pa sure. Madalang na rin daw umuwi si Utoy sa bukid, pag me okasyon na lang daw.

The ten seconds that we shared felt like days, weeks, months, even years. A ten-second kiss which felt like ten lifetimes. Sa sampung segundong magkalapat ang mga labi namin, nakatingin kami sa isa't isa, and I knew.

That kiss meant more than a thousand kembots under the indian mango tree. Kahit di kami nanguha ng indian, somehow it was more special. In every way, it was a kiss to remember.

One last kiss, and then he was gone. After this, I'll never be Ineng again.